Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ?


Συνεχίζει να Εξελίσσεται μυστικά ο Άνθρωπος ?
 
Λοιπόν….
Στα υπόγεια (ε που αλλού;) του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, βρίσκονται, μέσα σε χαρτοκούτες, συρτάρια, ντουλάπες και σε ξύλινα εμπορικά κιβώτια σε μεταλλικά ράφια, τα ανθρώπινα λείψανα 2.023 ατόμων!
Ανάμεσά τους, μεταξύ άλλων, υπάρχουν τα κεφάλια από τρεις αιγυπτιακές μούμιες, σκελετοί από δύο δολοφονημένους Βίκινγκς, ένα σουμεριακό κρανίο, η μούμια ενός κοριτσιού από το Περού, αμέτρητα οστά από ένα μεσαιωνικό νεκροταφείο, χέρια και πόδια ιθαγενών της Αφρικής του 18ου και 19ου αιώνα, και λείψανα από τους σκελετούς Ελβετών που πέθαναν στις αρχές του 20ου αιώνα. Επίσης, πάνω από δέκα χιλιάδες ακτινογραφίες όλων των ειδών, από σύγχρονους εν ζωή ανθρώπους.
Πολλά λείψανα φέρουν παράξενα σημάδια: γύρω από τα μάτια μιας μούμιας υπάρχουν ίχνη από φύλλα χρυσού. Μέσα στο στόμα ενός αρχαίου κρανίου υπάρχουν δόντια αρκούδας. Άλλα λείψανα φέρουν φθορές από ασθένειες που έχουν από πολύ καιρό εξαλειφθεί. Κ.ά.
Υπεύθυνος για όλη αυτήν την ενδιαφέρουσα αλλά μακάβρια παράξενη συλλογή είναι ο ανατόμος Δρ. Φρανκ Ρύλι, που προσπαθεί να «ανασυνθέσει» τους νεκρούς ανθρώπους που έχει στο υπόγειό του. Η αποστολή του είναι να διαπιστώσει άραγε πώς και πόσο έχει μεταβληθεί το ανθρώπινο σώμα μέσα στα τελευταία χιλιάδες χρόνια, και να «χαρτογραφήσει» πώς ο πολιτισμός αναδιαμορφώνει τον ανθρώπινο σώμα και τον οργανισμό μας.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής του μέσου δυτικού, αλλάζει την περιφέρεια, το ύψος, τους μύες, τα κόκαλα, τις ορμόνες και τα αγγεία μας. Πολλές από αυτές τις διάφορες μεταβολές που ήδη διαπιστώνονται, είναι βέβαιο ότι έχουν γενετική προέλευση, και αποτελούν δείγματα μιας πρόσφατης μικρο-εξέλιξης που είναι ενεργή. Άλλες αλλαγές θεωρούνται μάλλον προσωρινές, και ίσως θα εξαφανίζονταν γρήγορα αν θα επιστρέφαμε ξανά σε ένα πρωτόγονο περιβάλλον. Αυτό που σίγουρα
έχει διαφανεί, με πολλές αποδείξεις, είναι ότι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα πολύ εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα φυσικά περιβάλλοντα μέσα σε αρκετά μικρές χρονικές περιόδους! Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι προσαρμογές, φαίνεται ότι μάς έχουν κάνει περισσότερο ευάλωτους σε ορισμένες ασθένειες και λιγότερο σε άλλες.
Ο σύγχρονος άνθρωπος υποτίθεται ότι έχει την μορφή που έχει, τα τελευταία διακόσιες χιλιάδες χρόνια.
Κι όμως πλέον έχει αρχίσει να αλλάζει. (Είναι μυστικό αυτό! Προσοχή : Ενώ μάς λέγανε ότι υποτίθεται ότι η λεγόμενη «φυσική επιλογή» λειτουργεί σε χρονικά διαστήματα εκατομμυρίων ετών…) Το γεγονός αυτό σηκώνει μεγάλη έρευνα και έχει, όπως καταλαβαίνετε, τεράστιες και πολλές προεκτάσεις…
Έτσι πρόσφατα ιδρύθηκε το παράξενο Κέντρο Εξελικτικής Ιατρικής στην Ζυρίχη. Τα παράξενα επιστημονικά συμπεράσματα που έχουν ήδη ανακοινωθεί, από τις νέες περίεργες έρευνες που γίνονται εκεί, είναι πολλά, καταδεικνύουν σαφέστατες συγκεκριμένες σύγχρονες μεταλλάξεις, και μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα:

Είμαστε πλέον πιο αδύναμοι. Αλλά αποκτήσαμε μία νέα αρτηρία. Μάθαμε να πίνουμε γάλα και να το χωνεύουμε (πέρα από τη βρεφική μας ηλικία), αλλά οι λιγότερες γέννες έχουν «πνίξει» τις γυναίκες στα οιστρογόνα, που τις μεταλλάσσουν, και, μαζί με άλλους παράγοντες, διαστρεβλώνουν ίσως ακόμη και την «φυσική ψυχοσύνθεση» των γυναικών.
Τα οστά μας γίνονται όλο και πιο λεπτά, και έχουν χάσει περίπου το είκοσι τοις εκατό τής δύναμής τους μόνο μέσα στα τελευταία 3.000 χρόνια! Το πάχος του πυκνού εξωτερικού φλοιού των οστών, και η διάμετρός τους, επίσης μειώνονται. Γενικά, υπάρχει πλέον λιγότερη οστική μάζα σε όλο το σώμα.
Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα πέμπτο (!) των σημερινών ανθρώπων –όσον αφορά την σπονδυλική τους στήλη– έχει λανθάνουσα δισχιδή ράχη, χωρίς να το γνωρίζει… Επίσης, οι σπόνδυλοι στο κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης και στο ιερό οστούν, άρχισαν πλέον σε πολλούς ανθρώπους να σχηματίζονται με διαφορετικό τρόπο, ενώ υπάρχουν πλέον σε πολλούς ανθρώπους παραλλαγές στον τέταρτο και πέμπτο σπόνδυλο.
Οι αλλαγές στους φρονιμίτες οδόντες και στον αριθμό τους είναι πια γνωστές σε όλους. Υπάρχουν και αλλαγές στις αρτηρίες μας. Έχουμε αποκτήσει ένα νέο αιμοφόρο αγγείο στα χέρια μας, την αρτηρία του μέσου νεύρου. Το αγγείο αυτό κανονικά υπάρχει στο έμβρυο και φθίνει και χάνεται κατά την όγδοη εβδομάδα της κύησης, ενώ πλέον δεν χάνεται, πάνω από το τριάντα τοις εκατό των ενήλικων ανθρώπων πλέον έχουν αυτήν την αρτηρία. …Και, γενικά, σήμερα πλέον οι αρτηρίες ενός μέσου εικοσάχρονου διαφέρουν πολύ από εκείνες ενός ενενηντάχρονου! (Και αυτό το γεγονός επηρεάζει καθοριστικά τον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας τους).
Από έρευνες που έγιναν στα λείψανα των «απολιθωμένων» σωμάτων των αρχαίων νεκρών της Πομπηίας, διαπιστώθηκε : είχαν ανοιχτό τον πρώτο κοκκυγικό σπόνδυλο στο δέκα τοις εκατό τους, ενώ το μέσο ποσοστό πλέον σήμερα των σύγχρονων ανθρώπων είναι περίπου σαράντα τοις εκατό. Ο πέμπτος σπόνδυλος των αρχαίων κατοίκων της Πομπηίας ήταν ανοιχτός στο εβδομήντα τοις εκατό τους, ενώ πλέον είναι ανοιχτός σε όλους μας στο εκατό τοις εκατό των ανθρώπων.
Ακόμη και τα δακτυλικά μας αποτυπώματα έχουν αλλάξει! Στο πλαίσιο των συγκεκριμένων ερευνών, οι ερευνητές πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα 120 σορών που είχαν δωρηθεί στο πανεπιστήμιο του Κέηπ Τάουν. Χωρίζοντας τα σε δύο ομάδες, σε εκείνους που είχαν γεννηθεί πριν το 1920 και σ’ εκείνους που είχαν γεννηθεί μετά, διαπίστωσαν σαφείς αλλαγές στα δακτυλικά αποτυπώματα. Αυτό πυροδότησε και άλλες έρευνες στην Ευρώπη, όπου διαπιστώθηκε το ίδιο.

Στις περιοχές του πλανήτη μας που πλήττονται από την ελονοσία, έχουν εμφανιστεί μεταλλάξεις, οι οποίες φαίνεται να διατηρούνται παρ’ όλο που προκαλούν σοβαρές ασθένειες, ακριβώς επειδή προστατεύουν αυτούς που τις έχουν από την ελονοσία. Π.χ. μια από αυτές επηρεάζει ένα ένζυμο, το οποίο προκαλεί μια σοβαρή μορφή αναιμίας…και οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το χρονικό παράθυρο στο οποίο εμφανίστηκε αυτή η μετάλλαξη, μελετώντας λείψανα αρχαίων αλατωρύχων στο Ιράν, που βρέθηκαν σε υπόγειες στοές, έχοντας ανέπαφους τους ιστούς τους (σε δύο τέτοιες περιπτώσεις: από το 500 π.Χ. κι από το 500 μ.Χ.). Εξάγεται DNA από τις μούμιες αυτές του αλατιού, που υποδεικνύει αρκετές διαφορές μεταξύ τους και μεγάλες διαφορές με τον σύγχρονο άνθρωπο.
Στις έρευνες στην Πομπηία, ο ανατόμος Δρ. Μ. Χένεμπεργκ του πανεπιστημίου της Αδελαϊδας της Αυστραλίας, διαπίστωσε πολλές αλλαγές που έχουν γίνει, όπως π.χ. το ότι ένα τμήμα της ανθρώπινης αορτής έχασε έναν από τους κλάδους του που τροφοδοτούν τον θυρεοειδή αδένα. Ενώ διαπιστώθηκε εκ νέου η μεγάλη εξασθένιση των ανθρώπινων οστών και τα προβλήματα στην νέα μας σπονδυλική στήλη.
Συμπέρασμα : Φαίνεται ότι επιτελείται η εξασθένιση του ανθρωπίνου είδους, κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει λεπτομερώς στο παρελθόν το κίνημα της Ευγονικής…
Παρ’ όλα αυτά, ταυτόχρονα διαπιστώνεται πλέον ένας σαφώς υψηλότερος βαθμός ποικιλότητας μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, γεγονός που παραμένει ακόμη ανεξήγητο.
Ποιος ξέρει τι να επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον για το ανθρώπινο είδος;;…


το δανειστήκαμε από την ηλεκτρονική σελίδα του, εξαιρετικού στο είδος του, περιοδικού Strange

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου