Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ξεθωριάζοντας την επιπεδούπολη



Ήμασταν ο Αδάμ. Ήμασταν η Εύα. Γίναμε και το φίδι.
Ήμασταν οι καταστροφείς. Ήμασταν και οι διατηρητές. Ήμασταν οι δημαγωγοί, ήμασταν και οι αναχωρητές.
Ήμασταν δεξαμενές άντλησης ιδεών κι οι φορείς της αποδόμησής τους. Ήμασταν η μήτρα των γεγονότων και τα θύματά τους. Η βία της Ιστορίας. Οι στυλοβάτες των καινοτομιών. Και συνάμα η τρικλοποδιά τους. Γίναμε το όραμα των μοιραίων.

Ήμασταν πολλά ονόματα και ρόλοι. Μία πληθώρα ερμηνειών.
Η συλλογή ήμασταν των δεδομένων για επεξεργασία στον κεντρικό υπολογιστή.

Και είμαστε το επόμενο βήμα της Εξέλιξης!

Οι αρνητές των Σειρήνων και των αθυρμάτων. Οι περιφρονητές κλειστών λεσχών. Οι εξολοθρευτές των εγκεφαλοσκώληκων. Τα μη προβλέψιμα κι ελεγχόμενα δεδομένα που κουρελιάζουν τεφτέρια καταχωρήσεων.

Κι ερχόμαστε με τη φόρα πολλών χαμένων αιώνων!
 
από τον Ένοικο...



Έχεις στ'άλήθεια ψυχή;
Για να σε συντρίψει της μηδαμινότητάς σου η γνώση
ώστε ν'αφουγκραστείς της παρουσίας σου το μεγαλείο.
Για να σε συγκινήσει η απλότητα της ομορφιάς.
Για να σε μεθύσει το κρασί της γαλήνης.
Που στη γεύση ωριμάζει του σθένους
παρασύροντας σε δύσβατες διαδρομές ελευθερίας.
Για να σε ηλεκτρίσει η ενέργεια που μέσα της κολυμπάς.
Για να σε λιγώσει η λαχτάρα της μεταμόρφωσης.

Γιατί κάθε πραγματική αλλαγή
απαιτεί ένα θάνατο και μια ανάσταση...
Εν ζωή!



..."τα άστρα είναι στη σωστή θέση"...Οι προσωπικοί μας ιπτάμενοι δίσκοι είναι τα κορμιά μας, η κινητήριος δύναμη είναι οι κβαντικές διεργασίες και ηλεκτρικές εκκενώσεις μέσα στα κεφάλια μας, σε αρμονική συνεργασία με το "σχέδιο πτήσης" των αισθήσεων του εγκεφάλου της καρδιάς μας...
Τα ιερατεία των αρουραίων διαμόρφωσης αυτού του λαγουμιού ως μόνη πραγματικότητα για τους τρόφιμους δεν μπορούν να μας κρατήσουν άλλο στα ανήλιαγα κουτιά που έχουν κατακερματίσει και εγκλωβίσει μέσα τους τη γνώση...Τα ψέματά τους δεν μας πείθουν ούτε στο ελάχιστο...Τα δηλητήριά τους και τα καταστατικά τους δεν είναι ούτε για το σώμα ούτε για το πνεύμα μας-χάρισμά τους!
Τα  ιδανικά και οι θέσφατες αλήθειες της ισοπέδωσης της φύσης και της εσώτερης σπίθας, οι ιδεολογίες που μπαζώνουν τα ρέματα της ψυχής μας για να τσιμεντοποιήσουν και να περιφράξουν το τοπίο της επιπεδούπολης (τους), αποτελούνε την υπογραφή της δικής μας εξαχρείωσης και πτώσης-τούς τα πετάμε πίσω στη μούρη!

Η πραγματική και μόνη μας περιουσία που θέλουμε να κουβαλάμε μαζί μας: Το δέος για κάθε μοναδική στιγμή που μας αναλογεί, η περιέργεια να δούμε τι υπάρχει πίσω από την "πράσινη πόρτα", η ελευθερία στα σώψυχά μας, η ανάγκη μας να απαλλαγούμε από όλους τους απονεκρωτικούς περιοριστικούς ορισμούς. Ώστε να επαναπροσδιορίσουμε τη συμβολική ανάγνωση του κόσμου, να επαναξιολογήσουμε κάθε μικρή και μεγάλη ερμηνεία, να αδράξουμε την ουσία πίσω από κάθε φαινόμενο,να φωταγωγήσουμε τη μοναδική φύση κάθε καθημερινού γεγονότος και να αντιληφθούμε την πραγματική μας θέση μέσα σε αυτό. Έτσι όπως την καθορίζουμε εμείς και όχι οι "μηχανικές απολήξεις" και οι υπνωτικές μονότονες διδαχές και προσταγές της..."επιπεδούπολης"!

ανιχνευτής


Δεν υποτιμάμε το χώμα, θέλουμε να πατάμε γερά πάνω σε αυτό κι όχι να σερνόμαστε σαν σκουλήκια.
Οι ατέλειές μας αποτελούν ευκαιρίες διαρκούς μάθησης για εμάς. Δεν πιστεύουμε σε ιδανικές πολιτείες και ειδικά σε αυτές που εξορίζουν τους ποιητές και όλους όσους θέλουν να έχουν το μυαλό τους στον ουρανό και όχι να κατεβάζουν τον ουρανό στο μυαλό τους και να τον μετατρέπουν σε "παγωμένη φιλοσοφία", σε δόγμα ή best seller σε βιτρίνες.
Δεν νομίζουμε ότι οι μονολιθικές τρισδιάστατες εξηγήσεις και οι συναινετικές βεβαιότητες μπορούν να χωρέσουν μέσα τους την "ονειροπαρμένη τρέλα μας"

Και δεν ξεχνάμε ότι είμαστε ανθρώπινα όντα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου