Did Anyone Else Notice This Strange Shape on the Antarctic Ice?

" A satellite captured this image of an oval in the coldest and driest place on Earth. It measures 400 feet wide, and looks potentially man made. What is it? "

"Άρης ο Απαγορευμένος Πλανήτης"

{Μελετώντας αυτές τις φωτογραφίες, (σημείωση: σαν την παραπάνω και τις άλλες απίστευτες κι όμως αληθινές προς το τέλος της ανάρτησης) ο Σερ Άρθουρ Κλαρκ, και συζητώντας γι’ αυτές προσωπικά με πολλούς ειδικούς επιστήμονες του διαστημικού προγράμματος, βγήκε δημόσια κι έκανε την ακόλουθη δήλωση: "Είμαι αρκετά πεπεισμένος ότι έχουμε ανακαλύψει ζωή στον Άρη! Υπάρχουν κάποιες εκπληκτικές φωτογραφίες από το Jet Propulsion Laboratory, που για μένα είναι ολοφάνερη και ικανοποιητικά πειστική απόδειξη για την ύπαρξη μεγάλων μορφών ζωής στον πλανήτη Άρη! Κοιτάξτε αυτές τις φωτογραφία. Δεν βλέπω καμία άλλη ερμηνεία τους…"
(«I’m fairly convinced that we have discovered life on Mars! There are some incredible photographs from the Jet Propulsion Laboratory, which to me are pretty convincing proof of the existence of large forms of life on Mars! Have a look at them. I don’t see any other interpretation…») }

 Mπορούμε να πούμε ότι η ιστορία της εξερεύνησης του πλανήτη είναι γεμάτη με αποτυχίες και ατυχήματα αφού μόλις το 36% αυτών μάθαμε ότι στέφθηκε με επιτυχία. Ωστόσο δεν είχε δοθεί στη δημοσιότητα καμία απολύτως φωτογραφία που θα μπορούσε να κρύβει την παραμικρή υποψία ύπαρξης των καναλιών ούτε κάποιο αστεροσκοπείο τα παρατήρησε. Όλα αυτά όμως μέχρι το έτος 1997. Οι εικόνες που πάρθηκαν από τις κάμερες του MGS (Mars Global Surveyor) και διέρρευσαν μέσα από την NASA είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικές.

Η κυκλικότητα της τροχιάς του Φόβου, το χαμηλό του ύψος και η ταχύτητα της περιφοράς του, σε σχέση με την επιφάνεια του πλανήτη, τον έκαναν να φαίνεται τεχνητός. Ο αείμνηστος εξωβιολόγος Καρλ Σάγκαν ανέφερε χαρακτηριστικά πώς έχει πολύ μικρή μάζα και κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ενώ ο Σκλόφσκι πιστεύει ότι ο δορυφόρος είναι πιθανό να είναι κούφιος! «Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος πρέπει να έχει ένα ποσοστό στερεότητας, έτσι που οι δυνάμεις που το συγκρατούν (δυνάμεις συνοχής) να είναι μεγαλύτερες από τις παλιρροϊκές δυνάμεις βαρύτητας, δηλαδή την έλξη του Άρη, που τείνουν να διαλύσουν το δορυφόρο. Αυτή η προϋπόθεση κανονικά αποκλείει πυκνότητες μικρότερες από το 1/10 του γραμμαρίου ανά κυβικό εκατοστό. Έτσι μόνο μια πιθανότητα μας μένει. Μήπως ο Φόβος είναι στερεός απ’ έξω και κούφιος από μέσα; Ένας φυσικός δορυφόρος δεν μπορεί να είναι κούφιος.

Κατά συνέπεια ο Φόβος κι ο Δείμος είναι τεχνητοί!

Το 1989 το ρωσικό Φόβος 2 θα έφτανε στην επιφάνεια του ομώνυμου δορυφόρου με σκοπό να εγκαταστήσει όργανα εκεί. Στις 28 Μαρτίου 1989, λίγο πριν ο Φόβος 2 προσεδαφιστεί το ρωσικό κέντρο ελέγχου ανακοίνωσε την ξαφνική διακοπή επικοινωνίας με το σκάφος, υποτίθεται πως χάλασε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του οχήματος.

Όμως η φωτογραφία που έδωσε σε σχετικό συνέδριο στις ΗΠΑ η Ρωσίδα λοχαγός Μαρίνα Πόποβιτς είναι η τελευταία φωτογραφία που τράβηξε το σκάφος πριν χαθεί η επικοινωνία. Πάνω φαίνεται ο Φόβος, όπου το σκάφος θα προσέγγιζε και κάτω ένα άλλο κυλινδρικό αντικείμενο! Στην εικόνα δεν βλέπουμε λεπτομέρειες διότι έχει «υπερεκτεθεί» στο φως, όμως τι ήταν άραγε αυτό που εμπόδισε το Φόβος 2 να μας δείξει περισσότερα; Το κυλινδρικό αντικείμενο ήταν «σκάφος» που βγήκε από τον Φόβο; Κτυπήθηκε το γήινο Φόβος 2 από αυτό το «σκάφος»;

Ο Άρης είναι όντως ο «Απαγορευμένος Πλανήτης» του Ηλιακού μας συστήματος.

Γιατί άραγε;

Το Αληθινό Χρώμα του Κόκκινου Πλανήτη

Κόκκινος Πλανήτης: Αυτό το όνομα θέλουν να εμφανίζεται σε κάθε δημοσίευση για τον Άρη στον τύπο των κατευθυνόμενων ΜΜΕ. Όμως ο Άρης δεν είναι κόκκινος. Όχι στην επιφάνεια, η NASA όταν λαμβάνει τις φωτογραφίες αλλάζει τις ρυθμίσεις RGB στα server των υπολογιστών ώστε να φαίνεται καφέ η κόκκινος. Την ίδια σπουδαιότητα έχουν τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια σε δημοσιεύσεις των καθημερινών εφημερίδων της Γερμανίας όπως οι Allgemeine Zeitung ή Sueddeutsche Zeitung στις δημοσιεύσεις τους για τον μετεωρίτη ALH 84001. Χωρίς αμφιβολία, ο πλανήτης φαίνεται κόκκινος με γυμνό μάτι στον νυχτερινό ουρανό, ενώ η γη όταν την βλέπουμε από τον Άρη φαίνεται καθαρά μπλε λόγω του ότι καλύπτεται 70% από νερό και λόγω της διαθλάσεως του φωτός στην ατμόσφαιρα. Με μια ανάστροφη αναλογία νερού-ξηράς θα φαινόταν σαν ένας καφέ-πράσινος πλανήτης από το διάστημα.

Το χρώμα της ατμόσφαιρας που προκαλείται από την σκέδαση κατά Rayleigh στα μόρια του αέρα, καθορίζει ότι είναι μικρό μέρος του χρώματος του πλανήτη όπως φαίνεται από το διάστημα κι επίσης απευθείας της επιφανείας του. Τότε γιατί τον ουρανό του Άρη, το τμήμα δημοσίων σχέσεων της NASA/JPL τον παρουσιάζει κόκκινο; Αυτός ο χρωματισμός δικαιολογείται μόνον από την διάθλαση του φωτός στην ατμοσφαιρική σκόνη. Αλλά τέτοιες μάζες σκόνης στην ατμόσφαιρα δεν παραμένουν επί χρόνια σε έναν πλανήτη, ο οποίος έχει μεγάλα σύννεφα, ομίχλες και παγωνιά στο έδαφος καθόσον το νερό θα τις εξάλειφε σε μικρό χρόνο.

Οι αστρονόμοι του Hubble Space telescope καθώς και ερασιτέχνες αστρονόμοι παρατηρούν πολύ καιρό τώρα, άσπρα σύννεφα και γαλαζωπή ατμόσφαιρα. Όντως όταν λήφθηκε στην γη η πρώτη έγχρωμη εικόνα από τον Viking 1 στην γη, το έδαφος του Άρη ήταν κόκκινο – καφέ και ο ουρανός γαλάζιος, ένα τοπίο συγκρίσιμο με την έρημο της Αριζόνα.

Υπάρχουν αρχικές φωτογραφίες από τα δύο σκάφη, που είναι μόνο ελαφρά διορθωμένες για να ταιριάζουν με τις τιμές φίλτρου απόκρισης του συστήματος κάμερας. Πάντως στις αρχικές φωτογραφίες χωρίς διόρθωση βλέπεται στα δεξιά κάθε εικόνας σχεδόν δεν έχει ανιχνεύσιμη διαφορά στο χρώμα. Οι κάμερες του Viking λειτουργούσαν σύμφωνα με την αρχή του έγχρωμου scanner, ενώ για διαφορετικά μήκη κύματος χρησιμοποιούνται διαφορετικοί αισθητήρες με χωριστά κανάλια πληροφοριών.

Για να δημιουργηθεί μια έγχρωμη εικόνα από αυτές τις πληροφορίες από το scanner, ένας έγχρωμος πίνακας βαθμονόμησης είναι αναγκαίος. Αυτοί οι πίνακες δείχνουν την γκρι κλίμακα και τα τρία βασικά χρώματα (RGB) ενός έγχρωμου μόνιτορ.  Ακόμη και στο γυμνό μάτι ανιχνεύεται ότι τα χρώματα δείχνονται σωστά. Επίσης ο πάγος στο έδαφος προσφέρει μια φυσική βαθμονόμηση για το λευκό. Στην φωτογραφία φαίνεται μια τυπική κόκκινη φωτογραφία της NASA παρμένη 18 μήνες αργότερα. Πως γίνεται αυτή η χρωματική αλλαγή, αν και η αισθητή οριοθέτηση των σκιών και τα διαφορετικά χρώματα δεν δείχνουν καμία σκόνη στην ατμόσφαιρα;

Η λύση σε αυτό το μυστήριο εμφανίζεται με την χρήση ενός προγράμματος επεξεργασίας εικόνας. Αυξάνοντας τις τιμές των χρωμάτων μπλε και πράσινου περίπου 50% και 25% αντίστοιχα παίρνουμε την εικόνα που δείχνει τα γνωστά αληθή χρώματα που γνωρίζουμε. Με την ίδια μέθοδο μπορούμε να πάρουμε φωτογραφίες με τα αληθή χρώματα από τον Mars Pathfinder. Προσέξτε ότι η οξύτητα των εικόνων του Pathfinder δεν είναι τόσο καλή όσο των εικόνων που λήφθηκαν πριν 20 χρόνια από τον Viking, σαν κατά την διάρκεια της αποστολής του Pathfinder να χρησιμοποιήθηκε ένα αλγόριθμος μειώσεως των πληροφοριών με συμπίεση (παρεμφερής με τις εικόνες JPEG).

Προσωρινά, η φωτεινότητα του εδάφους είναι πραγματικά κόκκινη, που προκαλείται από τις θύελλες σκόνης που σκοτεινιάζουν τον ουρανό. Η εικόνα που  λήφθηκε αμέσως μετά από μια τέτοια θύελλα και ο διάχυτος φωτισμός με σχεδόν καθόλου σκιές είναι ορατός, Σε αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζει έντονες σκιάσεις και τον καταγάλανο ουρανό, που είναι η κανονική κατάσταση στον Άρη. Στις πληροφορίες των εικόνων των αποστολών του Viking και του Pathfinder, ο διάχυτος φωτισμός είναι μια πολύ σπάνια κατάσταση κι όχι η κανονική, καθόσον η NASA φαίνεται να δημοσιεύει θαμπές κόκκινες εικόνες.

Και τώρα η επίσημη δημοσιευμένη θέση της NASA για τα αληθή χρώματα στο σημείο καθόδου του Pathfinder: «Τα πραγματικά χρώματα του Άρη βασίζονται σε τρία φίλτρα με τον ουρανό ρυθμισμένο με φωτεινότητα στο 60. Το χρώμα στο σημείο καθόδου του Pathfinder είναι κιτρινωπό καφέ με μικρές παραλλαγές. Αυτά τα χρώματα είναι ίδια με τα μετρημένα χρώματα στα σημεία καθόδου των Viking όπως αναφέρονται από στο Huck et al. [1977]. Αυτή η εικόνα λήφθηκε κοντά στο τοπικό μεσημέρι στο Sol 10. Μια περιγραφή των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί αυτή η έγχρωμη εικόνα από τις πληροφορίες IMP που μπορούν να βρεθούν στο et al. 1999. Σημείωση: μια βαθμονομημένη συσκευή εξόδου απαιτείται για την ακριβή αναπαραγωγή των σωστών χρωμάτων. Δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να βαθμονομήσετε αυτήν την συσκευή για να λάβετε αυτήν την απαράδεκτη εικόνα.

Χλωρίδα στον Πλανήτη Άρη

Στις φωτογραφίες επάνω βλέπουμε δάση και μεμονωμένες συστοιχίες δένδρων. Φυσικά υπάρχουν ζώα, νερό που είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και «άνθρωποι». Εκτός κι αν τα φυτά που βλέπουμε δεν είναι σαν τα φυτά που γνωρίζουμε ως άνθρωποι, π.χ. η Rafflesia arnoldii το λουλούδι που «μοσχοβολάει» σάπιο πτώμα στερείται ότι διαθέτει κάθε φυτό, φύλλα, βλαστούς ή ακόμα και ρίζες. Ναι η ζωή μας ξαφνιάζει -κι όχι πάντα ευχάριστα- ειδικά όταν ο άνθρωπος εγκλωβίζεται μέσα στις πεποιθήσεις-εμφυτεύσεις του κι δεν ανοίγει τα μάτια του στο παράξενο ή στο περίεργο που κατακλύζει την ζωή στον πλανήτη μας.

The Crazy One

Νομίζεις ότι είμαι τρελός μωρό μου; Νομίζεις ότι το πάθος μου είναι οι φλόγες της τρέλας μου; Πρόσεχε...πρόσεχε γιατί θα σε κάψω από την κορφή μέχρι τα νύχια, όποτε σε παίρνω αγκαλιά και σου λέω για όσα με κάνουν να νιώθω ζωντανός. Ακόμη κι αν τα προσεγγίζω με τη φαντασία μου, στους στεγνούς καιρούς μας, μήπως και καταφέρω να τραβήξω κάτι από αυτά έξω στην αποστεωμένη αυτή πλευρά της ύπαρξης. Νομίζεις ότι το να θέλω να βρίσκω τρόπους να νιώθω ζωντανός, να βρω πινέλα να πιτσιλίσω με φαντασία και πάθος τα γκρίζα τσιμέντα που πλακώνουν τις ζωές μας, είναι κάτι σαν αλλόκοτη εμμονή; Θέλω να ζήσω όπως θέλω εγώ ανάμεσα στους ζωντανούς-νεκρούς που με κοιτούν με απλανή τρομαχτικά μάτια και μοιάζουν να επιθυμούνε να με αφομοιώσουν, πόσο κακό μπορεί να'ναι αυτό; Είσαι μαζί μου σε αυτό; Δεν θέλω να πεθαίνεις από αγάπη για μένα, μη τολμήσεις να το ξαναπείς, δεν είμαι δολοφόνος ούτε ιδιοκτήτης σκλάβου! Θέλω να αγαπάς όλα όσα αξίζουν για να ζήσουμε για αυτά! Μαζί. Και τώρα...τώρα πλέον φεύγεις και με καρφώνεις με βλέμμα που με κάνει να νιώθω σαν προδότης της μαμάς-πατρίδας. Και όλη η μέχρι θανάτου αγάπη σου; Πού πήγε, πέθανε;

Νομίζεις ότι το'χω χάσει mama; όταν σου λέω ότι θα ' πρεπε να ρωτηθώ πριν γεννηθώ; Ότι δεν θα σου χρωστάω μια ζωή επειδή με κρατούσες για εννιά μήνες στην κοιλιά σου πριν με φέρεις στη ζωή; Όταν σου λέω να σπάσεις κάθε οθόνη μέσα στο σπίτι και να σταματήσεις να μου παριστάνεις το πρακτορείο Ρόιτερς, κάθε λίγο και λιγάκι, μεταφέροντάς μου με στυλ επιζώντα από επίθεση βαμπίρ όσα φριχτά και απαίσια άκουσες; Όταν σου λέω πως ίσως η ευτυχέστερη στιγμή της ζωής μας είναι όταν πεθαίνουμε και ξέρουμε πολύ καλά εκείνη τη στιγμή πως είχε σημασία το γεγονός ότι τελικά ζήσαμε;

Νομίζεις ότι είμαι για δέσιμο αφεντικούλη;

Η αυτοκρατορία δεν τελείωσε

Ο αυτοκράτορας συνταξιοδοτήθηκε, δηλητηριάστηκε, ξεπαστρεύτηκε, αντικαταστάθηκε, τελοσπάντων μας άδειασε τη γωνιά.  Ζήτω ο νέος αυτοκράτορας!
Γιατί η αυτοκρατορία δεν εννοεί να μας αφήσει, να μας απαλλάξει από την βαριά κι αποπνιχτική σκιά της, ποτέ!
Ακόμη κι αν νομίζουμε ότι έχει τελειώσει, ότι βρίσκεται μακριά από εμάς.
Τα πλοκάμια της πάντοτε βρίσκουν τρόπο να επεκταθούν, να μας προσεγγίσουν, να μας γραπώσουν, να μας μεταλλάξουν, να μας οικειοποιηθούν...
Η αυτοκρατορία δεν έφυγε ποτέ από εδώ!
Βρήκε καινούργια έδρα και έχτισε καινούργια ορμητήρια κατά πάντων, δημιούργησε καινούργιους ορισμούς και επινόησε δικαιολογήσεις, υιοθέτησε καινούργια μοντέλα και τεχνικές διείσδυσης σε εδάφη και συνειδήσεις, ανακάλυψε και τελειοποίησε καινούργια όπλα και υπερόπλα για να κάμψει τις αντιστάσεις.
Αλλά αυτό που φοβάται περισσότερο δεν είναι οι "τελευταίοι Τζεντάι" που κάλλιστα μπορούν, αν όχι να εξαγοραστούν και να αφομοιωθούν, ακόμη και να γίνουν οι νέοι αυτοκράτορες στη θέση των αυτοκρατόρων ή το αντίπαλο έστω αυτοκρατορικό δέος σε έναν "επαναστατικού τύπου" ολοκληρωτισμό. Πράγμα κι αυτό χρήσιμο για τη διαιώνισή της.
Αυτό που φοβάται περισσότερο από καθετί άλλο είναι οι "ελεύθεροι σκοπευτές" και ο "ανυπότακτοι Γαλάτες", υπέροχα ανεξέλεγκτοι και αποδεδειγμένα αφοσιωμένοι σε σκοπούς δίχως άδεια με αυτοκρατορική βούλα κι άρα εχθρικοί.  Με το έργο τους και το "σαμποτάζ" στις "αυτοκρατορικού κύρους βεβαιότητες" και στα κυρίαρχα δόγματα και φληναφήματα και φυσικά με τις ιδέες που αφήνουν σαν ριπές στο πέρασμά τους, συχνά πρόωρα και βίαια διακοπτόμενο. Για να ταράξουν, να ξυπνήσουν από το λήθαργο και να "διαφθείρουν" τους υπηκόους. Που μπορεί και να συνειδητοποιήσουν και να πιστέψουν για τα καλά πως δύναται να υπάρξει κάποτε κι ένας κόσμος  απαλλαγμένος τελικά από αυτοκρατορίες.
Χωρίς αυλικούς, υψηλούς συμβουλάτορες, συχνά πολύ πιο ισχυρούς κι επικίνδυνους από τους "ανώτατους ηγέτες", κι αυτοκράτορες ή κάτι τύπους που θέλουν να γίνουν (ή να τους κάνουν κάποιοι άλλοι τύποι) αυτοκράτορες στη θέση των αυτοκρατόρων...

(πηγή εικόνας)

ανιχνευτής

" Οι ρίζες μας βρίσκονται στο σκοτάδι "

Αφιερωμένο στη σπουδαία Ούρσουλα Λε Γκεν (1929-2018), από τις αγαπημένες μας μορφές του πνεύματος, με εμβληματικό συγγραφικό έργο ως κληροδότημα σε όλους μας (καταξιώθηκε παγκοσμίως χάρις στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έγραψε), η οποία μας εγκετέλειψε στις 22 Ιανουαρίου του 2018.
 Δυστυχώς εμείς το πληροφορηθήκαμε (κι "από σπόντα", όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις) μόλις σήμερα.
 Οι άνθρωποι όμως ζούνε όσο συγκατοικούν με μας μέσα στο μυαλό μας και έχουν κερδίσει μια πολύτιμη θέση στην καρδιά μας και πορευόμαστε στη ζωή (και μέχρι το τέλος αυτής) μαζί τους...
Οι υπογραμμίσεις στα παρακάτω μνημειώδη λόγια της Λε Γκεν είναι από εμάς.

" I hope you live without the need to dominate, and without the need to be dominated. I hope you are never victims, but I hope you have no power over other people. And when you fail, and are defeated, and in pain, and in the dark, then I hope you will remember that darkness is your country, where you live, where no wars are fought and no wars are won, but where the future is. Our roots are in the dark; the earth is our country. Why did we look up for blessing — instead of around, and down? What hope we have lies there. Not in the sky full of orbiting spy-eyes and weaponry, but in the earth we have looked down upon. Not from above, but from below. Not in the light that blinds, but in the dark that nourishes, where human beings grow human souls. "
Ursula K. Le Guin, “A Left-Handed Commencement Address” (Mills College, 1983)

 " Ελπίζω να ζείτε χωρίς να χρειάζεται να κυριαρχείτε πάνω σε άλλους και χωρίς να χρειάζεται να είστε υπό την κυριαρχία άλλων (Χμμ!). Ελπίζω ότι δεν είστε ποτέ θύματα (να σχολιάσουμε εμείς κι εδώ: ή δεν το σηκώνει ο οργανισμός σας να είστε θύματα και να το κάνετε και σημαία σας από πάνω, ως δικαιολογία της παθητικότητας και παραίτησής σας!) , αλλά ελπίζω ότι και δεν ασκείτε εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους. Κι όταν αποτυχαίνετε και νικιέστε και νιώθετε βυθισμένοι στον πόνο (τελευταίο δικό μας σχόλιο: πόνος= λύτρωση, μάθηση, επανεκκίνηση της ζωής όταν αυτή "βραχυκυκλώνει"...) και στο σκοτάδι, τότε ελπίζω να θυμηθείτε ότι το σκοτάδι είναι η πατρίδα σας, ο τόπος που ζείτε, εκεί όπου δεν διεξάγονται πόλεμοι και δεν κερδίζονται πόλεμοι, αλλά είναι ο χώρος όπου υπάρχει το μέλλον! Οι ρίζες μας βρίσκονται στο σκοτάδι, η Γη ολόκληρη είναι η πατρίδα μας! Γιατί κοιτάμε προς τα πάνω γυρεύοντας "ευλογία", αντί να κοιτάμε και να ψαχνόμαστε γύρω μας και κάτω από εμάς; Όποια ελπίδα έχουμε βρίσκεται εκεί. Όχι σε έναν ουρανό γεμάτο κατασκοπευτικά μάτια και όπλα σε τροχιά, αλλά στην Γη που τόσο την έχουμε απαξιώσει. Όχι από επάνω αλλά από κάτω. Όχι στο φως που τυφλώνει, αλλά στο Σκοτάδι που μας τρέφει, όπου τα ανθρώπινα όντα καλλιεργούν ανθρώπινες ψυχές..."

{ Περί του έργου της Ούρσουλας Λε Γκεν έχουμε αναφερθεί κι εδώ:
"δεν μπορείτε να αγοράσετε την Επανάσταση, δεν μπορείτε να κάνετε την Επανάσταση-μπορείτε μόνο να είστε η Eπανάσταση"

 "Αν θέλεις εγκληματίες, φτιάξε νόμους, αν θέλεις κλέφτες, φτιάξε ιδιοκτήτες"...
" Ένα παιδί απαλλαγμένο από την ενοχή της ιδιοκτησίας κι απελευθερωμένο από το βαρύ φορτίο του οικονομικού ανταγωνισμού θα μεγαλώσει με τη θέληση  να κάνει ό,τι είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά και θα αντλεί χαρά από αυτό"...}


Και κάτι τελευταίο. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι καταφέρνουν να καλλιεργήσουν και να αποκτήσουν αυτό το δύσκολα προσδιορίσιμο, ζωοποιό, αιθερικό, μαγικό και γεμάτο από την αρετή της απλότητας συνάμα, αυτό το χιλιοτραγουδισμένο πετράδι που το κόστος του μετριέται σε θεωρία και πράξη, αυτό το αξιοκαταφρόνητο δείγμα αδυναμίας για ισχυρούς και μυριάδες τσιράκια, λακέδες και "γλάστρες" των αυτοματοποιημένων, ψυχοπαθητικών, μηχανορράφων και υπερ-συνωμοτικών καιρών μας, αυτό που έχει αποκαλεσθεί "ψυχή"...
Όχι, όχι! η ψυχή δεν είναι γνώρισμα και, πιο σωστά, αυτοαποκτούμενο προνόμιο όλων των δίποδων όντων.

" Οι Κατακόμβες των Νεκρών στο Παρίσι "

Ένα oμολογουμένως αλλόκοτα μακάβριο και σκοτεινό μέρος κάτω από τα πόδια των κατοίκων της..."πόλης του φωτός". Πραγματικά spooky!



από την περιγραφή του βίντεο:
"Ακόμα μια περίπτωση που ταιριάζει απόλυτα η φράση του Lovecraft: “The oldest and strongest emotion of mankind is fear, and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown”
 (" To παλιότερο και εντονότερο αίσθημα του ανθρώπινου είδους είναι ο φόβος και το παλιότερο και εντονότερο είδος φόβου είναι ο Φόβος για το Άγνωστο " - έτσι είναι!)

Η (έστω και με βοήθεια "εκ των άνω") πραγματοποίηση της Ουτοπίας(;)

Tα παρακάτω είναι αποσπάσματα από το σπουδαίο έργο "Οι Επικυρίαρχοι - Το τέλος της παιδικής ηλικίας" (πρωτότυπος τίτλος  "Childhood's end",  πρώτη δημοσίευση το 1953) του μεγάλου Άρθουρ Κλαρκ  Βρήκαμε όλο το βιβλίο ΕΔΩ, απ'όπου και δανειστήκαμε τα εδάφια που ακολουθούνε, τα οποία σαφώς κι αποτελούνε πλούσια τροφή για τη σκέψη...
 Οι υπογραμμίσεις κι επισημάνσεις με χρώμα είναι από εμάς. 

 Οι Επικυρίαρχοι, αν και τώρα είχαν φανερωθεί στον κόσμο, σπάνια άφηναν το μοναχικό πλοίο τους. Ίσως να ήταν γι αυτούς άβολο, από την φυσική πλευρά, να κυκλοφορούν πάνω στη Γη γιατί το μέγεθός τους και το γεγονός ότι είχαν φτερά έδειχνε ότι κατάγονταν από ένα πλανήτη με πολύ μικρότερη βαρύτητα. Πάντα φορούσαν μια ζώνη στολισμένη με περίπλοκα μηχανήματα που, όπως φαινόταν, ρύθμιζαν το βάρος τους και τους επέτρεπαν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το άμεσο φως του ήλιου ήταν οδυνηρό γι αυτούς και γι αυτό ποτέ δεν έμεναν εκτεθειμένοι περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα. Όταν ήταν αναγκασμένοι να μείνουν στο ύπαιθρο γι αρκετή ώρα, φορούσαν μαύρα γυαλιά, που τους έδιναν μια πολύ ασυνήθιστη όψη. Αν και φαινόταν ότι μπορούσαν ν’ αναπνεύσουν τον γήινο αέρα, μερικές φορές κουβαλούσαν μαζί τους μικρούς κυλίνδρους με αέριο απ’ το οποίο έκαναν πότε – πότε εισπνοές.
Ίσως αυτά τα καθαρά φυσιολογικά προβλήματα να ήταν η αιτία που έμεναν απομονωμένοι από τον πολύ κόσμο. Μόνο ένα μικρό ποσοστό της ανθρώπινης φυλής είχε κάποτε συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο έναν Επικυρίαρχο και κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει πόσοι ακριβώς βρίσκονταν μέσα στο πλοίο του Καρέλλεν (σημείωση: ο επικεφαλής των εξωγήινων "Επικυρίαρχων", που είχε αναλάβει το ρόλο του "επόπτη της Γης"...Και της ριζικής μεταμόρφωσης της εικόνας του πλανήτη και κυρίως του τρόπου ζωής και αντίληψης των, αυτο-καταστροφικά ανώριμων και τελματωμένων σε μια παρατεταμένη "παιδική ηλικία", κατοίκων του. Οι οποίοι αν μπορούσαν ας έκαναν κι αλλιώς μπροστά στην χιλιάδες χρόνια πιο προχωρημένη τεχνολογία των απρόσκλητων επιτηρητών τους. Ο βαθύτερος λόγος της παρουσίας ή αποστολής των δεύτερων αποκαλύπτεται προς το, τελείως απρόβλεπτο, τέλος του βιβλίου.). Ποτέ δεν είχαν εμφανιστεί σε ομάδες μεγαλύτερες από πέντε άτομα μαζί, αλλά ήταν δυνατόν να υπάρχουν εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες απ’ αυτούς μέσα στο πελώριο σκάφος.
Από πολλές απόψεις, η εμφάνιση των Επικυρίαρχων είχε δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα είχε λύσει. Η καταγωγή τους ήταν ακόμα άγνωστη· η βιολογία τους ήταν η πηγή ατέλειωτων θεωριών. Σε πολλά θέματα έδιναν πληροφορίες χωρίς καμιά επιφύλαξη, ενώ σ’ άλλα η στάση τους ήταν να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Γενικά όμως, αυτό δεν ενοχλούσε κανέναν εκτός από τους επιστήμονες. Ο μέσος άνθρωπος, αν και θα προτιμούσε να μην συναντήσει τους Επικυρίαρχους, ένιωθε ευγνωμοσύνη για ότι είχαν κάνει στον κόσμο του.
Κρίνοντάς την με τα κριτήρια όλων των περασμένων εποχών, ήταν η εποχή της Ουτοπίας. Η αμάθεια, η αρρώστια, η φτώχεια και ο φόβος είχαν εξαφανιστεί ολότελα. Η ανάμνηση του πολέμου έσβηνε μέσα στο παρελθόν σαν ένας εφιάλτης που χάνεται την αυγή· σύντομα θα έπαυε να είναι μια ανάμνηση των ανθρώπων που ζούσαν. 
Μ’ όλη την δραστηριότητα της ανθρωπότητας συγκεντρωμένη σε δημιουργικά έργα, η όψη του κόσμου είχε φτιαχτεί απ’ την αρχή. Ήταν, σχεδόν στην κυριολεξία, ένας καινούργιος κόσμος. Οι πολιτείες που ήταν ικανοποιητικές για τις προηγούμενες γενιές, είχαν ξαναχτιστεί – ή εγκαταλειφθεί ή είχαν γίνει μουσεία, όταν είχαν πάψει να εξυπηρετούν κάθε άλλο πρακτικό σκοπό. Πολλές πόλεις είχαν εγκαταλειφθεί για τον λόγο αυτόν, γιατί όλη η διάρθρωση του εμπορίου και της βιομηχανίας είχε αλλάξει εντελώς. Η παραγωγή είχε γίνει, σχεδόν στο σύνολό της, αυτόματη· τα εργοστάσια – ρομπότ έβγαζαν καταναλωτικά αγαθά σε τέτοιες τεράστιες ποσότητες, ώστε όλες οι βασικές ανάγκες της ζωής, ικανοποιούνταν δωρεάν. Οι άνθρωποι δήλωναν μόνο για ν’ αποκτήσουν τα είδη πολυτελείας που ήθελαν ή απλώς δεν δήλωναν καθόλου.
Ήταν Ένας Κόσμος. Τα παλιά ονόματα των παλιών κρατών ήταν ακόμη σε χρήση, αλλά δεν ήταν χρήσιμα παρά σαν ενδείξεις ταχυδρομικών τομέων. Δεν υπήρχε κανείς πάνω στη Γη που δεν μπορούσε να μιλήσει Αγγλικά, που δεν ήξερε να διαβάζει, που δεν ήταν κοντά σε μια συσκευή τηλεοράσεως, που δεν μπορούσε να επισκεφθεί την άλλη πλευρά της Γης μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες.
Το έγκλημα είχε στην ουσία εξαφανιστεί. Είχε γίνει και αχρείαστο και αδύνατο. Όταν όλοι έχουν ότι τους χρειάζεται, δεν υπάρχει λόγος για κλοπή. Εξ άλλου, όλοι οι υποψήφιοι εγκληματίες ήξεραν ότι δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγουν από την επίβλεψη των Επικυριάρχων. Στις πρώτες μέρες της διακυβερνήσεώς τους, είχαν επέμβει υπέρ του νόμου και της τάξεως με τόση αποτελεσματικότητα ποτ το μάθημα δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Τα εγκλήματα που είχαν αιτία το πάθος, αν και δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς, ήταν σχεδόν σπάνια – τώρα που τα περισσότερα από τα ψυχολογικά της προβλήματα είχαν χαθεί, η ανθρωπότητα ήταν πολύ πιο υγιής στο μυαλό και πολύ λιγότερο παράλογη. Και αυτό, που, προηγουμένως, το έλεγαν ανηθικότητα, τώρα δεν το χαρακτήριζαν παρά σαν εκκεντρικότητα – ή το πολύ, κακή συμπεριφορά.
Μια από τις πιο φανερές αλλαγές ήταν η επιβράδυνση του τρελού ρυθμού ζωής που τόσο έντονα χαρακτήριζε τον εικοστό αιώνα. Η ζωή είχε πιο αργό και άνετο ρυθμό απ’ ότι τις περασμένες γενιές.

Η Φωλιά του Παγωνιού

Σε ολόκληρη την περίοδο της Ιστορίας της, η ανθρωπότητα γνώρισε πολλές Αδελφότητες του Παγωνιού, συγκεκριμένες οργανώσεις που δρουν και κινούνται κάτω από διάφορα ονόματα. Συχνά οι αδελφότητες αυτές έχουν φαινομενικά αλληλοσυγκρουόμενες αντιλήψεις και στόχους. Μερικές από τις οργανώσεις αυτές είναι πολύ γνωστές, άλλες λιγότερο γνωστές και άλλες εντελώς άγνωστες.

Οι Φωλιές του Παγωνιού έχουν τη δομή που ταιριάζει στην εποχή και τον τόπο δράσης τους. Μπορεί να εκδηλωθούν σαν θρησκευτικές, επιστημονικές, πολιτικές ή άλλες οργανώσεις, καλυμμένες πίσω από μέλη και στελέχη που είναι ανίδεα του παιχνιδιού. Συνήθως όμως οι Φωλιές εκδηλώνονται στο χώρο της αντίθεσης στις καθιερωμένες αντιλήψεις. Στην εποχή μας παρουσιάζονται σαν μαγικο-αποκρυφιστικές οργανώσεις.

Η ζωντανή Φωλιά του Παγωνιού είναι ένα κινητό σύστημα μιας ομάδας ανθρώπων που δε δεσμεύονται από τίποτε και δεν προσκολλώνται σε τίποτε. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ανοιχτή επίσημη ομάδα. Κι αν γίνει, το κάνει με άλλο όνομα και άσχετους σκοπούς.

"Εγώ" - ο πολυπρόσωπος τυραννίσκος

Bίντεο από τους τίτλους τέλους της (απροσδόκητα) πολύ καλής ταινίας του Βρετανού σκηνοθέτη Guy Ritchie. Με τον γνωστό "macho man", πρωταγωνιστή ανούσιων και θορυβωδών ταινιών "δράσης" (κλωτσοπατινάδα), Jason Statham. Σε ένα ρόλο που ξεφεύγει από τα συνήθη στάνταρ των χαζοταινιών του είδους. Μια δύσκολη (και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, επώδυνη)πορεία εσωτερικού ταξιδιού προς την αυτογνωσία κι ενάντια στις καταιγιστικές και διαβρωτικές εξωτερικές επιρροές, που οδηγούν στον ευπρόβλεπτο αυτοματισμό και τη χειραγώγηση του ανθρώπου από τα πιο ζωώδη κατώτερα ένστικτα.  
 Το'χουμε επισημάνει ξανά: η πιο σημαντική "τροφή" του ανθρώπου είναι το είδος των εντυπώσεων που προσλαμβάνει. Και ο ευφυής τρόπος που τις επεξεργάζεται, ακόμη και τις πιο "τοξικές" και τις αξιολογεί, χωρίς να τις καταναλώνει"αμάσητες". Αλλά και λειτουργώντας έτσι, σε κάθε στιγμή της περατζάδας που λέγεται ζωή-γεμάτης πόνο (άρα και μάθησης) και συνάμα ομορφιάς , με βασικό γνώμονα την ικανοποίηση του πολυπρόσωπου τυραννίσκου. Αυτού του "εγώ" ή των  "εγώ", ανά προσαρμογή σε κάθε περίσταση-  Ρόλοι... . Το οποίο με τίποτε δεν αποτελεί μέρος του αποκαλούμενου "ανώτερου", ευφυή και δημιουργικού Εαυτού ή Ουσίας της ανθρώπινης υπόστασης, της ικανής για τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα

Η παρακάτω φωτογραφία είναι του Steven Rubin και αλιεύτηκε από εδώ

"Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές επιθυμίες και όσο πιο φτωχή (πρωτίστως διανοητκά ή πνευματικά) είναι η καθημερινή ζωή τόσο η έλξη του μη αυεντικού μεγαλώνει " (Ραούλ Βάνεγκεμ) Και οι κενοί νοήματος και ζωής ρόλοι προέρχονται από τα στερεότυπα που (υπακούοντας και στην αρχή της ιεραρχίας) μας συρρικνώνουν την αντίληψη και ακυρώνουν τις αστείρευτες προοπτικές μας για χειραφέτηση, αυτοδιαχείριση, αφύπνιση ενάντια στο λήθαργο. Και για ανεξαρτησία σκέψης και ευρύτητα έξυπνων (και μη ελεγχόμενων από τα ιερατεία διαμόρφωσης "πραγματικοτήτων" και κανόνων τους κι αντιλήψεων για τη "φύση των πραγμάτων") κινήσεων-επιλογών στο "παιχνίδι"...