Αναδημοσιεύουμε την αξιέπαινη προσπάθεια του Θοδωρή Λαμπρόπουλου, γνωστού και ως ΥΠΝΟΒΑΤΗ, σχετικά με τον υποτιτλισμό της εκπληκτικής ταινίας "Οι Ελευθεριακές" ("Libertarias") - Οι γυναίκες στον ισπανικό εμφύλιο, μαζί με την εμβριθή και ευφυή ανάλυσή του. Η ταινία εκτός από τη μεγάλη αξία της, όσον αφορά τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της, αποτελεί και ιστορικό ντοκουμέντο για έναν από τους πιο σκληρούς (ίσως τον σκληρότερο) εμφυλίους πολέμους της σύγχρονης ιστορίας. Αυτόν όπου η παρέμβαση των ακόμα τότε συμμάχων Ναζί του Χίτλερ και Μπολσεβίκων του Στάλιν συνέβαλε στην τελική επικράτηση των στρατιωτικών, των μεγαλοαστών και του παπαδαριού, με επικεφαλής τον στρατηγό Φράνκο, που επέβαλε μια από τις μακροβιότερες δικτατορίες. Είχαμε κι εμείς αναρτήσει κάτι μικρό ως αφιέρωμα σε αυτό το κινηματογραφικό έπος: Το ξέσπασμα της Πολεμίστριας: "γιατί θέλουμε να πολεμήσουμε"
ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΕΣ
LIBERTARIAS
Έτος: 1996
Σκηνοθεσία: Βιθέντε Αράντα
Ελληνικός τίτλος: Ελευθεριακές
Αγγλικός τίτλος: Freedom Fighters
Ελεύθερο κατέβασμα ολόκληρης της ταινίας με ελληνικούς υπότιτλους από εδώ:
https://dfiles.eu/files/nbgz5tht6
"Θα έρθει μια μέρα όπου αυτός ο πλανήτης δεν θα ονομάζεται πια Γη, αλλά Ελευθερία" (από τις τελευταίες φράσεις της ταινίας)
Πρόκειται για τη μία από τις δύο αξιολογότερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ, σχετικά με την (ενστικτωδώς αναρχικής έμπνευσης και κατεύθυνσης)
κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία τα έτη 1936 - 1937. Η άλλη είναι φυσικά το Γη και Ελευθερία (Land and Freedom) του Κεν Λόουτς, που είχε προβληθεί το 1995, μόλις έναν χρόνο πριν τις Ελευθεριακές.
Ωστόσο, αν και οι δύο ταινίες γυρίστηκαν και βγήκαν στις αίθουσες περίπου την ίδια περίοδο, αν και διαπραγματεύονται το -κοινό- θέμα τους με τρόπο τόσο ακριβή ιστορικώς και τόσο ουσιώδη που δύσκολα μπορεί να ξαναεπιτευχθεί, θίγουν διαφορετικές πλευρές του και λειτουργούν συμπληρωματικά.
Το Γη και Ελευθερία καταπιάνεται με το γενικότερο ζήτημα τής σταλινο-λενινιστικής αντεπανάστασης και καταστολής. Οι Ελευθεριακές αναδεικνύουν το φεμινιστικό "κεφάλαιο" της επανάστασης, αλλά όχι με την γνωστή ανέραστη, συμπλεγματική, προβληματικής ταυτότητας, και, σε τελική ανάλυση, αντιαισθητική έννοια του σημερινού μεταμοντέρνου "φεμινισμού": μέχρι το 1939 ο φεμινισμός αγωνιζόταν για την ποιοτική δικαίωση της θηλυκότητας και όχι για την ποσοτική "ισότητα" των γυναικών υπό ένα καθεστώς εξίσου καταπιεστικό και για τους άντρες (="εξίσωση" των γυναικών στην καταπίεση). Όπως τίθεται κατηγορηματικά στην ταινία, στην κοινωνία του οικονομίστικου ψευδο-ορθολογισμού ούτε οι άντρες είναι προνομιούχοι. Αντιθέτως άντρες και γυναίκες υφίστανται την ίδια καταπίεση και την ίδια ευνουχιστική αποδόμηση των φύλων τους (και γενικότερα τον εξευτελισμό τους ως ανθρώπινων όντων μέσω των δοσμένων διαστρεβλοποιητικών ρόλων των φύλων τους), κάτι που καθιστά αδύνατη την απελευθέρωση του ενός άνευ της απελευθέρωσης του άλλου.
