Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος, έχει γράψει το αιώνιο ευαγγέλιο, «Τα εις εαυτόν». Εκεί, ο Αυρήλιος αναφέρει ρητά πως, πρέπει να φανταστεί κάνεις την κατάσταση μέσα στην οποία θέλει να βρεθεί. Πρέπει κανείς να «στήσει» το σκηνικό μόνος του. «Όλα είναι η ιδέα που έχουμε γι’ αυτά», λέει επικαλούμενος τον Μόνιμο τον Κυνικό.
«Βλέπεις, οι παραστάσεις που φέρνεις στο νου σου χρωματίζουν την ψυχή. (…) ας πούμε εκεί που έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις, έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις σωστά».
«Βλέπεις, οι παραστάσεις που φέρνεις στο νου σου χρωματίζουν την ψυχή. (…) ας πούμε εκεί που έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις, έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις σωστά».
Η φαντασία μαζί με την έμπνευση
μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν
σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα
συνδεδεμένη με την βαθύτερη επιθυμία μας γι’ αυτό και τα σενάρια που
προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά, δυναμικά ψυχικά φορτία
(που κατά την δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν).
Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, παράλληλα με την εκτέλεσή τους, στην δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Επιπλέον απαιτείται να υφίσταται φαντασία για να μπορεί κάποιος να φανταστεί σε μελλοντικό χρόνο, κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο γι’ ανθρώπους που δεν ζουν στον παρόντα χρόνο αλλά στο παρελθόν, αναπολώντας. Τα ευχολόγια και οι ευσεβείς πόθοι, δεν είναι φαντασία αλλά αυτό που ορίζουν οι λέξεις… ευσεβείς πόθοι και συνήθως ανεκπλήρωτοι. Αν βρίσκεσαι στο παρελθόν (και με υπό Βολαδορική κατάληψη νου) οι δυνατότητες σου και οι επιλογές σου είναι ανύπαρκτες και καθίστασαι αόρατος στην Θεά Τύχη.
Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, παράλληλα με την εκτέλεσή τους, στην δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Επιπλέον απαιτείται να υφίσταται φαντασία για να μπορεί κάποιος να φανταστεί σε μελλοντικό χρόνο, κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο γι’ ανθρώπους που δεν ζουν στον παρόντα χρόνο αλλά στο παρελθόν, αναπολώντας. Τα ευχολόγια και οι ευσεβείς πόθοι, δεν είναι φαντασία αλλά αυτό που ορίζουν οι λέξεις… ευσεβείς πόθοι και συνήθως ανεκπλήρωτοι. Αν βρίσκεσαι στο παρελθόν (και με υπό Βολαδορική κατάληψη νου) οι δυνατότητες σου και οι επιλογές σου είναι ανύπαρκτες και καθίστασαι αόρατος στην Θεά Τύχη.
Το πρώτο βήμα για να γλυτώσεις από τα νύχια των αρπακτικών, είναι να βρίσκεσαι στον παρόντα χρόνο και να δημιουργείς το μέλλον σου.
Αλλά η ύψιστη τέχνη -αυτή για την οποία μιλά ο Αυρήλιος- είναι, αγαπητέ μου, να βρίσκεσαι στο μέλλον και να χτίζεις το παρόν.
Οι
Σειρήνες θεωρούνται θυγατέρες του ποταμού Θεού Αχελώου και της Μούσας
Μελπομένης (Απολλόδωρος) ή της Τερψιχόρης (Απολλώνιος ο Ρόδιος) ή της
Στερόπης. Κατ’ άλλη εκδοχή κόρες του θαλάσσιου θεού Φόρκυ και μητέρα
τους η Χθων (Γη). Συνήθως είναι αριθμητικά δύο Αγλαόπη (γοητευτική στην όψη) και Θελξιέπεια
(γοητευτική στον λόγο) ή τρεις Παρθενόπη, Λευκωσία (Λευκή ουσία) και
Λιγεία (Καθαρή φωνή) ή Αγλαόφωνος, Μόλπη (μελωδική φωνή) και Θελξινόη
(όμορφος νους) κατά τον Ησίοδο. Άλλα ονόματα που τους έδιναν είναι Θελξιόπη (γοητευτική όψη) και Πεισηνόη (πειθώ του νου). Το δε όνομά τους συνδέεται με τον Σείριο κι όλες συνδέονται με την Θ Ε Λ Ξ Η.
Η Φαντασία, αγαπητέ, είναι αδελφή της Τύχης κι αμφότερες είναι γυναίκες … θέλγονται, απαιτείται λοιπόν, να τις γοητεύσεις και να γίνεις άξιος να δεχθείς την εύνοια τους.
Ηω Αναγνώστου / 2019
Tα παραπάνω τα διαβάσαμε στο terra papers, ως συμπληρωματικά σχόλια στο άρθρο "Η εξουσία στην φαντασία" («Τι ενώνει τους ανθρώπους; Οι στρατοί; Το χρυσάφι; Οι σημαίες; … Οι ιστορίες») Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου