Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

ΠΡΟΣΔΕΘΕΙΤΕ!


Ο τηλεσκοπικός δορυφόρος Kepler έχει αποκαλύψει ότι το ένα τέταρτο των αστεριών στον δικό μας μόνο γαλαξία διαθέτουν τουλάχιστον ένα πλανήτη μεγέθους σαν -ή περίπου σαν- τη Γη, που πληροί όλες τις ζητούμενες για τους επιστήμονες συνθήκες για την ύπαρξη ζωής. Όπως ατμόσφαιρα και νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους και χημικές ενώσεις που ευνοούν την εμφάνιση ζωής έτσι όπως την ξέρουμε!
 Και σκέψου ότι ο γαλαξίας μας έχει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια αστέρια, οπότε υπολόγισε πόσα αντιστοιχούν στον κλασματικό αριθμό ένα τέταρτο..

Ένα άλλο αξιοπερίεργο στοιχείο ειναι και αυτό που αλίευσα από την ιστοσελίδα του εξαιρετικού στο είδος της "εναλλακτικής γνώσης και αναζήτησης" περιοδικoύ Strange:

"Αν η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει καμία γνώση για την ύπαρξη εξωγήινων στη Γη, τότε γιατί ο ομοσπονδιακός νόμος Title 14, Section 1211,  Code of Federal Regulations (July 16, 1969) δηλώνει ότι είναι παράνομο για τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών να έχουν οποιαδήποτε επαφή με εξωγήινους ή με τα σκάφη τους;;; "

Και δεν μπορώ να μην επικαλεστώ σε αυτό το σημείο τα λόγια του Γιώργου Μπαλάνου από το εκπληκτικό του βιβλίο  -1978-  "Η Μεθοδολογία της Έρευνας - οδηγίες για τον ερευνητή των ΑΤΙΑ " :

  Δεν είναι περίεργο που όλοι οι αστροναύτες γύρισαν πίσω ψυχικά αλλαγμένοι. Τι νόημα είχαν όλα μπροστά στους ατέλειωτους κόσμους που φώτιζαν στο άπειρο; Είχαν κατά κάποιο τρόπο πιει από το κρασί του Σύμπαντος. Είχαν δει τη Χώρα των Λωτοφάγων κι είχαν ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων. Είδαν την ανθρωπότητα μέσα στο μικροσκόπιο. Αν η Γη πέθαινε κάτω από τα πόδια τους σ' ένα ολοκαύτωμα της μανίας του ατόμου, ίσως να΄βλεπαν τις αμυδρές λάμψεις του θανάτου. Ίσως αυτοί να το' βλεπαν. Αλλά ποτέ το φως, που θα σήμαινε το θάνατο της ανθρωπότητας, δεν θα' φτανε στον πιο κοντινό από τους κόσμους που υπήρχαν γύρω τους στο άπειρο. Ποτέ δεν θα το μάθαιναν όλοι αυτοί οι ατέλειωτοι κόσμοι. Ποτέ δεν θα μάθαιναν ότι στις εσχατιές του γαλαξία τους ένας κόσμος είχε αυτοκτονήσει. Ένας ηλίθιος κόσμος που δεν είχε μάθει να ζει.
 Κι απ' όλους αυτούς τους ατέλειωτους κόσμους, μόνον η Γη θα είχε γνωρίσει τη ζωή; Μόνο κάποιος που δεν είχε δει ποτέ του τα άστρα θα πίστευε κάτι τέτοιο. Εδώ και μόνο εδώ αναπτύχθηκε η Ζωή - η ζωή που εξαρτάται από μια χούφτα κρετίνων, που εξοντώνουν εκατομμύρια πλάσματα στο όνομα κάποιων αρρωστημένων ιδεών. Αλλά είπαμε. Μόνο κάποιος που δεν είχε δει τα άστρα θα πίστευε κάτι τέτοιο. 

Έτσι, έτσι είναι!
Και δεν μπορώ να μην αναφέρω και αυτή τη συλλογή δηλώσεων από κάθε άλλο παρά τυχαία πρόσωπα και συμβάντων που συγκέντρωσα και παρουσίασα :

Αλλά μια στιγμή! Ποιος μας λέει ότι πρέπει να ψάχνουμε την ύπαρξη "άλλης ζωής" μόνο εκτός πλανήτη;
Εκεί όπου ήδη γίνεται το "έλα να δεις" και να σαστίσεις:  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!

 Υπάρχει μία παγκόσμια συνωμοσία συσκότισης συγκλονιστικών στοιχείων, για να μην πούμε πλέον αποδείξεων και αποσιώπησης αυτών και όσοι τα άκουσαν "ποιος να τους πιστέψει"..;; Για ποιους λόγους; Και μην ακούσω ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου αν καταρρεύσουν οι θρησκείες! " ΕΡΕΥΝΑ και ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ- ΓΝΩΡΙΣΕ! " που  έγραφε και ο Μπαλάνος.


 Ε; Α! Δεν έχετε ακούσει τίποτα ή σχεδόν τίποτα από τα ΜΜΕ για την "ανακάλυψη του αιώνα", που κανείς, ξαναλέω κανείς, δεν έχει τολμήσει να αμφισβητήσει; Και μάλιστα σε μια περιοχή που ήταν ανέκαθεν πνιγμένη από τον "καπνό", μέχρι που τελικά η "φωτιά" έκανε την εμφάνισή της θριαμβευτικά. 
Νάζκα, Περού: 
Μούμια ενός όντος από "κάπου αλλού"; Υβρίδιο από γενετική παρέμβαση ή από την ένωση πλανητικών ιθαγενών και "επισκεπτών" ή ένα νέο τελείως άγνωστο ως τώρα είδος ανθρώπου ; -προσωπικά κρατάω πολλές επιφυλάξεις για το τελευταίο-

Προς το παρόν, λοιπόν, ας κάνουμε μια αρχή κι εδώ είμαστε σύντομα πάλι:
Αλλά και: " Τελεσίδικο: Η ανάλυση του DNA στα κρανία του Παράκας στο Περού, έδειξε ότι δεν είναι ανθρώπινα "

Προσδεθείτε, στην προσωπική του ιπτάμενη μηχανή ο καθένας! Το "πάρτυ" έχει προ πολλού ξεκινήσει και είναι συναρπαστικό! Η επίσημη διδασκόμενη Ιστορία ας πάρει τη θέση που πραγματικά της αξίζει.
Στον κάλαθο των ακαδημαϊκών αχρήστων!


Ο Ένοικος... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου