Έχω ένα ασήμαντο καδράκι στον τοίχο ενός μικρού δωματίου μου, το μοναδικό πινακάκι που υπάρχει εκεί : ένα σπιτάκι μέσα στην νύχτα με φωτισμένο παράθυρο κι ένα σκιερό δεντράκι, ω, ήταν μια αισθητική εκλογή. Δεν ήθελα πολλούς πίνακες εκεί, μόνο αυτό το μικρό. Αν και υποδήλωνε μια αίσθηση ασκητισμού ή λιτότητας, με μια πινελιά παλιομοδίτικου ρομαντισμού, ήταν μια δήλωση εκλεκτικής αυτάρκειας. Ναι, εκείνη η υπέροχη αίσθηση του Ιαπωνικού Wabi. (Έννοια που δεν μπορεί να μεταφραστεί ικανοποιητικά από τα Ιαπωνικά. Η αισθητική ικανότητα να βρίσκεις μια ομορφιά στα απλοϊκά αντικείμενα, μια ομορφιά πέρα από το περίτεχνο και το σχεδιασμένο. Έχει να κάνει με τη λιτή τοποθέτηση, ίσως μια διαχείριση της γεωμετρίας). Ένα λαμπατέρ με θολό κιτρινωπό φως σε ένα τραπεζάκι, ένα μοναδικό παλιό καδράκι με μικρό τοπίο στον τοίχο. Βιβλία στο πάτωμα. Παράθυρο. Τίποτε άλλο.