2002 American Medical Association study concludes Ebola and Marberg best bio-weapons choice for use against populace

Συνδέστε το παρακάτω άρθρο και με αυτό από εμάς: H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (2ο μέρος)

^[1]

A white paper published in 2002 by the American Medical Association [2] suggests that the Ebola and Marberg [3] viruses are the top two choices for bio-weaponry for use against the civilian populace. In fact, the paper concludes that “Weapons disseminating a number of HFVs could cause an outbreak of undifferentiated febrile illness 2 to 21 days later, associated with clinical manifestations that could include rash, hemorrhagic diathesis, and shock.” Interestingly enough these are the exact viruses seen in the two new emerging outbreaks.

Like a bad horror movie, the paper goes on to shockingly point out that modern “clinical and microbiology public health laboratories are not currently equipped to make a rapid diagnosis of any of these viruses, and clinical specimens would need to be sent to the CDC or the U.S. Army Medical Research Institute of Infectious Diseases (USAMRIID; Frederick, Md) the only 2 level D laboratories in the Laboratory Response Network.” Meaning, that it will just be too much work and take too much time to screen everyone showing up to hospitals and medical clinics with symptoms. This is what is already taking place in the West-Africa, the U.S., Spain and even Australia. We are likely past the point of no return. It’s been reported that as many as 1.4 million deaths may occur by mid-January ^[4] according to official projections conservatively.

However, the point of this article is to let you, the reader, know that we are indeed under a bio-weapons attack sponsored by the U.S. Government which holds the patent for the Ebola virus ^[5]. Ladies and gentlemen, buckle up because this is the real deal. Make no mistake.

Send this to everyone you know! Rest assured the government and CDC are lying!

Source:
Hemorrhagic Fever Viruses as Biological Weapons —American Medical Association ^[2]
Shepard Ambellas ^[6] is the founder, editor-in-chief of Intellihub News ^[7] and the maker of SHADE the Motion Picture ^[8]. You can also find him on Twitter ^[9] and Facebook ^[10]. Shepard also appears on the Travel Channel series America Declassified ^[11]. You can also listen to him on Coast To Coast AM

Resources
Ebola Survival Handbook: A Collection of Tips, Strategies, and Supply Lists From Some of the World’s Best Preparedness Professionals ^[13]

“Like” Pandemic Watch ^[14] on Facebook

The Prepper’s Blueprint: The Step-By-Step Guide To Help You Through Any Disaster ^[15]

Sealing Yourself In: Prepping for Bioterrorism, Chemical Disasters, and Pandemics (The NEW Survival Prepper Guides Book 3)


Το διαβάσαμε στο thedailysheeple.com

Η αυθεντική ζωή που περιμένει να την ανακαλύψουμε...

 
Κάποιες σκέψεις μου:

Κάποτε είχα ακούσει αυτό:
"Ένα καλό τραγουδι μπορεί να σε κάνει να αργήσεις στη δουλειά. Ένα υπέροχο όμως τραγούδι μπορεί να σε κάνει να παραιτηθείς από τη δουλειά"(δουλεία)...
Να προσθέσω: και να παραιτηθείς από όλες τις κυρίαρχες (κυρίαρχες και παγ-ι-ωμένες ακόμη και στην αντίθεσή τους ως προς το κυρίαρχο πνεύμα) και τις ως τώρα δημοφιλείς κι εμφυτευμένες μέσα σου πεποιθήσεις...
Τα Διάφανα Κρίνα αποτελούν για μένα μια αγαπημένη μουσική εμπειρία που εξελίσσεται πάντα σε εσωτερικό ταξίδι κι ανακάλυψη ανείπωτων ή γνώριμων μα υποτιμημένων "χαμένων στεριών"
Κι ο Τζόννυ Ντεπ, που αφιερώνεται σε αυτόν το παραπάνω βίντεο, αποτελεί ίσως κάτι σαν την αρχετυπική μορφή του "Κατεργάρη". Απέναντι στους Άρχοντες, στην "κανονικότητα", στην "επιπεδούπολη" μιας μονοδιάστατης πραγματικότητας, στη σοβαροφάνεια των ευυπόληπτων τυράννων και τυραννίσκων, στη στείρα αγέλαστη φαντασία των πνευματικών ταγών(ή τράγων) του κόσμου, στη δολοφονία των παραμυθιών και της παιδκής ηλικίας, στο βωμό της "ωρίμανσης"-Μην ωριμάσεις ΠΟΤΕ!, της ενσωμάτωσης  στο "ρεαλιστικό" πνεύμα των "αγορών" και στον αποτρόπαιο παραλογισμό των καιρών...

Για να συντονιστείς με τη φυσική ροή των "πραγμάτων" και να ρέεις μαζί της μέχρι και να την χειριστείς ως μια εύπλαστη κατάσταση στα "μαγικά σου χέρια" και στην ισχύ της θέλησής σου, ίσως πρέπει να αποκτήσεις όραση, ακοή και "ευαισθησία" ψυχοσωματική.
Για να δεις τις εικόνες πίσω από τις εικόνες και μέσα στις εικόνες και γύρω από αυτές.
Για να ακούσεις τη μουσική-Οι δικές μας "μουσικές" στις ολόδικιές μας φρέσκιες "μελωδίες"! που κάνει τα πάντα να πάλλονται στους κοσμικούς ρυθμούς της και διασχίζει τα βασίλεια των σφαιρών για να κουρδίσει τις χορδές μιας ξεκουρδισμένης καρδιάς.
Για να δονηθείς στους παλμικούς κραδασμούς της ύπαρξης και να βιώσεις την μεγαλειώδη ματαιότητα των πάντων και τη μοναδική σημαντικότητα του καθενός χωριστά. Εκεί, εδώ, παντού υπάρχει ζωή! Ζωή! Πέρα από ακονίσματα μαχαιριών, παρανοήσεις, παρακρούσεις, φαντασιώσεις και οχλαγωγίες, δόγματα, λανθασμένες συλλήψεις, οδύνες και δεινά, αστοχίες και στρεβλώσεις, καλες μα τόσο άστοχες προθέσεις, θέσεις κι αντιθέσες, λέξεις. Λέξεις κούφιες, λέξεις λεπίδες, λέξεις παρηγοριάς στον άρρωστο και παραιτημένο, λέξεις δύναμης, λέξεις καταστροφής ή θεραπείας. Όμως μία είναι η λέξη που κάνει τις δονήσεις αδιάλειπτα να χορεύουν στους ρυθμούς του αιώνιου τώρα, που γεννιέται, μαραίνεται κι επανέρχεται αέναα (η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται στο σύμπαν): ΖΩΗ!

Αν δεν μπορούμε να την αναδείξουμε και να την εξελίξουμε, τουλάχιστον ας μη την ευτελίζουμε και ασελγούμε (με διάφορους και συχνά νοσηρά εφευρετικούς τρόπους) σε βάρος της...


ανιχνευτής

ΥΓ: Κλείνω με κάποιους αγαπημένους στίχους.

Η ΠΟΡΤΑ

του Μίροσλαβ Χόλουμπ

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Μπορεί απ’ έξω εκεί να στέκει ένα δέντρο, ένα δάσος, ένας κήπος, ή μια πόλη μαγική.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Μπορεί να είναι το σκυλί που ψαχουλεύει. Μπορεί να δεις κάποια μορφή, ή ένα μάτι, ή την εικόνα

μιας εικόνας.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Αν είναι η καταχνιά θα καθαρίσει.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Κι αν είναι μόνο η σκοτεινιά που θορυβεί κι αν είναι μόνο κούφιος άνεμος κι αν

τίποτα

δεν είναι

έξω εκεί, πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Τουλάχιστο

θα γίνει

κάποιο

ρεύμα.

Ο Μπέρτραντ Ράσελ για το Θεό (1959)

Bertrand Russell (1872-1970).
Βρετανός φιλόσοφος, μαθηματικός, ιστορικός.
Βραβευμένος με Νόμπελ (1950) για τη συνεισφορά του στον ανθρωπισμό και την ελευθερία της σκέψης.

Φυλακίστηκε για τη φιλειρηνική του δράση τον Α' Π.Π.
Αντιτάχθηκε στον Χίτλερ, στον ολοκληρωτισμό του Στάλιν, στον πόλεμο του Βιετνάμ και στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων.

Bertrand Arthur William Russell, 3rd Earl Russell, OM, FRS (18 May 1872 -- 2 February 1970), http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand...

Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (Bertrand Arthur William Russell), (18 Μαΐου 1872 -- 2 Φεβρουαρίου 1970), ήταν Βρετανός φιλόσοφος, μαθηματικός και ειρηνιστής. Ο Ράσελ ως συγγραφέας και άνθρωπος συνέχισε την οικογενειακή παράδοση στην πολιτική σκέψη και δράση, με αντιπολεμική δράση. Γεννήθηκε στην ακμή της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε από γρίπη, έναν αιώνα αργότερα, όταν η Βρετανία είχε περάσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Έκανε κριτική στα πυρηνικά καθώς και την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1872 στο Trellech του Monmouthshire, καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια. Ο αδερφός του Φρανκ τον εισήγαγε στις θεωρίες του μαθηματικού Ευκλείδη. Ξεκίνησε τις σπουδές του με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1890 στο Trinity College για να σπουδάσει μαθηματικά. Το 1893 τελείωσε τις σπουδές του και το 1902 παντρεύτηκε. Ξεκίνησε να δημοσιεύει έργα του το 1896. Στο κολέγιο του Τρίνιτυ, γνώρισε τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και έτσι ξεκίνησε μία συνεργασία μεταξύ των δύο ανδρών. Ο Ράσελ ταξίδεψε και δίδαξε στη Ρωσία, στην Κίνα και στην Ιαπωνία (1920).

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ράσελ δίδαξε σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, καταδικάζοντας τα πυρηνικά όπλα και των πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Απεβίωσε στις 6.30 μ.μ. στις 2 Φεβρουαρίου 1970 στην οικία του στην Ουαλία, από γρίπη.

http://el.wikipedia.org/wiki/Bertrand...

Ο μόνος πόλεμος: "Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" (και να προσθέσουμε:και η φαιδρότητα των "εθνικών επετείων")

Σχόλιο δικό μας: Ένα εξαιρετικό άρθρο που κατ'εμάς διδάσκει Ιστορία κι ανεξαρτησία στοχασμού κι ευθικρισία, έξω από τα φαιδρά και δολοφονικά (και γι'αυτό κατασκευασμένα εκ του πονηρού) εθνικοπατριωτικά ιδεώδη, τα ιδεολογήματα και τα κυρίαρχα κελεύσματα των "ανθρωποφαρμών". Που χρησιμοποιούν τους ανθρώπινους πληθυσμούς ως μαριονέτες και όποτε χρειαστεί ως σφάγια, στο βωμό των συμφερόντων και των κρυφών ατζέντων μίας παντελώς αδίστακτης και (διόλου αβάσιμα, όπως προκύπτει από την απλή ανάγνωση και παρατήρηση των πεπραγμένων, των προωθούμενων και των ευσεβών της πόθων) ψυχοπαθητικής ελίτ...

Eπίσης, αξίζει να διαβάσετε από τον ίδιο αρθρογράφο: 28η Οκτωβρίου 1940, μια "εθνική" επέτειος ντροπής και βέβαια το "Εθνική αντίσταση", η πιο πρόσφατη ιερή αγελάδα του νεοελληνικού εθνοκράτους: η αποδόμηση του εν λόγω εθνικού μύθου από διεθνιστική επαναστατική πλευρά )


Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 



Η απάτη των «εθνικών» και των «θρησκευτικών» πολέμων

Η ιδεολογικοποίηση του πολέμου γίνεται πάντοτε εκ των άνω, από μια κοινωνικώς κυρίαρχη μειοψηφία. Η ιδεολογικοποίηση του πολέμου αποσκοπεί στον καθαγιασμό του, στην πνευματικοποίησή του και στην απόκρυψη των αιτίων του. Έτσι θα γίνει ελκυστικός στη χειραγωγούμενη ανθρωπομάζα, η οποία θα πάει με προθυμία να σφαχτεί για ξένα προς αυτήν συμφέροντα, πιστεύοντας, ότι αγωνίζεται για δήθεν «υψηλά» ιδεώδη.

 "Ο μόνος πόλεμος": αφίσα από τη δεκαετία του '80

Η πολιτική αντίληψη περί πολέμου στους αρχαίους έλληνες

Αντίθετα, στους αρχαίους έλληνες δεν θα βρούμε ποτέ ιδεολογικοποίηση του πολέμου.

Ο πόλεμος αντιμετωπιζόταν από εκείνους, περίπου ως ένα φυσικό φαινόμενο (βλ. λ.χ. τον ορφικό και τον ομηρικό ύμνο στον Άρη). Είναι μια από τις μορφές, τις οποίες μπορεί να πάρει, ο αγώνας για επιβίωση, ή επικράτηση. Ενώ σε ό,τι αφορά στα ανθρώπινα σύνολα, ο πόλεμος αναλυόταν πάντα με όρους πολιτικής και ποτέ ιδεολογικούς. Αυτό σημαίνει, ότι οι αρχαίοι έλληνες δεν διεξήγαγαν ποτέ «εθνικούς», «θρησκευτικούς», «πολιτισμικούς» ή άλλου ιδεολογικού επικαλύμματος, πολέμους.

Ο πόλεμος ήταν για τους έλληνες της κλασικής εποχής ανεπιθύμητος, αλλά  αναπόφευκτος και γι' αυτό αποδεκτός. Οι έλληνες δεν μάχονταν για άυλες «ιδέες», «ιδανικά» και άλλες ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες αλλά, για απολύτως καθορισμένες και χειροπιαστές σημασίες όπως  η πόλη-πατρίδα. Η τελευταία, σε πλήρη αντίθεση με τον νεώτερο συσκοτισμό της (βλ. «έθνος-κράτος»), δεν ήταν μια ιδεολογική αφαίρεση: ήταν πρωταρχικά μια αυτοκυβερνώμενη ανθρώπινη κοινότητα (=άμεση δημοκρατία, παντελής απουσία πολιτικής ιεραρχίας, "αντιπροσώπευσης" και κυβέρνησης), η οποία αυτοπροσδιοριζόταν  βιολογικά (κοινός γεννήτορας και πρόγονοι), χρονικά (κοινή ιστορική διαδρομή), φαντασιακά (κοινά έθιμα, θεσμοί, σημασίες  κλπ.) και  μόνο δευτερευόντως  γεωγραφικά(1). Ήταν, κατά συνέπεια, κάτι απολύτως συγκεκριμένο, για το οποίο άξιζε να πεθάνει κάποιος, ακριβώς επειδή δεν άξιζε να ζει χωρίς αυτό.Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αρχαίοι έλληνες, σαν ο πρώτος πολιτικά ελεύθερος λαός της Ιστορίας, είναι οι εφευρέτες της πατρίδας.

Η αυτοκυβερνώμενη πατρίδα-πόλη αποτελούσε για τους έλληνες την κατεξοχήν πολιτική έννοια και την πεμτουσία κάθε πολιτικής αναζήτησης και πράξης. Στον Επιτάφιο του Περικλέους (όπως τον αποδίδει ο Θουκυδίδης) κατονομάζονται οι χειροπιαστές αιτίες, για τις οποίες καλούνταν να πολεμήσουν οι αθηναίοι: η επιβεβαιωμένη στην πράξη ευνομία τους, οι απεριόριστες ευκαιρίες που είχε ο καθένας σε αυτή την πόλη για να αναπτύξει τις δυνατότητές του, οι θεσμοί τους ως προϊόν αυθεντικής (=αυτόνομης) συλλογικότητας, η πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη) ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής τους. Πουθενά στο συναρπαστικό αυτό κείμενο δεν θα βρει κανείς τον μεταγενέστερο πατριδοκάπηλο μελοδραματισμό, ύποπτους συλλογιστικούς ακροβατισμούς (στους οποίους ανέκαθεν επεδίδετο η εθνικιστική προπαγάνδα, βλ. «έθνος-κράτος»), συγκινησιακά φορτισμένες κοινοτοπίες και λοιπά ιδεολογικοποιημένα ξεροκόκκαλα, από αυτά που πετούν συχνότατα οι έμποροι του πολέμου στις αποβλακωμένες ανθρωπομάζες/κρέας για τα κανόνια τους.

Ακόμα και η παραδοσιακή ομηρική έννοια της εξιδανικευμένης πολεμικής δόξας, απέκτησε στην κλασική εποχή υλικό σημείο αναφοράς: οι πεσόντες, π.χ. του Μαραθώνα, θεωρούνται πλέον δοξασμένοι ήρωες, όχι απλώς επειδή πολέμησαν γενναία αλλά, γιατί πολέμησαν για χειροπιαστά πράγματα, π.χ. για την πολιτική κοινότητά τους. Αλλά και από την Ιλιάδα(2) δεν λείπει το πρωτόλειο μιας υλιστικής και πολιτικής αντίληψης περί πολέμου. Ο Θερσίτης, ένας συνηθισμένος πολεμιστής, που θέλει να επιστρέψουν οι αχαιοί στην Ελλάδα αντί να συνεχίσουν τον πόλεμο, απευθύνεται με παρρησία στον Αγαμέμνονα λέγοντάς του ότι: «οι σκηνές σου είναι γεμάτες από χαλκό και γυναίκες, εκλεκτά λάφυρα που εμείς οι αχαιοί σου δίνουμε όποτε κατακτάμε μια πόλη. Είσαι άπληστος για το χρυσάφι που οι αλογάρηδες τρώες θα σου φέρουν ως λύτρα για τον γιό τους, που εγώ, ή κάποιος άλλος αχαιός θα αιχμαλωτίσει; Ή για κάποια γυναίκα που θα κοιμάσαι μαζί της και θα κρατάς μόνο για τον εαυτό σου;» Στη συνέχεια λέει ότι είναι ανάρμοστο να παρατείνεται ο πόλεμος μόνο και μόνο για να οικειοποιείται ένας βασιλιάς τη μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα. Ο Θερσίτης, σαν συνειδητοποιημένος πολίτης, απαιτεί να έχει λόγο στα τής εκστρατείας, στην πορεία της, στη διανομή των ωφελημάτων της κλπ.

Το αντιπροσωπευτικότερο επιχείρημα, που μπορεί να επικαλεστεί κανείς σχετικά με το πώς οι έλληνες της κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν την κατεξοχήν πολιτική διάσταση της πατρίδας, βρίσκεται στον Ηρόδοτο(3): «Φαίνεται δε όχι μόνο από ένα παράδειγμα αλλά γενικώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ισηγορία. Διότι όταν οι αθηναίοι διοικούντο τυραννικά δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι στα πολεμικά από κανέναν από τους γείτονές τους, απαλλαγέντες όμως από τους τυράννους έγιναν οι καλύτεροι όλων. Τούτο φανερώνει, ότι όταν ήσαν υποταγμένοι συμπεριφέρονταν εκουσίως ως δειλοί, σκεπτόμενοι ότι εργάζονται για τον δεσπότη τους, όταν όμως ελευθερώθηκαν, ο καθένας έδειχνε προθυμία να εργαστεί σκεπτόμενος ότι εργάζεται για τον εαυτό του». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος αποκτά πατρίδα μόνο όταν γίνεται πολίτης. Και τότε, αν χρειαστεί, πολεμάει για τον εαυτό του και άρα για την πατρίδα του (και όχι το αντίστροφο). Καμία σχέση με υπήκοους, που σύρονται στα πεδία των μαχών ωθούμενοι από το ιδεολογικό («εθνικό») κουτόχορτο που τούς έχει ταϊσει κάποιος πατριδοκάπηλος εξουσιαστής.

Επίσης στις δημηγορίες που παρεμβάλλει ο Θουκυδίδης, ο πόλεμος παρουσιάζεται ως ο κατεξοχήν «υλιστής» και γίνεται για αποικισμό (π.χ. κληρουχίες), ή για να εμποδιστεί η επέκταση του αντιπάλου, ή για να κερδίσει η οικεία πόλη ισχυρά στρατηγικά πλεονεκτήματα, ή για την υπεράσπιση της μονάκριβης πολιτικής αυτονομίας της κοινότητας. Στο γνωστό διάλογο αθηναίων και μηλίων (όπως τον αποδίδει ο Θουκυδίδης, Ε΄84-116) προβάλλεται ωμά το δίκαιο του ισχυρότερου και επισημαίνεται ορθότατα, ότι η δικαιοσύνη μπορεί να υπάρχει μόνο μεταξύ ισοδυνάμων, αλλιώς δεν είναι παρά μια ηθικολογία προς παρηγορίαν των αδυνάτων. Ο καθένας μπορεί να έχει τις ηθικές αντιρρήσεις του για τον επεκτατισμό των αθηναίων, των σπαρτιατών, των θηβαίων, ή των μακεδόνων αλλά, θα πρέπει, τουλάχιστον, να παραδεχτεί ότι οι έλληνες έβλεπαν τον πόλεμο όπως είναι, χωρίς να τον περιβάλλουν με κανένα υποκριτικό ιδεολογικό επίχρισμα. Και επίσης ότι πήγαιναν στον πόλεμο ως ελεύθεροι πολίτες, απολύτως συνειδητοποιημένοι ως προς το τί διεκδικούν, ή τί υπερασπίζονται κι όχι ως καλοκουρδισμένοι υπήκοοι, ή ως δούλοι που τους προστάζει κάποιος αφέντης.

Αρχαίος ελληνικός παγκόσμιος χάρτης (κατά την ηροδότεια εκδοχή): πουθενά δεν διακρίνονται σύνορα «θεοσεβών» βασιλείων, ή «εθνών-κρατών». Μήπως αυτό σημαίνει, ότι οι αρχαίοι έλληνες  υστερούσαν... ως προς την αίσθηση της ιερότητας, ή τής εθνικής συνείδησης;  (πηγή: Samuel Butler, Ernest Rhys, Suffolk, 1907.)

εκτελεστικό απόσπασμα

Tο με διατεταγμένη αποστολή εκτελεστικό απόσπασμα πυροβολεί ξανά και ξανά το διαχρονικά επικίνδυνο για τα αφεντικά θύμα τους.

Δεν μας παίρνει άλλο ούτε μας επιτρέπεται να το εγκαταλείπουμε ανυπεράσπιστο και να εθελοτυφλούμε κι αδιαφορούμε για αυτά που συμβαίνουν. Γιατί τα αμέσως επόμενα διαχρονικά θύματα είμαστε...εμείς!

Είναι ρίσκο να μη ρισκάρεις

Στις παλιότερες κοινωνίες η μακρόχρονη και αδιατάραχτη συμβίωση δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την κατασκευή ενός κοινού τρόπου σκέψης που εκφραζόταν με ξεκάθαρους κώδικες. Όλοι τους ερμήνευαν με τον ίδιο τρόπο όπως τα σήματα μορς. Τη γλώσσα της επικοινωνίας τη μάθαιναν οι άνθρωποι μέσα στην καθημερινότητα και την εμπέδωναν με επαναλαμβανόμενες εμπειρίες. Τότε οι λέξεις είχαν το ίδιο νόημα για όλους.

Στον σημερινό κατακερματισμένο κόσμο που ζούμε μοιάζουμε με κάποιον που προσπαθεί να χτίσει ένα σπίτι χωρίς σχέδιο και χωρίς τα απαιτούμενα εργαλεία. Είναι επόμενο το σπίτι να μην προχωράει ενώ προσπαθούμε τόσο πολύ. Άλλοτε αισθανόμαστε ανίκανοι και ανήμποροι και άλλοτε θυμωμένοι που οι άλλοι δεν μας βοηθούν. Εκείνο που σπάνια συνειδητοποιούμε είναι ότι χρειαζόμαστε μια καινούργια γλώσσα επικοινωνίας με τον εαυτό μας και τους άλλους.

Η καινούργια αυτή μάθηση είναι μια επίπονη διαδικασία που θα μας μάθει να μαθαίνουμε. Μια αργή πορεία που θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε γυαλιά και έχοντας μια νέα οπτική θα μας επιτρέψει να συγκεντρώνουμε και να οργανώνουμε πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό μας και τη σχέση μας με τους άλλους.

Μια τέτοια εκπαίδευση μοιάζει με τη δουλειά του ερευνητή που ρωτάει, κάνει υποθέσεις, συγκεντρώνει δεδομένα, απαντάει σε ερωτήματα, συγκροτεί θεωρίες, πάντα έτοιμος να τις αναθεωρήσει αφού πάντα συνεχίζει να μένει ανοικτός στα ερεθίσματα. Η πολύπλοκη και πολυδιάστατη φύση της επικοινωνίας απαιτεί μια συνεχώς αυξανόμενη γνωστική και  συναισθηματική διαφοροποίηση. Είναι μια χρονοβόρα και επώδυνη βιωματική πορεία.

Όμως μας λείπει αυτή η προπαιδεία. Μαθημένοι σε έναν άλλο τρόπο εκπαίδευσης, έχουμε συνηθίσει να αφομοιώνουμε όσα οι άλλοι έχουν αποφασίσει να μας διδάξουν, χωρίς τη δική μας ουσιαστική συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ως γονείς, ως δάσκαλοι, ως προκαθήμενοι οποιασδήποτε δομής βασίζουμε τη μάθηση στα πρέπει, σε θεωρίες που προσπαθούμε να επιβάλουμε μέσα σε μια λογική επεξεργασία. Έτσι φτιάχνουμε ανθρώπους που εξυπηρετούν το «σύστημα»

O κόσμος μας! Nα τον χαιρόμαστε!

O κόσμος μας μέσα από τη σκληρή και συνάμα ματιά του σπουδαίου σατιρικού καλλιτέχνη Pawel Kuczynski
 Κι αναρωτιέμαι: μέσα από τη στυγνή και ρεαλιστική δύναμη αυτών των εικόνων, μέσα από τη σκιαγράφηση της "λογικής" και της παράλογης και αφύσικης λειτουργίας αυτού του κόμου, ή πιο σωστά αντί-κοσμου, πώς είναι δυνατόν ένας υγιής ψυχικά  κι ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος (γιατί εξωτερικά; αν το φιλοσοφήσεις σοβαρά και τα ζυγιάσεις όλα προσεχτικά, μελαγχολείς...) να μην νιώθει πικρία, απέχθεια, οργή και να μην επαναστατεί;

 

Φυσικά αντιβιοτικά κατά των Υπερ-ιών

Τα 5 καλύτερα φυσικά αντιβιοτικά που καταστρέφουν τους Υπερ-ιούς

Ο Sir Alexander Fleming ανακάλυψε την αντιβακτηριδιακή δύναμη της μούχλας την Penicillium notatum το 1928. Αν και ήταν ένας φυσικός θεραπευτικός παράγοντας αποτελεσματικός στο να καταστρέφει τον Χρυσίζοντα Σταφυλόκοκκο και άλλα ισχυρά βακτήρια. Η φαρμακευτική βιομηχανία άρπαξε την γενναιοδωρία της φύσεως και έγινε «χρησιμοποιώντας πολλαπλές άλλες εφευρέσεις των μεγάλων Φαρμακευτικών Εταιρειών» ο εφιάλτης των μοντέρνων αντιβιοτικών, προκαλώντας τόσα προβλήματα στην ανθρωπότητα, όσα προσπαθούσε να θεραπεύει.

Λόγω της αλόγιστης χρήσεως των αντιβιοτικών, οι υπέρ-ιοί έχουν γίνει ανθεκτικοί σε όλα τα φάρμακα εκτός από τα πλέον ισχυρά, των οποίων οι παρενέργειες είναι συχνά επικίνδυνες. Τρίτη, 10 Απριλίου, 2012 του JB Bardot. Η φύση με την άπειρη σοφία της διαθέτει μερικές από τις πλέον αποτελεσματικές ουσίες με αντιβακτηριδιακές, αντιιικές και αντιμυκητιακές ιδιότητες, όλες ικανές να προστατεύουν το ανθρώπινο σώμα με ασφάλεια και βαθιές θεραπευτικές δυνάμεις.

Σκόρδο: [1] Το σκόρδο χρησιμοποιούνταν παγκόσμια για χιλιάδες χρόνια για ιατρικούς σκοπούς. Αυτό το θαυμαστό φυτό θεραπεύει οτιδήποτε από απλό πόνο του αυτιού μέχρι πνευμονία, την MRSA (σημαίνει ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη χρυσίζων σταφυλόκοκκος. Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια σειρά από στελέχη των βακτηρίων, Staphylococcus aureus, που είναι ανθεκτικά σε ορισμένα αντιβιοτικά , συμπεριλαμβανομένης της μεθικιλλίνης), το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, την γρίπη ακόμη και την μαύρη πανούκλα.

Η σύγχρονη έρευνα έχει επιβεβαιώσει ότι το σκόρδο διαθέτει πολλά αντιοξειδωτικά που σκοτώνουν τα βακτήρια, εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες στο αίμα προστατεύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα και ισχυροποιώντας το. Το ενεργό συστατικό του σκόρδου η Αλλισίνη μπορεί να επιτεθεί και να καταστρέψει μια ποικιλία ιών – αντίθετα με τα μοντέρνα αντιβιοτικά – καθώς και μυκητιακές λοιμώξεις, όπως η Candida. Παίρνοντας συμπληρώματα διατροφής σκόρδου η ακόμη καλύτερο να το τρώτε ωμό μπορεί να σας βοηθήσει να προστατευτείτε εναντίον διάφορων παθογόνων και να αποφύγετε την εγκαθίδρυση της αρρώστιας.

Echinacea: Η Echinacea χρησιμοποιείται εκατοντάδες χρόνια για την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Παραδοσιακά η Echinacea χρησιμοποιείτε για να κλείσει ανοιχτές πληγές, την διφθερίτιδα, την κυτταρίτιδα, την δηλητηρίαση στο αίμα, αλλοιώσεις από την σύφιλη και άλλες βακτηριδιακές ασθένειες. Αν και σήμερα χρησιμοποιείτε κυρίως για την καταπολέμηση των κρυωμάτων και της γρίππης, αυτό το ισχυρό βότανο διαθέτει την ικανότητα να καταστρέφει τα πιο μολυσματικά βακτήρια όπως ο Χρυσίζων Σταφυλόκοκκος που προκαλεί την θανατηφόρα MRSA.

David Graeber – Γιατί ο κόσμος αγνοεί τους Κούρδους επαναστάτες στη Συρία;

Μετάφραση Μ.Θεοδοσιάδης
Μέσω Guardian

Το 1937, ο πατέρας μου προσφέρθηκε εθελοντικά να πολεμήσει στις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της Ισπανικής Δημοκρατίας. Ένα επίδοξο φασιστικό πραξικόπημα είχε διακοπεί προσωρινά από μια εξέγερση εργατών, καθοδηγούμενη από αναρχικούς και σοσιαλιστές, και σε μεγάλο τμήμα της Ισπανίας μια πραγματική κοινωνική επανάσταση ακολούθησε, έχοντας ως αποτέλεσμα ολόκληρες πόλεις να περάσουν κάτω από αμεσοδημοκρατική διαχείριση, βιομηχανίες υπό τον έλεγχο των εργαζομένων, και τη ριζοσπαστική ενδυνάμωση των γυναικών.

Οι Ισπανοί επαναστάτες ήλπιζαν να δημιουργήσουν ένα όραμα για μια ελεύθερη κοινωνία, που όλος ο κόσμος θα μπορούσε να ακολουθήσει. Αντ ‘αυτού, παγκόσμιες δυνάμεις προτίμησαν μια πολιτική «μη παρέμβασης» και διατήρησαν έναν αυστηρό αποκλεισμό στη δημοκρατία, ακόμα αφότου ο Χίτλερ και τον Μουσολίνι (που δήθεν είχαν υπέγραψει συμφωνία) άρχισαν να στέλνουν στρατεύματα με στόχο να ενισχύσουν τη φασιστική πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν ένας χρόνιος εμφύλιος πόλεμος, που έληξε με την καταστολή της επανάστασης και μερικές από τις πιο αιματηρές σφαγές ενός αιματηρού αιώνα.

Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσε ξανά να συμβεί. Προφανώς, δεν υπάρχει ιστορικό γεγονός που συμβαίνει ποτέ πραγματικά δύο φορές. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορές μεταξύ του τι συνέβη στην Ισπανία το 1936 και του τι συμβαίνει στη Ροζάβα, τις τρεις ευρέως Κουρδικές επαρχίες της βόρειας Συρίας, σήμερα. Αλλά μερικές από τις ομοιότητες είναι τόσο εντυπωσιακές και τόσο θλιβερές, που θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου – όντας κάποιος που μεγάλωσε σε μια οικογένεια της οποίας οι πολιτικές πεποιθήσεις ποικιλοτρόπως καθορίστηκαν από την ισπανική επανάσταση – να πω ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το ίδιο τέλος και πάλι.

Λόγια καρδιάς από έναν αξιοσημείωτο άνθρωπο

Αξιοσημείωτος άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτός που ξέρει να μιλά.
Κι έχει και κάτι ουσιαστικό βέβαια να πει.
Αλλά και που έχει συγχρόνως χιούμορ και ξέρει να γελάει!

Ο Ένοικος...

Διαβάστε
" Ν’ αγαπάς σημαίνει να έχεις επίγνωση της αιωνιότητας. "

Ο φόβος των τζιχαντιστών στη μάχη!

Όταν η παράνοια του πιο αποκρουστικού φανατισμού πάει χέρι χέρι με τη βλακεία:

Οι παντελώς αδίστακτοι τζιχαντιστές ("Figures from the humanitarian disaster in Iraq ") του κατά πάσα πιθανότητα δυτικοθρεμμένου (" U.S. trained ISIS at secret Jordan base ") κι αποκτηνωμένα θεοκρατικού ISIS ή ΙΚΙΛ-όπως ξεκάθαρα είχε αποδειχτεί για τις βάρβαρες ομάδες "ανταρτών" που επιχειρούσαν "απελευθερωτικά" κατά του συριακού καθεστώτως που εμπόδιζε τα γεωπολιτικά σχέδια ΗΠΑ και συμμάχων- έχουν απ'ότι φαίνεται μια μεγάλη φοβία κατά τη διάρκεια της μάχης: τις γυναίκες μαχήτριες!

Με άλλα λόγια: Η επέλαση σε Συρία και Ιράκ των ανελέητων ορδών νέου χαλιφάτου σκορπάει στο δρόμο της τον τρόμο και την πιο ακραία μορφή της ισλαμικής καταπίεσης! Το οποίο ΙSIS τώρα δαιμονοποιεί η Δύση όπως έκανε και με τους κάποτε δικούς της ανθρώπους Σαντάμ και Μπιν Λάντεν και πράκτορες των μια συγκεκριμένη εποχή συμφερόντων της σε μια μονίμως ευαίσθητη κι εύφλεκτη περιοχή του πλανήτη.

 Η αντίσταση των κουρδικών πληθυσμών εναντίον των επιδρομέων περιλαμβάνει ένα αποτελεσματικό όπλο. Τις  Peshmerga   Γενικά, τις εκπαιδευμένες γυναίκες πολεμιστές του PKK σε Συρία και Βόρειο Ιράκ -Αυτή είναι η γυναίκα στρατηγός των Κούρδων στο Κομπανι
Η χρησιμοποίηση των θηλυκών μαχητών εναντίον αιμοσταγών και πολύ επικίνδυνων αντιπάλων έχει και ένα ιδιαίτερο λόγο. Οι "ευσεβείς μουσουλμάνοι" του ISIS έχουν ως βάρος στην πίστη τους το θάνατο κατά τη διάρκεια της μάχης από..γυναικείο χέρι! Γιατί; Ω! Μα γιατί τότε πιστεύουν ότι ο Αλλάχ θα τους στερήσει την είσοδο στον παράδεισό του και βέβαια την αστείρευτη απόλαυση με τα ουρί που περιμένουν εκεί με τις αιώνιες υπηρεσίες τους υπέρ των αρσενικών θανόντων!
  Διαβάστε κι εδώ: Telegraph: Δεν θέλουν να πεθάνουν απο γυναίκα οι τζιχαντιστές!

Και μάλιστα οι φοβεροί πολεμιστές του χαλιφάτου-κολαστήριου, που δουλεύει υπέρ του θεϊκού θελήματος και της τροφοδοσίας του παραδείσου με ηρωικά πνεύματα, έχουν λάβει και σχετική οδηγία. Δηλαδή, όταν έχουν να κάνουν με μαχητές του άλλου υποδεέστερου φύλου, τότε ή να την κοπανάνε ή να...αυτοκτονούν!

Οπότε, γυναίκες που αντιμετωπίζετε τη λαίλαπα του ISIS, δεν έχετε παρά να πάρετε τα όπλα! Προκειμένου να αντισταθείτε και να γλυτώσετε το ξεσπίτωμα και την προσφυγιά, τους βιασμούς, το μαστίγωμα και τον απόλυτο εξευτελισμό, τη βαρβαρότητα του υποχρεωτικού ακρωτηριασμού των γεννητικών σας οργάνων αν είστε από 11 χρονών(!) και πάνω - Κλειτοριδεκτομή (ή όταν η ανθρώπινη βαρβαρότητα και βλακεία γίνονται καθεστώς!)

Διαβάστε ακόμη
Ένας "πατέρας" κομμένος και ραμμένος στα μέτρα τους..

Ο Ένοικος...

Ιστοριούλες περί εαυτού κι ελευθερίας ή ελευθερίας του εαυτού...

α) Ο Τ. ούτε που κατάλαβε για πότε τον άρπαξαν και τον μπουζούριασαν μες το χαμό, τα δακρυγόνα και τον πανικό που επικράτησε στη διαδήλωση. "Γαμώτο μου και ούτε μια πέτρα δεν πέταξα, πρώτη φορά κατέβηκα στο δρόμο και κοίτα τι έπαθα!" σκεφτόταν στριμωγμένος μέσα στο τροχοφόρο κλουβί που τον μετέφερε στα κεντρικά της μπατσαρίας, μαζί με άλλα νεαρά αγόρια και κορίτσια, κάποια από αυτά με μώλωπες και αίμα στο πρόσωπο.
 Στα κεντρικά, του φέρθηκαν σχεδόν σα να ήταν κάτι σαν κοινός εγκληματίας και του κακοφάνηκε. Σκεφτόταν πως όταν τελειώσει με την ειδικότητά του ως γιατρός, δεν θα 'ταν άσχημα τελικά, όπως τον συμβούλευε κι ο άνεργος πλέον πατέρας του ελέω μνημονιακής "ανάπτυξης", να γυρέψει δουλειά σε μια άλλη χώρα. Όπου υπήρχε ακόμη στοιχειώδης σεβασμός στα δικαιώματα των ατόμων και της ελευθερίας τους στην επιλογή και το δικαίωμα εργασίας και έκφρασης. Αυτά που η "ελεύθερη αγορά" στραγγάλιζε με ύπουλο και βάναυσο τρόπο, στο όνομα της...ελευθερίας.
 Ξαφνικά ένας ένστολος που φαινόταν συνομήλικός του, τον σκούντηξε στον ώμο και τον έβγαλε από τις σκέψεις του:
- Με θυμάσαι ρε τσόγλανε; του είπε με μάτια που γυάλιζαν
-Μα...εσύ δεν είσαι ο Κ., που ήμασταν συμμαθητές στο δημοτικό; Άλλαξες! Έγινες μπ...ήθελα να πω αστυνομικός; Θυμάμαι που ήσουν ένα πολύ καλό και ήσυχο παιδί, σχεδόν δεν σε πρόσεχε κανείς! Ε...μα γιατί με βρίζεις όμως; Σου είχα κάνει κάτι μήπως;
Η σφαλιάρα από το βαρύ χέρι του πρώην συμμαθητή του ήταν τόσο δυνατή που του άνοιξε τη μύτη, συνοδευόμενη με τα λόγια καταπιεσμένου μίσους χρόνων:
- Έγινα μπάτσος! Ναι ρε! Για να είμαι ελεύθερος να βουλώνω κάτι στόματα σαν το δικό σου! Ώστε δεν με πρόσεχε κανείς τότε; Τώρα όμως σου τράβηξα την προσοχή έτσι; Μεγάλωσα βλέπεις και βρήκα τον εαυτό μου!

β) Η Λ. κοίταξε με λαγνεία ανέμεικτη με έρωτα στα μάτια τον Χ. και του είπε:
- Σε αγαπώ τόσο πολύ κι ας είμαστε τόσο διαφορετικοί! Το ξέρεις και ξέρω πως δεν σου είμαι αδιάφορη! Αλλιώς δεν θα μου έκανες έρωτα με τόσο πάθος. Χαίρομαι που το προκάλεσα να συμβεί αυτό. Θέλω να είμαστε μαζί, δεν είμαι ο εαυτός μου τελευταία, σε σκέφτομαι συνέχεια..
Ο Χ. την κοίταξε με ένα θλιμμένο χαμόγελο και της είπε με απαλή φωνή:
- Κακώς που δεν είσαι ο εαυτός σου, μην κάνεις εκπτώσεις για κανέναν, ούτε για εμένα.

Σκέψου! Πού θες να ανήκεις;

 Aπό τα αγαπημένα μας βίντεο!

Σκέψου:
Aν σώνει και καλά θες να ανήκεις κάπου, τότε φρόντισε να ανήκες πρώτα απ'όλα στον...εαυτό σου!
Αν ξέρεις ποιος είναι αυτός πραγματικά...
Ειδεμή, το να τον ανακαλύψεις και να αδράξεις όλες τις θαυμαστές πτυχές του και τις δυνατότητες που έχει να σου προσφέρει, ίσως να αποτελεί κι έναν ουσιαστικό σκοπό. Σκοπό ζωής!

Όσο για την "πραγματικότητα" που σου επιβάλλουν ή σου τάζουν;
Σπάσ'την! - " Σπάσε την πραγματικότητα!"
Και στήσε τη δικιά σου!
  "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα"... ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Κι ας θυμηθούμε κι ένα παλιότερο κείμενό μου:

Oι λύσεις που επηρεάζουν μεταμορφωτικά ακόμη κι ολάκερο τον κόσμο, τόσο σε πνευματικό, επιστημονικό, όσο και σε κοινωνικο-πολιτικό πεδίο, ξεκινούν από το άτομο. Όχι από την ομάδα, άσχετα αν αυτή διαπνέεται κι εμπνέεται από ιδέες ατομικές (ή κάποια ιδέα ατομική), τις οποίες και οφείλει να εξελίσσει και να χρησιμοποιεί προς όφελος των μελών που την απαρτίζουν. Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί. Όπως έμμεσα αφήνουν να εννοηθεί (όταν δεν αντιδρούν βίαια σε βάρος της ατομικής διαφοροποίησης και διαφορετικότητας) οι στρατευμένοι δημαγωγοί κι επαγγελματίες καθοδηγητές. Ώστε τα μέλη μιας συλλογικότητας να μαρκαριστούν σαν ιδιόκτητα μοσχάρια και ν'αποτελέσουν μια αγελαία ιλαροτραγωδία. Ο καθένας, σε όποια συλλογικότητα κι αν επιλέξει να συμμετέχει (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι "να ανήκει", μόνο το κορμί μας μάς ανήκει κι αυτό όχι προς βάρβαρη μεταχείριση ή εκμετάλλευση), είναι ζωτικό να μην ξεχνά.

Κόσμοι μέσα σε κόσμους.. (συνέχεια)

 Κόσμοι μέσα σε κόσμους μέσα σε κόσμους...

...άραγε ποιου μακρόκοσμου αποτελεί κομμάτι ο ανθρώπινος μικρόκοσμος; Κι ο μακρόκοσμος αυτός, με τη σειρά του, τίνος μακρόκοσμου αποτελεί έναν απ'τους μικρόκοσμούς του;

Κι αν ζούμε μέσα στο πειραματικό εργαστήρι κάποιων πειραματιστών που η "πραγματικότητά τους" εκτείνεται και δονείται πέρα από τις στενές αντιλήψεις και τρισδιάστατες οπτικές μας;



Και κατά πόσο οι "πειραματιστές" μπορούν να θέσουν, αν για δικούς τους λόγους το θέλουν, ένα τέλος στο"πείραμά τους;" Και ίσως και να το επανεκκινήσουν με ίδιες ή τελείως διαφορετικές παραμέτρους, συνθήκες και όρους;



ο Ένοικος έχει να πει τα εξής:
("Κόσμοι μέσα σε κόσμους..")

Λένε οι επαγγελματίες σοφοί ότι όλα έχουν ειπωθεί από καιρό.
Μπορεί να είναι κι έτσι. Μπορεί όμως να είναι κι αλλιώς.
Άλλωστε όλα όσα έχουν ειπωθεί αφορούν τον κόσμο αυτόν μοναχά
και ίσως κάποιες από τις αισθητές πτυχές του.
Αλλά οι άλλοι κόσμοι έχουνε κι αυτοί τις δικές τους ιστορίες να διηγηθούν.
Που ίσως να'ναι πολύ πιο πραγματικές από το ονείρεμά μας.
Κόσμοι μέσα σε κόσμους μέσα σε κόσμους..!
Διπλώνουν ή καταργούν το χωρόχρονο για να ακουστούν απ'όσους ξέρουν να ακούνε.

Ο Ένοικος...

Διάβασε κι αυτό:
Αν ζούμε σε ένα ολογραφικό σύμπαν τότε θα είναι η μεγαλύτερη επανάσταση του 21ου αιώνα

Ο Δημήτρης Χοροσκέλης ακολουθεί δαιδαλώδη και πολύ άβολα και ανησυχητικά (επιεικής χαρακτηρισμός) μονοπάτια:
 Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ – Μια τελική χαρτογράφηση του γήινου σύμπαντος

"There's just one little flaw in your thesis. None of this is real. You pull the plug I disappear. And nothing I ever say, nothing I ever do, will ever matter."

Δικαίωση των ιθαγενών ενάντια στις «σούπερ Σκουριές» της Χιλής

Συνδέστε το παρακάτω άρθρο και με αυτά: ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!
 ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! 

 Δικαίωση των ιθαγενών ενάντια στις «σούπερ Σκουριές» της Χιλής

Ενα νέο πονοκέφαλο για τη μεταλλευτική βιομηχανία του Καναδά -και ιδίως για τους κολοσσούς του κλάδου GoldCorp και New Gold- αποτελεί η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Χιλής για πάγωμα της επένδυσής τους στο ανοιχτό ορυχείο χρυσού και χαλκού Ελ Μόρο. Πρόκειται για την τελευταία από πολλές μάχες που κερδίζουν ιθαγενείς και αγροτικές κοινότητες κατά καναδικών εταιρειών που εκμεταλλεύονται το 50%-70% του ορυκτού πλούτου της Λατινικής Αμερικής, συχνά εις βάρος των τοπικών κοινοτήτων και του περιβάλλοντος.

Η ύπατη δικαστική αρχή της Χιλής τάχθηκε υπέρ των ασφαλιστικών μέτρων που είχαν ζητήσει δεκαπέντε αγροτικές κοινότητες των ιθαγενών Ντιαγκίτας που κατοικούν σε αυτή την περιοχή της οροσειράς των Ανδεων όπου θα υλοποιηθεί το έργο. Υιοθετώντας την προσφυγή τους, το Δικαστήριο ακύρωσε την περσινή έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρείας, κρίνοντάς την «παράνομη και αυθαίρετη» αφού δεν υπήρξε η απαραίτητη διαβούλευση με τις ιθαγενείς κοινότητες των Ανδεων, όπως ορίζεται από τη Σύμβαση 169 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά και από την εθνική νομοθεσία. Οι δύο εταιρείες θα χρειαστεί να περιμένουν το αποτέλεσμα της διαβούλευσης με τους ιθαγενείς για να γνωρίσουν αν και με ποιες δεσμεύσεις θα προχωρήσουν στην επένδυση των 3,9 δισ. δολαρίων, από την οποία προσδοκούν να παράξουν σε διάστημα 17 χρόνων τουλάχιστον 200 εκατ. λίβρες χαλκό και περισσότερες από 210.000 ουγκιές χρυσό από τα τεράστια αποθέματα του Ελ Μόρο.

Δεν είναι η πρώτη νίκη των Ντιαγκίτας κατά καναδικών μεταλλευτικών που με τις επενδύσεις τους υποθηκεύουν το φυσικό περιβάλλον και την ίδια την επιβίωσή τους.

Το ξέσπασμα του μικρού ξύλινου ανθρωπάκου..

" Α χα! Πονηρούλη, εσύ! Μοιάζεις με άνθρωπο, αλλά δεν παύεις να είσαι μια κούκλα, μια ρέπλικα από ξύλο! Αχ! Και είσαι βουτηγμένος στα ψέματα! Τι περιμένεις να κερδίσεις έτσι; Αναγνώριση της ανθρώπινης υπόστασής σου μέσω της εξαπάτησης και του φθηνού εντυπωσιασμού; Πότε θα μεγαλώσεις μικρούλη; Πότε θα ωριμάσεις και θα γίνεις αληθινός άνθρωπος; Δεν θες να μεταμορφωθείς σε αυτό που τόσο ποθείς;"

Ο Πινόκιο κοίταξε καχύποπτα τη νεράιδα και στη συνέχεια χαμογέλασε, αλλά με εμφανή πικρία:

" Μιλάς μέσα από την άνεση της μαγικής ύλης των παραμυθιών! Εδώ πέρα όμως που με αμόλυσε ο κατασκευαστής μου είναι ο αληθινός κόσμος, νεράιδα! Τουλάχιστον όπως τον αντιλαμβάνονται κι έτσι συναινούν στη διαμόρφωση και παγίωσή του αυτοί που εσύ ονομάζεις "αληθινοί άνθρωποι!"
Αλήθεια, πού τη βλέπεις εσύ τη δική τους Αλήθεια; Κι εμένα μόνο βουτηγμένο στο ψέμα! Τουλάχιστον τα δικά μου ψέματα είναι αυτό που λέμε "αθώα ψέματα", καθορίζονται από την ανωριμότητα και παιγνιώδη διάθεση της παιδικής αθωότητας και όχι, δεν κόβομαι καθόλου να ωριμάσω και να γίνω σαν αυτούς!  - ή μήπως ήδη μου συμβαίνει; Δηλαδή να συμμετέχω στα τερατώδη ψέματά τους, στα δόλια παιχνίδια τους, παιχνίδια εξαπάτησης κι αυτοεξαπάτησης και εξόντωσης και πολέμου και ολέθρου..Δεν θέλω, όχι δεν θέλω καθόλου να γίνω γρανάζι στην αποτρόπαια πραγματικότητά τους! Στους παραμυθόκοσμους, απ' όπου έρχεσαι κι εσύ αλλά απ' όπου κατάγομαι κι εγώ και ξεβράστηκα σα ναυαγός εδώ, τουλάχιστον η πραγματικότητα εκεί είναι εύπλαστη και οι δράκοι μπορούν να νικηθούν! Εδώ όμως, λες και κάποιο ξόρκι άλυτο να ελέγχει το μυαλό σχεδόν όλων, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτή η αλλόκοτη κι άρρωστη κατάσταση είναι η μόνη δυνατή και ισχύουσα. Και πως κάθε σκέψη και προσπάθεια για αλλαγή ρότας, δηλαδή αλλαγή αντίληψης των πραγμάτων πρωταρχικά, είναι αθεράπευτα ουτοπική και καταδικασμένη σε αποτυχία. Και οι δράκοντες σκεπάζουν τις ψυχές, τις συνειδήσεις και τις προοπτικές των ανθρώπων με τις βαριές πυρακτωμένες ανάσες τους σαν ταφόπλακες. Και τα φίδια σέρνονται ανάμεσά τους και χύνουν δηλητήριο που προκαλεί σπασμούς τρέλας και σύγχυσης σε κάθε δαγκωματιά στη σάρκα του κόσμου. Του κόσμου των ανθρώπων που τόσο παγιδευμένος νιώθω εγώ μέσα σε αυτόν, με το ξύλινο κορμάκι μου και την

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΦΙΑ(-λτη) ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΦΟΡΩΝ

Tα παρακάτω μας στάλθηκαν με mail. H απόκτηση πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης, η αυτοοργάνωση και η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων αποτελεί την πλέον ουσιαστική άμυνα και συνάμα αποφασιστική αντεπίθεσή τους ενάντια στα παράσιτα που τους αντιμετωπίζουν σαν υποζύγια και σαν σφαχτάρια...

Κι όσο για τις φοροκαταιγίδες (το"ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" δεν σημαίνει βεβαίως τίποτε μπροστά στη λαίλαπα της εξαθλίωσης και της επιδιωκόμενης γενοκτονίας), ας αφήσουμε το Γεώργιο Σουρή να τα σούρει με το δικό του τρόπο, από παλιά, καθώς κάποια πράγματα παραμένουν..."σταθερές αξίες" στο ραγιαδιστάν:

Φόρον εις το κατούρημα και φόρον εις το κλάμα
φορολογούνται χωριστά ή και τα δυο αντάμα.
Όμως το εις την ύπαιθρον λαμβάνων χώραν χέσιμον
τυγχάνει εξαιρέσιμον.

Ας δούμε λοιπόν τι επισημαίνεται και προτείνεται:

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΟΣΗ

Μετά το ΕΕΤΗΔΕ και το ΕΕΤΑ, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ψήφισε και επιβάλλει τον ΕΝΦΙΑ, έναν ακόμα βαρύ, άδικο και μόνιμο φόρο, που αποτελεί την πιο βάρβαρη φορολόγηση για τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μονιμοποίηση του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ (το οποίο παρεμπιπτόντως δεν κατάφεραν να πληρώσουν πάνω από 1,5 εκατ. νοικοκυριά), αλλά και για επέκτασή του στα οικόπεδα, τα αγροτεμάχια, τα άδεια-μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, ακόμα και στα ημιτελή κτίσματα!

Το μέτρο αυτό έρχεται να προστεθεί στις κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες, την ίδια ώρα που έχουμε αύξηση της ανεργίας, της απλήρωτης εργασίας, μείωση μισθών και συντάξεων, αυξήσεις στις τιμές των κοινωνικών αγαθών και των προϊόντων, συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών.

Ο νέος ληστρικός φόρος:

·         Είναι ένα ακόμα εργαλείο που εξαθλιώνει περαιτέρω το λαό και λειτουργεί σε όφελος του κεφαλαίου. Είναι ψέμα ότι πρόκειται για φορολόγηση του πλούτου. Αντίθετα, την ίδια στιγμή που γονατίζει τους εργαζομένους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, προβλέπει μειώσεις και απαλλαγές για τις μεγάλες ιδιοκτησίες (κτίρια άνω των 500 μ.), την εκκλησιαστική περιουσία και εταιρείες που δηλώνουν φιλανθρωπικό ή πολιτιστικό έργο!

·         Ο εισπρακτικός-φορομπηχτικός του χαρακτήρας φαίνεται και μόνο από το γεγονός ενώ ότι το 2010 τα έσοδα του κράτους από το φόρο στην ακίνητη περιουσία ήταν 487 εκατ., το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έχει βάλει στόχο να εισπράξει από τα ακίνητα 4 δισ.! Δηλαδή αύξηση… 800% της φορολογίας ακινήτων μέσα σε τέσσερα χρόνια. Κατορθώνει όμως να μην εστιάζεται η συζήτηση στα 3,5 δισ., αλλά στα 167 εκατ., στις ακρότητες εξόφθαλμα παρανοϊκής φορολόγησης χωραφιών, οικοπέδων και σπιτιών σε μειονεκτικές περιοχές της υπαίθρου.

·         Αποτελεί χτύπημα του στοιχειώδους δικαιώματος στην κατοικία επιβάλλοντάς μας ενοίκιο στο ίδιο μας το σπίτι. Κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο επιδιώκουν με τους φόρους, τις κατασχέσεις, τους πλειστηριασμούς, να διευκολύνουν τη συγκέντρωση της γης και των ακινήτων στα χέρια των λίγων και ισχυρών, που θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί ακίνητα για τα οποία οι ιδιοκτήτες τους δεν θα μπορούν να πληρώσουν τους φόρους. Ήδη πιέζουν για την άρση ακόμα και της λειψής προστασίας της πρώτης κατοικίαςαπό τους πλειστηριασμούς και την εκποίησή της στο 1/3 της αντικειμενικής της αξίας.

·         Τα χρήματα που θα εισπραχθούν προορίζονται κατευθείαν για τους τοκογλύφους δανειστές και τις τράπεζες, για τους οποίους τα συντρίμμια της ζωής των εργαζομένων αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρίες πλουτισμού.

Πρέπει να μετατρέψουμε τη δυσαρέσκεια σε υπεύθυνο συλλογικό αγώνα και τη δυσφορία σε όραμα.

Αγωνιζόμαστε να ανατραπεί η νέα φοροληστεία σε βάρος των οικονομικά αδύνατων και να αλλάξει ριζικά το φορολογικό σύστημα που λειτουργεί προς όφελος των οικονομικά ισχυρών. Αρνούμαστε τους άδικους και δυσβάσταχτους φόρους.

Δεν υποτασσόμαστε - Δεν εφησυχάζουμε. Οι λογικές των διορθώσεων, των μεταθέσεων, των παρατάσεων κ.λπ. δεν είναι παρά τερτίπια για να περάσει η ουσία αυτής της εξοντωτικής πολιτικής. Οι εργαζόμενοι δεν χρωστάμε σε κυβέρνηση, τράπεζες, ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ. Δεν θα αφήσουμε τα σπίτια και τα χωράφια μας έρμαια στις ορέξεις των ισχυρών. Δεν πληρώνουμε το χρέος τους με τα χαράτσια.

Παλεύουμε για:

" Το μοναδικό εθνικό μας πρόβλημα"...

  Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα editorials (εκδοτικά σημειώματα) που έχουν δημοσιευτεί ποτέ σε ελληνόφωνο περιοδικό.

Είναι του Δημήτρη Λάμπρου από το τεύχος 279 (Απρίλιος 2005) του Δαυλού. Αν παραβλέψει κάποιος την καταχρηστική χρήση κάποιων εκφράσεων όπως "ελληνισμός", το φαινομενικώς παλιομοδίτικο (στην πραγματικότητα όμως κλασικό) ύφος, ή το άστοχο που αναφέρεται στο τέλος περί ελληνικής ναυτιλίας (η οποία είναι η πλέον κρατικοδίαιτη "επιχειρηματική" δραστηριότητα αφού απολαμβάνει πλήρους φοροαπαλλαγής από το κρατίδιο και επίσης ενός προκλητικού καθεστώτος κρατικών επιδοτήσεων) πρόκεται για ό,τι πιο εύστοχο έχει ειπωθεί σε δύο μόλις σελίδες σχετικά με τα πραγματικά αίτια της αειθαλούς ρωμηοελληνικής γελοιότητας. Τα υπόλοιπα (οικονομικές, πολιτικές κλπ. αναγωγές) μπορεί κάποιος να τα σκεφτεί και μόνος του αντί να περιμένει για μασημένη τροφή (π.χ. αντικατάσταση της άρρωστης ρωμηοοικονομίας δια της "υγιούς" ρωμηοοικονομίας, της άρρωστης ρωμηοαριστεροκεντροδεξιάς δια της "υγιούς" ρωμηοαριστεροκεντροδεξιάς, της άρρωστης εθνικής ρωμηοϊδεολογίας δια της "υγιούς" εθνικής ρωμηοϊδεολογίας, της άρρωστης ρωηονοοτροπίας δια της "υγιούς" ρωμηονοοτροπίας, και πάει λέγοντας). 

Αφιερωμένο σε όλους τους εθνο(γατο)σωτήρες του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.

To είδαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ
Διαβάστε επίσης:
" τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω, κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ "
 Συσσωρευμένος πλούτος, τυραννία κι Εκκλησία= η διαχρονικά αδελφοποιημένη συνεργασία

War, Media Propaganda and the Police State

" Modern propaganda techniques utilized by the corporate state to enforce anti-democratic and destructive policies routinely entail the manufacture and manipulation of news events to mold public opinion and, as Edward Bernays put it, “engineer consent” toward certain ends.

Such events include not only overt political appeals, but also acts of seemingly spontaneous terrorism and militarism that traumatize the body politic into ultimately accepting false narratives as political and historical realities...

(Read the full article on GlobalResearch.ca: http://www.globalresearch.ca/war-media-propaganda-and-the-police-state/5405032) "

Aπό  GlobalResearchTV

Ποια είναι η πραγματικότητα σου άνθρωπε;

Ποια είναι η πραγματικότητα σου άνθρωπε; Η πραγματικότητα μας είναι μια ατέρμονη πορεία προς την καταστροφή. Ένας ατέρμονος ρυθμός παράνοιας προς την δυστυχία και την μιζέρια. Είναι η δική μας συμφωνία που δομεί την πραγματικότητα μας. Η σιωπή μας προς τα τεκταινόμενα δηλώνει την υποταγή μας προς αυτή την πραγματικότητα.

Ο άνθρωπος φυτοζωεί σε έναν πλανήτη στον οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παράσιτο που αποζυμά με αχόρταγο τρόπο οποιαδήποτε πρωτογενή πηγή. Αυτό διότι θέλει να κορέσει την απύθμενη εσωτερική του κενότητα, να κλείσει πίσω από μια ψευδαίσθηση την εσωτερική του πόλωση και την διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει για την ίδια τη Ζωή.

Ο Άνθρωπος έγινε σκλάβος της ίδιας της δύναμης που του έδωσε ο σκεπτόμενος εγκέφαλος του. Μπόρεσε να επεξεργαστεί και να μεταδώσει την πληροφορία- όχι μόνο την πληροφορία του εξωτερικού περιβάλλοντος αλλά κυρίως την πληροφορία του εσωτερικού του κόσμου. Η αντίληψη του περιβάλλοντος τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού λεκτικοποιήθηκε – έγινε λογική. Ο κόσμος των Ιδεών έλαβε υπόσταση. Τώρα οι ιδέες έλαβαν πνοή-υπόσταση. Απέκτησαν ψυχή. Ήταν η σειρά τους τώρα να αναπαραχθούν και να εξαπλωθούν.

Τα μιμίδια γεννήθηκαν όταν η κοσμική συνείδηση εκφράστηκε μέσα από τον άνθρωπο. Όμως αυτές οι οντότητες απέκτησαν δύναμη διότι ο άνθρωπος μετέβηκε γρήγορα στο σημείο της λογικής εγκαταλείποντας το σημείο της σιωπηλής γνώσης. Η σιωπηλή γνώση είναι η πραγματική μας ταυτότητα. Η κατάληψη της λογικής δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου εγωπάθεια. Αυτή η εγωπάθεια έντυσε την χαρακτηροδομή του άνθρωπου.

Πλέον ο εσωτερικός εαυτός κατέβηκε σε χαμηλότερα επίπεδα, μετατράπηκε σε μια σιωπηλή άηχη φωνή.

Ο άνθρωπος έχασε την πρωτοκαθεδρία στο ποιος είναι ο αφέντης της σκέψης. Πλέον η σκέψη και τα παραγόμενα μιμίδια έχουν καταλάβει το νου του ανθρώπου. Η χημική ισορροπία μέσα στον εγκέφαλο έχει διαταραχτεί. Η αποσύνδεση έγκειται στο γεγονός ότι η φυσιολογική ροή της συνείδησης διακόπηκε όταν η σκέψη έβαλε όρια μέσα στις δομές του εγκέφαλου.

Μύθοι για τους Ινδιάνους

(Διαβάστε κι από τον  Ένοικο: Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της αμερικανικής Ιστορίας: σύντομο χρονικό μιας γενοκτονίας!)

"Το ψεύτικο μυστήριο της Roanoke («η χαμένη αποικία») είναι ένα πολύ καλό κλειδί για την κατανόηση της διαφοράς μεταξύ του πώς οι λευκοί άποικοι αισθάνονταν στην πραγματικότητα για τους Ινδιάνους της Αμερικής. Η αυτομόληση εποίκων για να ενταχθούν στην κοινωνία των ινδιάνων ήταν τόσο κοινή που έγινε ένα σημαντικό ζήτημα για τους αποικιακούς ηγέτες. Σύμφωνα με τον Loewen, «οι Ευρωπαίοι πάντα προσπαθούσαν να σταματήσουν την φυγή. Ο Hernando De Soto αναγκάστηκε να βάλει φρουρούς για να κρατήσουν τους άνδρες και τις γυναίκες του, από το να πάνε στις ινδιάνικες κοινωνίες». Οι αποδημητές ήταν τόσο φοβισμένοι από την ινδιάνικη επιρροή που έθεσαν εκτός νόμου την χρήση μακριών μαλλιών!
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος σημείωνε ότι «κανένας ευρωπαίος που γευόταν την άγρια ζωή δεν ήθελε να ζήσει μετά στις κοινωνίες μας». Ο Φραγκλίνος αυτό δεν το επισήμαινε ως κριτική των εποίκων που αυτομολούσαν. Πίστευε ότι οι ινδιάνικες κοινωνίες παρήχαν μεγαλύτερες ευκαιρίες για ευτυχία από ό, τι οι ευρωπαϊκές."

Μύθοι για τους Ινδιάνους

Μύθοι για τους Ινδιάνους και την ίδρυση των ΗΠΑ : Το ότι η εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι για τους Ινδιάνους προέρχεται κυρίως από το Χόλυγουντ είναι δεδομένο. Και ενώ στις παλιές ταινίες οι Ινδιάνοι απεικονίζονταν συνήθως σαν άγριοι απολίτιστοι που ορμούσαν φωνάζοντας «ου-ου!» και σε δυο λεπτά σωριάζονταν κάτω σαν ηλίθιοι, από τα όπλα των αγέρωχων καουμπόηδων, τα τελευταία χρόνια, υπό την πίεση της πολιτικής ορθότητας και του δόγματος του ‘white guilt’.

Οι Λευκοί έγιναν οι κακοί, οι απολίτιστοι, οι «ρατσιστές» (αυτό κυρίως) και οι ηλίθιοι και οι Ινδιάνοι έγιναν οι εκπρόσωποι της ευγένειας, της ειρήνης (!), του πολιτισμού, του αλτρουισμού και της οικολογίας. Στην καλύτερη ίσως, ταινία των τελευταίων χρόνων, στο «Χορεύοντας με τους Λύκους» (1990), μόνο κάποιος ειδήμων μπορούσε να δει το πόσο είχε διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα σχετικά με τους Ινδιάνους. Π.χ. στην πραγματικότητα οι Ινδιάνοι Λακότα Σιού, ήταν ιμπεριαλιστές εισβολείς από την ανατολή, και όχι τα ειρηνικά θύματα που απεικονίζονται από τον Κόστνερ στην ταινία.

Ινδιάνοι: Οι «άγριοι»  Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πόσο η «άποψη» που γενικώς έχει ο κόσμος μπορεί να απέχει έτη φωτός από την ιστορική πραγματικότητα και κάτι που θεωρεί «δεδομένο» να μην είναι. Στο παρακάτω άρθρο παρουσιάζονται από την αμερικάνικη ιστοσελίδα Cracked κάποιοι δημοφιλείς μύθοι σχετικά με τους Ινδιάνους (Native Americans/Ιθαγενείς Αμερικάνοι), την κατάκτηση της Δύσης και την ίδρυση των ΗΠΑ. Η ιστοσελίδα αυτή είναι χιουμοριστική και όχι σατιρική. Περιγράφει δηλαδή, αλήθειες με μια δόση σαρκασμού και χιούμορ.

Ινδιάνοι: Οι «πολιτισμένοι» Όταν πρόκειται για τη γέννηση της Αμερικής, οι περισσότεροι έχουν μια γνώση που προέρχεται από τα μαθήματα της ιστορίας στο δημοτικό σχολείο, τις ταινίες γουέστερν και αόριστους μύθους από την Ημέρα των Ευχαριστιών. Και ενώ θα μπορούσαν όλα αυτά να αποτελούν δευτερεύουσας σημασίας λεπτομέρειες, είναι σοκαριστικό ότι οι δάσκαλοί μας, το Hollywood και ότι παραμύθι μάθαμε από την Ημέρα των Ευχαριστιών (μεγάλη γαλοπούλα;) όλα έκαναν την αυθεντική προέλευση της ιστορίας της Αμερικής πολύ πιο βαρετή από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Οι Ινδιάνοι δεν νικήθηκαν από τους λευκούς εποίκους

Ο Μύθος: Τα βιβλία της ιστορίας μας δεν ασχολούνται με ένα σωρό λεπτομέρειες για το πώς οι Ινδιάνοι έγιναν απειλούμενο είδος. Λίγο πόλεμος, μερικές κουβέρτες ευλογιά και αυτό ήταν όλο; Όταν οι αμερικάνοι Ινδιάνοι εμφανίζονται σε ταινίες, ευσυνείδητοι λευκοί άνθρωποι σαν τον Όλιβερ Στόουν, συνήθως θρηνούν που τους πήραν την χώρα τους. Η εντύπωση είναι ότι οι Ινδιάνοι έχασαν την ζωή τους σαν ένα είδος κουκουβάγιας που κάνει την φωλιά της σε τρύπες δέντρων και καθώς δεν μπορούσε να φτιάξει μία τέτοια, αφού το φυσικό τους περιβάλλον χάθηκε, εξαφανίστηκε.

Αλλά αν είχαμε να βάλουμε στη σειρά όλες τις μάχες καουμπόηδων – Ινδιάνων που έχουν καταγραφεί από το Χόλιγουντ, θα έλεγα ότι οι Ινδιάνοι έδωσαν έναν καλό αγώνα, αλλά δεν τα κατάφεραν μπροστά στην ανώτερη τεχνολογία του λευκού ανθρώπου. Όπως το ψαλίδι κόβει το χαρτί και η πέτρα συνθλίβει το ψαλίδι, το όπλο χτυπά το βέλος. Έτσι ακριβώς λειτουργεί. Αυτή είναι όλη η ιστορία της Αμερικής που θα πρέπει να ξέρετε.

Η Aλήθεια: Υπάρχει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που οι ταινίες και τα βιβλία έχουν αφήσει απ’ έξω για την απώθηση των Ινδιάνων από τους λευκούς Ευρωπαίους εποίκους:

Κύριε Πρόεδρε της αγαπητής δημοκρατίας μας! - Mr President of our beloved Democracy...

...ένα παλιότερο άρθρο μας στο antidras που κατέβηκε για να ξανανεβεί στο no gravity zone, με την ανάλογη επεξεργασία εκ νέου κι ενόψει των διαδικασιών για την εκλογή νέου "Προέδρου της Δημοκρατίας" (ω! μα ναι! έχουμε ακόμη..."δημοκρατία"!). Που για κάποιους αποτελεί και τη μόνη...διέξοδο για αλλαγή σελίδας στα πολιτικά... χαλάσματα της χώρας. Τη στιγμή που έννοιες και άνθρωποι (που μοιάζουν σαν οικόσιτα ζώα στις "ανθρωποφάρμες") ολοένα και περισσότερο τεμαχίζονται από ενδογενείς κι εξωγενείς ιθύνοντες νόες. Και πωλούνται σε τιμές πρωτοφανούς ευκαιρίας, μέσα στα "market places" της δύσπεπτης για λαούς (και τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητές τους) παγκοσιοποιημένης τοξικής σούπας, που σερβίρεται από μια απροκάλυπτα μισάνθρωπη, νοσηρή εξουσία. Η οποία και χρειάζεται και διακοσμητικές επίσημες παρουσίες για να νομιμοποιούν την παράνομη υπόστασή της και τα πλιάτσικά της. Και φυσικά χρειάζεται και δημιουργεί και "άρρωστους πληθυσμούς" (ή πολίτες ή υπηκόους ή σκλαβάκια ή όποιο άλλο όρο σου κάνει, η ουσία δεν αλλάζει...) για να ριζώνει, να διακλαδίζεται, να επιβάλει, να μεταλάσσει, να δημιουργεί "πραγματικότητα"...Ό,τι κι αν σημαίνουν αυτά και με όποια πληθώρα προεκτάσεων εμπεριέχουν!

Mr President of our beloved Democracy... 

 

Ή: Κύριε Πρόεδρε της αγαπητής δημοκρατίας μας!

Η οποία ούτε δημοκρατία φυσικά είναι ούτε η δική μας αγαπητή ή αγαπημένη! Αλήθεια, εσείς το έχετε καταλάβει τουλάχιστον το πρώτο σκέλος αυτής της διαπίστωσης; Όσο για το δεύτερο είμαι σίγουρος ότι οι πολιτικοί ιθύνοντες νόες του τόπου θα σας διαβεβαιώνουν, με αυτά τα απαίσια υποκριτικά χαμόγελα που συνηθίζουν να φοράνε για να καλύψουν τα πραγματικά πυορραγούντα πρόσωπά τους, ότι ο λαός παρά τις όποιες διαφωνίες κατανοεί και στηρίζει τις "μεταρρυθμίσεις". Τις "θυσίες" που του επιβλήθηκαν στο όνομα της "ανάπτυξης", εννοείται χωρίς να σκεφτούν να τον ρωτήσουν με δημοκρατικες διαδικασίες. Και δεν είναι αγαπημένο μας αυτό το ολιγαρχικό, τραπεζοκινούμενο, απροκάλυπτα δοσίλογο, ξενόδουλο, υποταγμένο ως το μεδούλι στις αιμοβόρες διεθνείς ελίτ, αντικοινωνικό και τρομολάγνο "πολιτικό στοίχειωμα"...γιατί πολύ απλά, κ.Πρόεδρε, αποτελεί ορκισμένο και πωρωμένο εχθρό της ίδιας της ζωής! Αντιστρατεύεται, με δολοφονικό θα'λεγε κανείς ζήλο, την προσωπικότητα, αξιοπρέπεια κι εκδήλωση των δικαιωμάτων του ατόμου κι εχθρεύεται την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση! Δηλαδή άκρως αντίθετο με κάθε ιδέα περί ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. (Διαβάζουμε εδώ-Ελλάδα: “Η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη”!: Σύμφωνα με τα στοιχεία-σοκ που ανακοίνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής οι Έλληνες που ζουν σε συνθήκες ένδειας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονται στα 6,3 εκατομμύρια!) Οδηγώντας σε καθημερινές, αόρατες για τα ΜΜΕ και τις δημοσιογραφικές καμαριέρες, μικρές, βασανιστικές, αγωνιώδεις ιστορίες εξαθλίωσης, δολοφονικής ανέχειας, απελπισίας και αυτοχειρίας, αρρώστιας που δεν έχει τα βαλάντια (τα γαμημένα "βαλάντια" που τόσο έχουν ξεφτιλίσει την ανθρώπινη ύπαρξη!) για να βρει γιατρειά στα διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία. ΔΕΝ μπορεί να είναι δημοκρατία, κυριαρχία του "δήμου" δηλαδή, αυτό το αίσχος, αυτή η ξετσίπωτη εννοιολογική διαστρέβλωση της οποίας κ.Πρόεδρε, σύμφωνα με τους τύπους (που τόσο αποστέωσαν τη ζωή του ανθρώπου) ηγείσθε και "προεδρεύετε". Σε αυτή η μεθοδευμένη οπισθοδρόμηση στο μεσαίωνα των φεουδαρχών και των δουλοπάροικων, που τρώγονται και μεταξύ τους για μια θεσούλα στις δουλεμπορικές γαλέρες και κάτεργα της εκμετάλλευσης, ή νιώθουν και ικανοποιημένοι με ένα κοκκαλάκι ή ξεροκόμματο που τους πετά ο αφέντης από το "πλεόνασμα" της ληστρικής του συγκομιδής ανθρώπινου μόχθου και πόρων και μετά γυρεύει και φόρους επιπλέον για τη "γενναιόδωρη παροχή". Αυτό, κ.Πρόεδρε, αν θέλουμε να το ονοματίσουμε σωστά, αποκαλείται δημιοκρατία, δηλαδή κυριαρχία των δήμιων του δήμου, δηλαδή του λαού, δηλαδή πρόκειται για...λαοκτονία. Κι επίσης αποτελεί κλεπτοκρατία, φαυλοκρατία, βλακοκρατία που δυστυχώς σε όλο τους το μεγαλείο εγγράφονται, για όσουςέχουν μάτια για να βλέπουν, στα πρόσωπα, τα πεπραγμένα και τα λεγόμενα των συντριπτικά περισσότερων πολιτικών αρχόντων και αυλικών τους.

Αλήθεια! Πόσο αυτό σας προβληματίζει, κ.Πρόεδρε; Σας κάνει να λογίζεσθε ως κάτι σαν πρόεδρος των δημίων του λαού, της κοινωνίας; Των "ζαλισμένων κοπαδιών" όπως αυτοί αρέσκονται να χαρακτηρίζουν τους ψηφοφόρους τους, που έχουν το δικαίωμα μόνο να παρακολουθούν τα γινόμενα χωρίς να συμμετέχουν ουσιαστικά σε αυτά! Νομιμοποιώντας αποφάσεις, που λαμβάνονται σε κέντρα εξουσίας έξω από αυτούς, σε κάτι που αποκαλείται εκλογές και ο συμπαθής σας ηγέτης του πρώτου κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης της δημιοκρατίας σας σάς διαβεβαιώνει, κ.Πρόεδρε, ότι αυτές οι εκλογές είναι και η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας των θυμάτων των δημίων. Όμως κ.Πρόεδρε, οι δήμιοι και τα αφεντικά τους είναι εθισμένοι στη "δουλειά τους", φτιάχνονται με τη θέα και οσμή του φόβου και του αίματος (σαν τα αρπαχτικά-αιμοπότες), κι άπαξ και γίνουν και καθεστώς δεν εγκαταλείπουν έτσι, ως διά μαγείας, τις ανθρώπινες δεξαμενές άντλησης νοσηρής ευχαρίστησης μέσω και της εξουσίας που νιώθουν ότι έχουν στα αδίστακτα χέρια τους και βέβαια λόγω του...υπερ-κέρδους που αποκομίζουν από τη "διαχείριση" του δημόσιου πλούτου και των κοινωνικών αναγκών. Ολόκληρη αυτή η φοβερή μηχανή παραγωγής κι επιβολής δημίων και παγίωσης της ισχύος της και των τεράστιων οφελών της. Μέσω της απαραίτητης δουλειάς σε βάθος χρόνου και σχεδιασμού των δικών της ψυχή τε και σώματι πολιτικών, δημοσιογραφικών, εταιρικών, ακαδημαϊκών κι επιστημονικών, καλλιτεχνικών υπαλλήλων, ανά τον κόσμο-τσιφλίκι των αφεντικών τους.

 Ένας από αυτούς τους υπαλλήλους, κι ας μη βάφει άμεσα τα χέρια του με αίμα ανθρώπινο, κατά πόσο είστε κι εσείς, κ.Πρόεδρε; Που ούτε καν δεν "νίπτετε τας χείρας σας" όπως ο Πόντιος Πιλάτος, του... δημοφιλούς παραμυθιού, ο οποίος είδε την αδικία να παίρνει σάρκα και οστά μπροστά του και αποποιήθηκε ευθυνών! Εσείς, κ.Πρόεδρε με τη συμπαθητική όψη του αγαθού παππούλη που λέει παραμύθια στα παιδάκια. Σαν αυτά που εν γνώσει σας σάς λένε οι χαμογελαστοί δήμιοι και επίδοξοι σωτήρες αυτού του τόπου και των ανθρώπων του, αυτοί που φρόντισαν πρώτα να τους διδάξουν το "δανεικώς ζειν" και να τους πείσουν να το υιοθετήσουν ως συνταγή του ευ ζην. Εσείς, που δεν έχετε στην ουσία αποποιηθεί ουδεμία ευθύνη σε σχέση με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Έτσι δεν είναι;