"Δόξα τω θεώ και το πιο άθλιο από τα πλάσματα της γης, κρύβει δυο όψεις στην ψυχή του. Μια για να αντικρίζει τον κόσμο και μια για να τη δείχνει στη γυναίκα που αγαπάει" Ρόμπερτ Μπράουνινγκ.
Έχω μια έντονη αίσθηση ότι η "μυστική όψη" της ψυχής είναι και μια από τις πιο θεμελιώδεις αιτίες -αν όχι και η κύρια αιτία- που εξακολουθεί να υφίσταται η ΕΛΠΙΔΑ. Για την επούλωση των πληγών του παρελθόντος. Για τη χάραξη του παρόντος κι άρα του μέλλοντος. Για το γίγνεσθαι του ανθρώπινου όντος. Αποτελεί το δίαυλο της σύνδεσης με την οντότητα εκείνη που έχουν αποκαλέσει και Ανώτερο Εαυτό. Αυτής που μεταφέρει στον κόσμο μας τις μαγικές ίνες για την ύφανση του Θαυμαστού εντός του εύπλαστου "πραγματικού".
Και ο Έρωτας. Εκείνος ο έρωτας που κάνει τον άνθρωπο να λιώνει σαν μυθικό κερί μέσα στο αποκρυφιστικό εργαστήριο του Αλχημιστή, καθώς αυτός επιδίωκε τη μετατροπή των μη πολύτιμων μετάλλων σε χρυσό και την παρασκευή του ελιξηρίου που εξασφάλιζε αθανασία. Εκείνος ο έρωτας που, παράλληλα με το σωματικό σμίξιμο, προτρέπει τον άνθρωπο να ψηλαφίσει την ψυχή του αγαπημένου για να γίνει Ένα με τη δική του. Εκείνος ο Έρωτας που αποτελεί γέφυρα από τον κόσμο της ύλης προς τις πύλες του κόσμου του Θαυμαστού. Της σύνδεσης με τη Δύναμη. Όσο περισσότερο διατηρείται αυτή η γέφυρα τόσο αυξάνονται οι προοπτικές μεταμόρφωσης των δύο εαυτών σε Ένα και της πραγματικότητας σε πεδίο άπειρων πιθανοτήτων, για επιλογή εκείνης που μιλάει στην ψυχή και εξυψώνει το πνεύμα στους αιθέρες του απείρου.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου