...βρες ένα τρόπο να συναντηθούμε!

 

http://voidnetwork.blogspot.ca/

To είδαμε στο ΔΉΘΕΝ

Ευγένιος Τριβιζάς: Επιστήμη και Φαντασία

Ευγένιος Τριβιζάς: Επιστήμη και Φαντασία

Δείτε το βίντεο:

http://vimeo.com/15420976

Η εναρκτήρια διάλεξη του συγγραφέα και καθηγητή εγκληματολογίας Ευγένιου Τριβιζά στο 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Αθήνα, 30-11-2007). Διάρκεια 1 ώρα και 6 λεπτά:

... Αυτό είναι η φαντασία, η ικανότητα να φανταζόμαστε το ανύπακρτο. Η διαδικασία να σχηματίζουμε στο νου μας εικόνες ή ιδέες πέρα από την εμπειρική πραγματικότητα. Και αυτή η ικανότητα έχει άμεση σχέση με την επίλυση προβλημάτων και την επιστημονική σκέψη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επίλυση προβλημάτων και η επιστημονική πρόοδος δεν είναι τίποτα άλλο από εφαρμοσμένη φαντασία. Ο George Bernard Shaw, το εκφράζει απλά και περιεκτικά σε μία μόνο φράση: "η φαντασία είναι η αφετηρία της δημιουργίας" ... Πρέπει να λοιπόν να καταλάβουμε ότι δεν είναι η γνώση εκείνο που πυροδοτεί την πρόοδο, είναι η φαντασία. Η γνώση είναι στατική, η φαντασία δυναμική. Η φαντασία είναι ο μαιευτήρας της επιστημονικής προόδου, ο προθάλαμος της κάθε νέας πραγματικότητας. Εξ'ού και η ρήση του Αίνστάιν, "η φαντασία είναι σπουδαιότερο εφόδιο από τη γνώση επειδή η γνώση περιορίζεται σε αυτό που καταλαβαίνουμε μια δεδομένη, μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, ενώ η φαντασία αγκαλιάζει όλα αυτά που θα κατανοήσουμε και θα γνωρίσουμε στο μέλλον"...


Το είδαμε στο homeopathy.gr
 

Μαγικές εικόνες από τον… παράξενο πλανήτη Γη!

 Ο κόσμος είναι ένα μαγικό κι επί το πλείστον ανεξερεύνητο μέρος, που μας προκαλεί να το εξερευνήσουμε και να το γνωρίσουμε. Βγαίνοντας έξω από τα στενά όρια του δικού μας μικρόκοσμου.

- Δες κι αυτά από μια παλιότερη ανάρτησή μου(Πόσο τυφλός μπορεί να είσαι;): The Ultimate Guide to Traveling Without Money  κι αυτό το βίντεο: Travelling without money -

 Ο Ένοικος...


Μαγικές εικόνες από τον… παράξενο πλανήτη Γη!
Δεν μπορούμε εύκολα να εκτιμήσουμε την ομορφιά και τη μοναδικότητα του πλανήτη μας αν δεν δούμε μερικά απίθανα πράγματα που συμβαίνουν στη Γη μας. Από μια δίνη μέχρι ένα εκπληκτικό ουράνιο τόξο ή μια ανθισμένη έρημο και έναν κορμό-ουράνιο τόξο, οι παραδοξότητες του πλανήτη δεν έχουν τέλος…

1. Ατελείωτο κύμα – Συμβαίνει δύο φορές το χρόνο στη Βραζιλία, όταν ο Ατλαντικός Ωκεανός συναντά τις εκβολές του Αμαζονίου.


2. Κύκλοι άμμου στο βυθό – Στην Ιαπωνία ένα είδος ψαριού χτυπά τα πτερύγιά του στην άμμο δημιουργώντας αυτούς τους παράξενους κύκλους για να εναποθέσει τα αυγά του….


3. Ο παγετώνας που αιμορραγεί – Γνωστός και ως… ματωμένος καταρράκτης, ο παγετώνας στην Ανταρκτική βγάζει νερό κόκκινο σαν αίμα λόγω των οξειδίων του σιδήρου που περιέχει.


4. Μπλε λαβα – Λόγω της καύσης του θείου, αυτό το ηφαίστειο στην Ινδονησία παράγει μπλε λάβα.


5. Η λίμνη του θανάτου – Η ανατριχιαστική λίμνη Νάτρον στην Τανζανία έχει τέτοια υψηλά επίπεδα pH που κάθε ζώο που αγγίζει στο νερό πεθαίνει.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΗ - EVEN THE RAIN - TAMBIÈN LA LLUVIA

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΗ  - EVEN THE RAIN - TAMBIÈN LA LLUVIA

Πραγματεύεται την ιστορία του σκηνοθέτη Σεμπαστιάν και του συνεργείου του, που φτάνουν στη Βολιβία το 2000 για να γυρίσουν μια ταινία με θέμα την κατάκτηση των ιθαγενών από τον Κολόμβο κατά την άφιξή του στην αμερικάνικη ήπειρο. Η ταινία επικεντρώνεται σε δύο μοναχούς που αντιτάχθηκαν στην εκμετάλλευση του πληθυσμού. Ο παραγωγός της ταινίας Κόστα επέλεξε τη Βολιβία, καθώς το κόστος παραγωγής είναι πολυ χαμηλό και οι ιθαγενείς κομπάρσοι θα πληρωθούν μόλις δυο δολάρια τη μέρα.

Καθώς όμως ο Σεμπάστιαν και οι συνεργάτες του βρίσκονται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον πόλεμο για το νερό, όπως τους λένε οι ντόπιοι, που αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα του 2000. Οι ιθαγενείς της ταινίας μετακομίζουν στα οδοφράγματα. Ο σκηνοθέτης και το συνεργείο αντιδρούν, η ταινία κινδυνεύει να μην τελειώσει, οι κομπάρσοι δεν μπορούν να παρατήσουν τα γυρίσματα και να τρέχουν στις πορείες. Ο ιθαγενής πρωταγωνιστής της ταινίας Ντάνιελ πρωτοστατεί στην επανάσταση. Η αδικία και η καταπίεση της εποχής του Κολόμβου, στην οποία αναφέρεται το σενάριο τους, είναι διάχυτη γύρω τους, αλλά οι συντελεστές αργούν να την δουν.

Στην πραγματική ιστορία, η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το 2000 την παροχή νερού, δημόσιου αγαθού ως τότε, με προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πολυεθνικές εταιρίες που προσέλαβε να το διαχειρίζονται τριπλασίασαν την τιμή του, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί να πληρώσει. Τα νότια προάστια της Κοτσαμπάμπα δεν είχαν καν εγκαταστάσεις ύδρευσης και έτσι οι κάτοικοι δημιουργήσαν μόνοι τους δεξαμένες που μάζευαν το νερό της βροχής και το φίλτραραν. Το βολιβιανό κράτος απαγόρεψε την αυθαίρετη συλλογή νερού και δημιούργησε μια αστυνομία νερού που έλεγχε τα σπίτια και γκρέμιζε τις δεξαμενές – μέχρι που οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και γκρέμισαν τα γραφεία της πολυεθνικής και της νομαρχίας και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο πετυχημένος αυτός αγώνας ονομάζεται απο τους ντόπιους ‘la guerra del agua’ – ο πόλεμος του νερού.

Σε 2 μέρη:

Το είδαμε στη Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση

αθανασία είναι αυτό που αφήνεις πίσω σου όταν φεύγεις και αποτελεί ένα μικρό ή μεγάλο θαύμα της ζωής

" Ένας ταξιδιώτης που διέσχιζε τα βουνά συνάντησε έναν ηλικιωμένο άντρα που πάλευε να φυτέψει μια μικρή αμυγδαλιά. Γνωρίζοντας πως οι αμυγδαλιές χρειάζονται πολλά χρόνια για να μεγαλώσουν, είπε στον άντρα: "Μου φαίνεται παράξενο που ένας στην ηλικία σου φυτεύει ένα δέντρο που αργεί τόσο πολύ να μεγαλώσει". Και ο γέροντας απάντησε: "Μου αρέσει να ζω τη ζωή μου σύμφωνα με δυο αρχές.
Η μία είναι ότι θα ζήσω για πάντα.
Η άλλη, ότι αυτή είναι η τελευταία μου μέρα".

από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο "Σοφές ιστορίες της Ανατολής" εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Η γέννηση είναι ένα θαύμα. Η αγάπη επίσης. Η φιλία είναι ένα θαύμα. Η ικανότητα "ανάγνωσης" του κόσμου και κατανόησης ότι τίποτε δεν είναι συνηθισμένο γύρω μας, αλλά τα πάντα συμβαίνουν κάθε μοναδική στιγμή, ότι μας περιμένουν να τα αδράξουμε, αυτό κι αν αποτελεί ένα θαύμα!
Ακόμη κι ο ίδιος ο θάνατος είναι ένα θαύμα...

Και αθανασία είναι αυτό που αφήνεις πίσω σου όταν φεύγεις και αποτελεί ένα μικρό ή μεγάλο θαύμα της ζωής. Και μια παρακαταθήκη γι'αυτούς που έρχονται...

ανιχνευτής

Eυρώπη και Μετανάστες

Η “Ευρώπη-Φρούριο” μετατρέπει τη Μεσόγειο σε “υγρό τάφο”

 

Λευκάδα: Η ελληνική “Λαμπεντούζα”

Ένα ακόμη θανατηφόρο ναυάγιο, αυτή τη φορά στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μας υπενθύμισε πως η Μεσόγειος, το αλλοτινό λίκνο των πολιτισμών, είναι στην ουσία μια “θάλασσα θανάτου”, μια ανθρωποθυσιαστική υγρή μεθόριος στα νότα μιας “Ευρώπης-Κάστρου”. Το πρωί της Παρασκευής 15 Νοεμβρίου του 2013 δώδεκα μετανάστες -μεταξύ των οποίων και τέσσερα μικρά παιδιά ηλικίας τριών έως έξι χρόνων- έχασαν τη ζωή τους στη θαλάσσια περιοχή στα ανοιχτά της Πάλαιρου κοντά στις ακτές της Ακαρνανίας απέναντι από τη Λευκάδα. Το σκάφος στο οποίο επέβαιναν ανατράπηκε λόγω “υπερβολικού βάρους”, καθώς οι σύγχρονοι δουλέμποροι ­-άπληστοι και αδίστακτοι­- στοίβαξαν όσους περισσότερους μετανάστες μπορούσαν στο καρυδοτσουφλό τους και ξεκίνησαν βιαστικά με κατεύθυνση την Ιταλία. Ο υγρός θάνατος καραδοκούσε όμως στο επόμενο βήμα τους. Οι άτυχοι μετανάστες που πνίγηκαν ήταν πρόσφυγες από τη Συρία, όπου εδώ και δύο χρόνια μαίνεται ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος. Προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη μανία του πολέμου, να αναζητήσουν την τύχη και την ασφάλειά τους στην Ευρώπη -αυτόν τον υποτιθέμενο φάρο δημοκρατίας και ανεκτικότητας που δημιουργήθηκε πάνω στα πτώματα δεκάδων εκατομμυρίων θυμάτων των δύο Παγκοσμίων Πολέμων- αλλά κατέληξαν στον υγρό τάφο του Ιονίου πελάγους.

Όσα κροκοδείλια δάκρυα και να χυθούν αυτό δεν απαλείφει τη ντροπή, που πρέπει να αισθάνεται η Ευρώπη απέναντι σε μια λανθασμένη πολιτική η οποία συνεχίζει να παράγει ανθρώπινες τραγωδίες. Η ιδεοληψία μιας “Ευρώπης-Κάστρου” -το όνειρο κάθε μισάνθρωπου ακροδεξιού- περιχαρακωμένης και κλειστής στον εαυτό της, αδιαφορώντας για τον περίγυρό της, είναι μια συνταγή αυτοκαταστροφής. Η ψευδαίσθηση πως η δημογραφικά γερασμένη αλλά ακόμη πλούσια Ευρώπη μπορεί ν’ αποτελέσει μια ασφαλή νησίδα ευημερίας μέσα σ’ έναν ωκεανό από βάσανα είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη. Δεν υπάρχει κάτι το αντίστοιχο στην ανθρώπινη ιστορία. Κάθε φορά που στον κόσμο μας υπήρχε κάποια σημαντική “διαφορά δυναμικού” -δημογραφική, οικονομική, στρατιωτική, περιβαλλοντική, πολιτιστική κ.α.- ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές και κοινωνίες, ταυτόχρονα πυροδοτούνταν μαζικά μεταναστευτικά κύματα που σάρωναν τα πάντα στο πέρασμα τους.

 

Το παράδειγμα της Ρωμαϊκης Αυτοκρατορίας 

Η πανίσχυρη επί πέντε αιώνες Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σαρώθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα από τη μαζική μετανάστευση των “βαρβαρικών λαών” (κυρίως γερμανικά φύλα) της ανατολικής Ευρώπης που, πιεζόμενοι από τους Ούνους της στέπας, αναγκάστηκαν να περάσουν τη ρωμαϊκή Limes, δηλαδή τη Μεθόριο που σχημάτιζαν οι ποταμοί Ρήνος και Δούναβης και να εισέλθουν στην “ασφάλεια” της ρωμαϊκής Οικουμένης -πολλοί μάλιστα πνίγηκαν καθοδόν. Παρά τις προαιώνιες συγκρούσεις τους με τις ρωμαϊκές λεγεώνες τα καταδιωκώμενα από τους Ούνους γοτθικά φύλα δεν είχαν ως στρατηγικό τους στόχο την κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά περισσότερο επιθυμούσαν να εισέλθουν στην ασφάλεια του ρωμαϊκού κόσμου, ελπίζοντας πως θα επιτύγχαναν έτσι την επιβίωση τους απέναντι στη “κατάρα της στέπας”. Δεν ήταν στα σχέδια τους, εξ αρχής τουλάχιστον, να διαλύσουν και να κατακτήσουν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά περισσότερο να ενσωματωθούν στην Οικουμένη της. Ωστόσο η μετανάστευσή τους ήταν τόσο μαζική, ανεξέλεγκτη και βίαιη και η (Δυτική) Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σ’ εκείνη την ιστορική φάση ήταν τόσο αδύναμη και παρηκμασμένη, που δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει σ’ αυτή την τεράστια εισβολή των ανατολικών λαών και τελικά διαλύθηκε, κατακτήθηκε από τους “βαρβάρους” και το αποτέλεσμα ήταν ο σκοτεινός Μεσαίωνας της Ευρώπης.

Αν υπήρχε τότε κάποιος ευφυής και ισχυρός Αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήθελε όντως να σταματήσει αυτή τη μαζική και μοιραία μετανάστευση των λαών της ανατολικής Ευρώπης, δε θα έπρεπε απλά να θωρακίσει με περισσότερες λεγεώνες τη ρωμαϊκή Μεθόριο, αλλά να εξουδετερώσει την πραγματική ρίζα όλης αυτής της κοσμογονικής αναταραχής, δηλαδή τους Ούνους, εκστρατεύοντας στην ίδια τους την κοιτίδα, τις στέπες της Ευρασίας. Ευφυία σημαίνει να αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα στη γέννησή του. 

Οι αρχαιολογικές Συγκαλύψεις

«Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν»
Τζώρτζ  Όργουελ 1984

Οι περισσότεροι από εσάς θυμάστε την τελευταία σκηνή από την δημοφιλή ταινία αρχαιολογικής περιπέτειας «Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» με τον Ιντιάνα Τζόουνς, στην οποία ένα σημαντικό ιστορικό εύρημα, η Κιβωτός της Διαθήκης από το Ναό της Ιερουσαλήμ, κλειδώνεται σ’ ένα κιβώτιο και τοποθετείται σε μια τεράστια αποθήκη, όπου δεν θα την ξαναδεί ποτέ κανείς, εξασφαλίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι τα βιβλία της ιστορίας δεν θα χρειαστεί να ξαναγράφουν και οι καθηγητές της ιστορίας δεν θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν τη διάλεξη που δίνουν εδώ και σαράντα χρόνια.

Συμφωνα με τη γνώμη πολλών εξερευνητών, παρ’ όλο που η ταινία είναι φανταστική, η σκηνή κατά την οποία ένα σημαντικό αρχαίο λείψανο θάβεται σε μια αποθήκη είναι επικίνδυνα κοντά στην πραγματικότητα. Για όσους ερευνούν τις κατηγορίες για αρχαιολογικές συγκαλύψεις, υπάρχουν ενοχλητικές ενδείξεις ότι το πιο σημαντικό αρχαιολογικό ινστιτούτο των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν (Smithsonian), που αποτελεί ανεξάρτητη ομοσπονδιακή αρχή, έχει σκόπιμα αποκρύψει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο.

Το Βατικανό εδώ και πολύ καιρό κατηγορείται ότι κρύβει ευρήματα και αρχαία βιβλία στα τεράστια υπόγεια του, χωρίς να επιτρέπει στον έξω κόσμο την πρόσβαση σ’ αυτά. Οι μυστικοί αυτοί θησαυροί, των οποίων η ιστορική ή θρησκευτική φύση είναι συχνά αμφισβητούμενη, θεωρούνται ότι αποκρύπτονται από την Καθολική Εκκλησία γιατί μπορούν να τραυματίσουν την αξιοπιστία της, ή ίσως να θέσουν τα επίσημα κείμενα τους υπό αμφισβήτηση. Δυστυχώς, υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν.

Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν ιδρύθηκε το 1829, όταν ένας εκκεντρικός Βρετανός εκατομμυριούχος ονόματι Τζέημς Σμίθσον (James Smithson), πέθανε αφήνοντας το ποσό των 515.169 δολαρίων για τη δημιουργία ενός ινστιτούτου «για την αύξηση και τη διάδοση της γνώσης στους ανθρώπους». Δυστυχώς, υπάρχουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το Σμιθσόνιαν τα τελευταία εκατό χρόνια ασχολείται περισσότερο με την απόκρυψη παρά με τη διάδοση της γνώσης.

Η συγκάλυψη και απόκρυψη αρχαιολογικών στοιχείων ξεκίνησε στο τέλος του 1881 όταν ο Τζων Γουέσλυ Πάουελ (John Wesley Powell), ο γεωλόγος που έγινε διάσημος για την εξερεύνηση του Γκραν Κάνυον, διόρισε τον Σάϊρους Τόμας (Cyrus Thomas) διευθυντή του Τμήματος Ανατολικών Τύμβων του Γραφείου Εθνολογίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. Όταν ο Τόμας έφτασε στο Γραφείο Εθνολογίας «πίστευε ακράδαντα στην ύπαρξη μιας φυλής Κατασκευαστών Τύμβων, διάφορης από τις φυλές των Ινδιάνων της Αμερικής».

Ο Τζων Γουέσλυ Πάουελ όμως, ο διευθυντής του Γραφείου Εθνολογίας, που ήταν πολύ φιλικά διακείμενος προς τους Ινδιάνους της Αμερικής, όταν ήταν νέος είχε ζήσει για πολλά χρόνια με τους ειρηνικούς Ινδιάνους Γουινεμπάγκο (Winnebago) του Ουισκόνσιν και πίστευε ότι οι Ινδιάνοι της Αμερικής άδικα θεωρούνταν πρωτόγονοι και άγριοι.

Το Σμιθσόνιαν άρχισε να προωθεί την ιδέα ότι οι ιθαγενείς Αμερικανοί, οι οποίοι εκείνη την εποχή εξολοθρεύονταν στους «Ινδιάνικους Πολέμους», κατάγονταν από προηγμένους πολιτισμούς και ήταν άξιοι σεβασμού και προστασίας. Ξεκίνησαν επίσης ένα πρόγραμμα συγκάλυψης των αρχαιολογικών στοιχείων που υποστήριζαν το κίνημα που ήταν γνωστό ως Διαδοτισμός (Diffusionism), ένα κίνημα που υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε μεγάλη διάδοση κουλτούρας και πολιτισμικών αξιών, η οποία προέκυψε λόγω των ταξιδιών των πλοίων και των εμπορικών ανταλλαγών.

Το Σμιθσόνιαν ακολούθησε το αντίθετο κίνημα, που είναι γνωστό ως Απομονωτισμός (Isolationism). Ο Απομονωτισμός υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι πολιτισμοί ήταν απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο και ότι υπήρξε ελάχιστη επαφή μεταξύ τους, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που χωρίζονταν από εκτάσεις νερού.

Aν δεν υπάρχουν ελεύθεροι κόσμοι, τότε μπορούμε να τους δημιουργήσουμε...

Ο Ε.Τ.Α. Χόφφμαν έλεγε:
"Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συναισθάνονται πως είναι φυλακισμένοι μέσα σ'ένα γυάλινο μπουκάλι, έχουν πεισθεί πως είναι ελεύθεροι. Η δυστυχία του ανθρώπου που έχει αντίληψη  βαθύτερη από των άλλων είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Η μεγαλύτερή του χαρά έχει πηγή μόνο το γεγονός της πιθανότητας ότι το γυάλινο μπουκάλι ίσως να είναι δυνατόν να σπάσει"

Και ο Τσαρλς Φορτ είχε επισημάνει και προτείνει αυτά:
"Είναι φανερό ότι είμαστε φυλακισμένοι εδώ πέρα. Μόνιμος σκοπός κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι να δραπετεύσει από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να υπάρχουν κόσμοι πιο ελεύθεροι από ετούτον εδώ. Αν δεν υπάρχουν, τότε μπορούμε να τους δημιουργήσουμε".

Εγώ απλώς να προσθέσω ότι αν ο κόσμος που ζούμε είναι μια αφήγηση (ποιος την αφηγείται αν όχι εμείς πρώτιστα στους εαυτούς μας;), γεμάτη σκιές σκοτεινές κι ανησυχητικές διαπιστώσεις, άστοχες περιπλανήσεις και σαδιστικούς φαύλους κύκλους, δυνάμεις που φαίνεται να μας ξεπερνούν και να μας κατευθύνουν όπως ο μαριονετίστας το θίασό του...Αν είναι ένα μουντό, ζοφερό και αποκαρδιωτικό παραμύθι - Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!, τότε σα να θυμάμαι κάτι που είχα διαβάσει κάπου. Πως το σημαντικό με τα παραμύθια δεν έχει να κάνει με την αναφορά σε ήρωες και δράκους, αλλά με τη διαπίστωση ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν!

Και τα δεσμά κάθε είδους, ακόμη και της υποτιθέμενης "μοίρας", να σπάσουν!

Διαβάστε και κάτι που είχε γράψει ο Ένοικος στο antidras:
Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
 

" Ο Φράγκος χρονικογράφος Ραούλ ντε Καέν επιβεβαιώνει ότι « … στη Μάαρα οι δικοί μας έβραζαν σε χύτρες τους ανθρώπους και καταβρόχθιζαν τα παιδιά ψημένα στη σούβλα». Ο Άραβας χρονικογράφος Ουσάμα Ιμπν-Μουνκίντθα γράψει: «όσοι άκουγαν για τους Φράγκους, όταν τους γνώρισαν, είδαν ότι αυτοί δε διαφέρουν από τα ζώα που έχουν το πλεονέκτημα του θάρρους και της θέρμης στον πόλεμο, αλλά τίποτε άλλο, όπως δηλαδή τα ζώα που έχουν μόνο την υπεροχή της δύναμης και της επιθετικότητας». Φόβο και περιφρόνηση προκάλεσαν λοιπόν οι Φράγκοι στο αραβικό κράτος της Συρίας, που ήταν ανώτερο σε πολιτισμό από τους Δυτικοευρωπαίους."

Οι Αραβες για τις Σταυροφορίες

 

Με τη λέξη σταυροφορίες (crusades) εννοούμε τις εκστρατείες που έγιναν το Μεσαίωνα (8 εκστρατείες από το 1095 έως το 1291) από τους χριστιανούς της Δυτικής Ευρώπης με σκοπό την «απελευθέρωση των αγίων τόπων.»

Κάθε φορά που θυμόμαστε τη λέξη σταυροφορία μας έρχονται στο νου διηγήσεις χριστιανών σταυροφόρων, ιστορικών και περιηγητών, σύμφωνα με τους οποίους οι εκστρατείες αυτές είχαν σαν σκοπό να απελευθερώσουν την Ιερουσαλήμ από τους άπιστους, έτσι ώστε οι χριστιανοί ελεύθερα να πηγαίνουν να προσκυνούν τους άγιους τόπους. Γι’ αυτό άλλωστε η λέξη «σταυροφορία» στο χριστιανικό λεξιλόγιο δηλώνει κάτι το θετικό, το συνασπισμό των ανθρώπων για καλό σκοπό.

Όμως οι καταστροφές, οι σφαγές (μουσουλμάνων, ορθόδοξων και εβραίων), το πλιάτσικο και η δημιουργία αποικιακών κρατών στην περιοχή τι σχέση έχουν με τον ωραίο και ρομαντικό σκοπό της απελευθέρωσης των αγίων τόπων; Οι βιαιότητες και οι ωμότητες ήταν τέτοιας έκτασης, ώστε ο φόβος και το μίσος, που προκάλεσαν στους Άραβες και στους άλλους μουσουλμανικούς λαούς της περιοχής, να διατηρείται μέχρι τις μέρες μας (π.χ. η εισβολή στο Ιράκ αποκλήθηκε από πολλούς Άραβες νέα σταυροφορία). Άλλωστε οι σταυροφορίες είναι η απαρχή των συγκρούσεων του χριστιανικού με το μουσουλμανικό κόσμο. Ενδιαφέρον έχει να δούμε πώς παρουσιάζουν οι Άραβες, αυτοί που ζούσαν εκεί και κατακτήθηκαν από τους σταυροφόρους, τους φράγγους εισβολείς, βάρβαρους κανίβαλους, τις εκστρατείες αυτές και που οι απόψεις τους δε συμπίπτουν καθόλου με αυτές των Δυτικών.

Η 1η σταυροφορία ή αλλιώς φράγγικη εισβολή, (με την οποία θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο) ξεκίνησε τυπικά με τη Σύνοδο του Κλερμόν το Νοέμβριο του 1095. Νωρίτερα (την άνοιξη του 1095) ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Αλέξιος Α΄ Κομνηνός είχε ζητήσει βοήθεια από τον Πάπα, γιατί οι Σελτζούκοι Τούρκοι, με τη νίκη τους στο Μάτζικερτ το 1071, είχαν κατακτήσει τη Μ. Ασία. Ο Πάπας Ουρβανός Β΄ κήρυξε τον ιερό πόλεμο της Χριστιανοσύνης κατά των απίστων, για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, υποσχόμενος σε όσους θα συμμετείχαν στην εκστρατεία ευλογία της Εκκλησίας, άφεση αμαρτιών, αναστολή των χρεών τους και προστασία της περιουσίας τους κατά το διάστημα της απουσίας τους.

Όσοι πήγαιναν θα έραβαν ένα κόκκινο σταυρό στο ένδυμά τους. Η ανταπόκριση ήταν τεράστια, γι’ αυτό δίπλα από τους ιππότες –πολεμιστές υπήρχε πλήθος απλών, μάλλον ανεπιθύμητων, ανθρώπων.

Η δύναμη της Γνώσης και των ιδεών

Γνώση δεν είναι η συσσώρευση, η συλλογή κι επίδειξη και άκριτη χρήση πληροφοριών. Γνώση είναι η Περιέργεια της ανακάλυψης και το δέος που ακτινοβολεί αυτή η διαδικασία και η διαμόρφωση ανάλογης συνείδητότητας. Είναι να διαπιστώνεις κάθε φορά ότι δεν ξέρεις τίποτα κι ότι έχεις τόσα μα τόσα πολλά να μάθεις ακόμα. Είναι μια βιωματική διαδικασία, που εισρέει μέσα στον εαυτό και τον αλλάζει, τον μεταμορφώνει, τον ενδυναμώνει και τον απελευθερώνει από κάθε είδους προκατάληψη και παραλογισμό και οχλαγωγία. Είναι μια ατέρμονη διεργασία παραγωγής ιδεών και, όπως είχε επισημάνει και ο ήρωας της ταινίας "V for Vendetta", "οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες". Και μπορούν να "πλήξουν" ολόκληρες κοινωνίες, λόγω της ανθεκτικότητάς τους στο χρόνο και της μορφογενετικής τους ισχύος.



Γι αυτούς τους λόγους η Γνώση και η παραγωγή ιδεών που αυτή απλόχερα ευνοεί, είναι και επικίνδυνη για τη διαιώνιση της κυριαρχίας των αφεντάδων και των ιερατείων που τη χειραγωγούν και την ελέγχουν, παραμορφώνοντάς την και περιορίζοντάς την σε δόσεις αποπροσανατολιστικές για τις μάζες και βολικές γι'αυτούς.

Ο Ένοικος...

"Ουρλιάζοντας" για όλους και για όλα: Ρατσισμός (και πολλά άλλα ακόμη) είναι...

Μέσα σ'έναν κόσμο, εντός κι εκτός εγχώριων τειχών, που βρίθει από κάθε μορφής και κοπής και φανερό ή καμουφλαρισμένο ρατσισμό (ακόμη κι "αντιρατσιστικού" τύπου) εναντίον του ανθρώπου, που άγεται και φέρεται από κάθε είδους -ισμό... Εμείς, οδηγούμενοι από μια ακατανίκητη παρόρμηση, νιώθουμε σα να θέλουμε να...ουρλιάξουμε! Σαν την αγωνία και ζωτική λαχτάρα για εισροή αέρα για εκείνον που πνίγεται από θηλειά ασφυξίας, νιώθουμε μια απελευθερωτική ανάγκη για να φωνάξουμε, να ουρλιάξουμε κι ας ακουστούμε μονάχα από τους εαυτούς μας. Να ουρλιάξουμε σαν αξημέρωτοι λύκοι που δεν εκπαιδεύτηκαν και κατάντησαν σκυλιά ή μόσχοι σιτευτοί ή ζαλισμένοι αμνοί μέσα σε ζαλισμένα κοπάδια και που γυρεύουν τα ελεύθερα ανοιχτά πεδία. Πέρα από τις περιφράξεις των γκέτο της "πολιτισμικής" παράκρουσης και συναινετικής παλινωδίας.
Και ξέρουμε...Ξέρουμε πως η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά αγαπάμε τα ρόδα!

Το παρακάτω κείμενο μπορεί να ιδωθεί και σαν ένα είδος μανιφέστου, που τη βγαίνει με τον δικό του τρόπο στους χαλεπούς και πονηρούς αυτούς καιρούς...

"Ουρλιάζοντας" για όλους και για όλα: Ρατσισμός (και πολλά άλλα ακόμη) είναι...

Ξεκινάμε με τους...υπερήφανα δηλωμένους ρατσιστές, πριν πάμε και σε όλους τους υπόλοιπους, αφιερώνοντάς τους τα παρακάτω εύστοχα κατά την άποψή μας λόγια του μακαρίτη Βασίλη Ραφαηλίδη:
"Οι καθαροί (ή καθαρόαιμοι) λαοί υπάρχουν μόνο στην ακάθαρτη φαντασία των αποβλακωμένων σωβινιστών, που αποτελούν την πιο καθαρή μορφή κρετινισμού που υπάρχει"

Κι έχουμε και λέμε για τη συνέχεα:

Ρατσισμός (και μάλιστα πολύ ύπουλος και νοσηρότητα και βιασμός του "ορθού λόγου") είναι...

Ένα "καθόλου βαρετό" άρθρο: "Η υπόθεση για τα UFO (Morris K. Jessup) "

" Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα UFO είναι μόνιμα, επειδή βρίσκονται εδώ για πολλούς αιώνες. Το γεγονός ότι μάθαμε για αυτά τόσο ξαφνικά, μπορεί να οφείλεται εν μέρει στην αυξημένη δραστηριότητα, αλλά είναι πιο πιθανά, το αποτέλεσμα του δικού μας αργού ξυπνήματος από την πνευματική ανωριμότητα. Εξαντλητική έρευνα έχει αποκαλύψει τα αρχεία των παρατηρήσεων που καλύπτουν χιλιάδες χρόνια, και μερικές φορές πραγματικές επισκέψεις και επαφές με τη φυλή μας. " 

Πάρτε μόνο ένα μικρό στοιχείο: το μικρό κομμάτι του μετεωρικού σιδήρου που βρέθηκε βαθιά μέσα σε ένα τριτογενή επίπεδο άνθρακα. 
Η περιοχή και το εύρημα είναι αυθεντικά. Το σχήμα είναι καθαρά τεχνητό. Είναι μια ίντσα περίπου, τετράγωνο, σχεδόν ένας κύβος. Τέσσερις πλευρές είναι ξεκάθαρα αντικριστές και οι άλλες δύο είναι κυρτές σε σχήμα, με πλήρη συμμετρία. Γύρω από τις τέσσερις εμφανισμένες πλευρές υπάρχει μία αυλάκωση, γεωμετρικά φτιαγμένη. Αυτά είναι τρία αποδεδειγμένα γεγονότα:
1. Τοποθέτηση σε ένα αρχικό επίπεδο άνθρακα περίπου 300.000 χρόνια πριν.
2. Κατασκευασμένο από μετεωρικό σίδηρο, που χαρακτηρίζεται από δομή και χημικό περιεχόμενο.
3. Σαφώς σχηματισμένο με τεχνητά μέσα.
Ο αριθμός των εξηγήσεων ως προς το, πώς μπήκε σε εκείνο το επίπεδο του άνθρακα, μπορεί να είναι μικρός ή μεγάλος αλλά, υπάρχει ένα βασικό γεγονός που δεν μπορεί να χλευαστεί σε αφάνεια: Αυτό το κομμάτι φυσικού χάλυβα διαμορφώθηκε από έξυπνα επιστημονικά όργανα τουλάχιστον 300.000 χρόνια πριν! "

Σχόλιο δικό μας: Διαβάζοντας προσεχτικά όλα τα παρακάτω δεν είναι δύσκολο να προβληματιστείς έως και να κλονιστείς σοβαρά (κάτι που γενικά η συμβιβασμένη μετριότητα απ'τη φύση της αποφεύγει και φοβάται), σχετικά με τις παραδοχές και (αυθαίρετες επί το πλείστον) θεωρίες που σου εμφύτευσαν για τη φύση της πραγματικότητας. Και για την πραγματική Ιστορία της ανθρωπότητας. Να'ναι καλά και η Κβαντομηχανική που με συγκλονιστικό τρόπο ανέτρεψε τελείως τα καθιερωμένα πριν και ένα αιώνα μοντέλα Φυσικής για τη φύση της πραγματικότητας.  Κι όπως φαίνεται η επιστημονική φαντασία, τύπου ας πούμε Star Trek, ωχριά μπροστά στη φανταστική πραγματικότητα! Γιατί όσα ακολουθούν ΔΕΝ μοιάζουν καθόλου με αυθαίρετες ψευδοεπιστημονικές ονειρώξεις, ούτε και να σέρνονται πάνω σε αναπόδεικτες μπουρδολογίες και απόπειρες κούφιου εντυπωσιασμού! Καλό είναι να είμαστε πάντα σκεπτικιστές, αλλά όχι και τελείως μύωπες σε βαθμό τύφλωσης μπροστά σε γεγονότα, σοβαρότατες ενδείξεις έως αποδείξεις και τεκμήρια, αξιόπιστες μαζικές μαρτυρίες, σύγχρονες προωθημένες επιστημονικές εξελίξεις και μελέτες που ανακαλύπτουν κι ερμηνεύουν εκ νέου μια (σκόπιμα;)χαμένη εκπληκτική αρχαία γνώση...Το ζήτημα είναι κολοσσιαίο και με άπειρες προεκτάσεις για τον κόσμο που ζούμε κι εμάς τους ίδιους. Παραθέτουμε το παρακάτω άρθρο με ανοιχτό το μυαλό (όχι όμως ξέφραγο αμπέλι, δεν είναι δυνατόν να "λειτουργούμε" έτσι) και με πρόθεση συγκρητικής πάντα μελέτης πηγών και ερευνών (από την ελληνική και ξένη βιβλιογραφία) και προσεχτική επεξεργασία σε οτιδήποτε σχετικό. Που συνδυάζει κι εμπλέκει πολλούς επιστημονικούς τομείς: Ιστορία κι Αρχαιολογία (και βέβαια στις εναλλακτικές και διόλου αβάσιμες πτυχές τους), Εθνολογία, Ιστορία της Τέχνης, Θρησκειολογία και Ιστορία των Θρησκειών, μελέτη της Παγκόσμιας Μυθολογίας & Ιερών Παραδόσεων των λαών, Παλαιοντολογία, Αστρονομία κι Αστροφυσική κ.ά...
 Και θυμηθείτε κι αυτό από εμάς: Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια. Και βέβαια κι αυτό:Τι παίζεται με τον πλανήτη Άρη και πόσο βαθιά είναι η κοροϊδία (και "ρεαλιστικοποίηση") σε βάρος των ανθρώπων;, γιατί μια εικόνα=1000 λέξεις και άλλες τόσες "mainstream" γλώσσες που καταπίνονται...
Θα επανέλθουμε...

Η υπόθεση για τα UFO (Morris K. Jessup)
 

Η υπόθεση για τα UFO Morris K. Jessup 1955: Bantam Books, Νέα Υόρκη: Το υλικό που παρουσιάζεται στα συνδεδεμένα άρθρα δεν αντανακλά κατ ‘ανάγκη τις απόψεις ή τις γνώμες των συντακτών. Ερευνήστε μόνοι σας και αν μπορείτε να επικυρώσετε κάποιο από τα άρθρα, ή αν ανακαλύψετε εξαπάτηση ή / και ένα προφανές κρυφό σχέδιο, θα εκτιμούσαμε αν επικοινωνούσατε μαζί μας! Συχνά αναρτούμε τις παρατηρήσεις αυτές, μαζί με τη σύνοψη του άρθρου για το όφελος των άλλων αναγνωστών. Όπως πάντα, Caveat Lector!

Μήπως ο Δρ Jessup «αυτοκτόνησε» όταν πήγαινε να επισκεφθεί έναν φίλο, ή …Τι συνέβη με το χειρόγραφο του βιβλίου του Jessup που ήταν έτοιμο να ολοκληρωθεί κατά την περίοδο που πέθανε; Όταν διαβάσετε αυτά τα αποσπάσματα του πρώτου του βιβλίου, θα έχετε μια ιδέα για την κατεύθυνση που έπαιρναν οι σκέψεις του και μπορείτε να σκεφτείτε ότι, απλά ίσως, ήταν πάνω σε κάτι … κάτι τόσο συγκλονιστικό για την πραγματικότητα μας, που πλήρωσε με τη ζωή του για αυτή τη γνώση!
{Διάφοροι άνθρωποι έχουν γράψει βιβλία για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας υποστηρίζοντας ότι βρίσκονταν στο κατάστρωμα του Eldridge τότε, ή ότι το πείραμα δεν έγινε ποτέ, ή ισχυρίζονται ότι είχαν πάρει μέρος σε άλλα παραφυσικά πειράματα του Ναυτικού των ΗΠΑ, όπως στο πρόγραμμα του Montauk, με ιπτάμενους δίσκους κλπ. Ο Jacques Valle, ο Carlos Allende, ο Al Bielek, ο Preston Nichols, ο Mac Shelton και ο Bob Lazar είναι έξι από αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν ρώτησα τον Skorzeny για αυτούς τους έξι άνδρες, γέλασε και μου είπε ότι ο Al Bielek σύμφωνα με ισχυρισμούς είναι πρώην Ναζιστικό και «κυβερνητικό ανδρείκελο» που δουλεύει για το Πεντάγωνο. Οι Valle, Allende, Bielek, Nichols, Shelton και Lazar είναι όλοι σύμφωνα με ισχυρισμούς «καλιτέχνες της βλακείας» της παραπληροφορήσεως της CIA. Ο Skorzeny τόνισε εμφατικά «ότι αν ήξεραν οτιδήποτε για το πρόγραμμα Επιχείρηση Ουράνιο Τόξο η για τους ιπτάμενους δίσκους, θα είχα διαταχθεί να τους σκοτώσω, όπως το έκανα με τον Dr. Morris K. Jessup.» Ο Dr. Morris K. Jessup (2 Μαρτίου, 1900 –20 Απριλίου, 1959) ήταν αστροφυσικός που ασχολήθηκε με το πείραμα της Φιλαδέλφειας και τα UFO.}

Οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν είναι κάτι νέο! Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έχουν δει μυστηριώδη αντικείμενα στον ουρανό …

Πιθανώς η παλαιότερη και σχεδόν σίγουρα η πιο δημιουργική από τις πηγές, σε σχέση με πτήσεις χωρίς φτερά, είναι τα αρχεία των Ινδών και των μοναστηριών του Θιβέτ. Αυτά από μόνα τους είναι σχεδόν πειστικά. Καταγραφές από 15.000 χρόνια πριν, συνεπάγονται πτήσεις χωρίς φτερά, τουλάχιστον 70.000 έτη πριν από αυτό. Προσθέστε αυτό στην καταγεγραμμένη επίσκεψη ενός διαστημικού στόλου στην αυλή του Thutmose III, περίπου το 1500 π.κ.ε. και είμαστε κοντά στο να παραλληλίσουμε τις θεάσεις του σήμερα.

Στοιχεία για το συνεχόμενο ενδιαφέρον από τους κατοίκους του διαστήματος, προέρχονται από τη μεσαιωνική Γαλλία, όπου ο Adamski γέμισε με στοιχεία από τον γαλλικό πληθυσμό που έκανε βόλτες με ΑΤΙΑ. Εάν πρώτες οι επισκέψεις στην Ασία, οι μετέπειτα επαφές με τους Αιγυπτίους στο απόγειο του πολιτισμού τους, η φημολογούμενη σχέση των πτήσεων με την εξαφάνιση της Ατλαντίδας και οι περιηγήσεις της Γαλλίας πριν από μερικούς αιώνες, υποδεικνύουν κάποιο σχέδιο, τότε δημιουργεί λίγη κατάπληξη ότι, οι πολιτισμοί σήμερα, ίσως το πιο εντυπωσιακό από όλα, είναι στο επίκεντρο της προσοχής.

Με πολλούς τρόπους, τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του συνόλου προέρχονται από τους σκεπτικιστές αστρονόμους. Οι παρατηρήσεις τους τείνουν να είναι ποσοτικές, χρονικές και να τεκμηριώνονται. Τα αστρονομικά δεδομένα είναι κάτι περισσότερο από απλώς ποιοτικά. Με άλλα λόγια, οι ίδιοι οι αστρονόμοι, είναι ευσυνείδητα κυνηγόσκυλα δεδομένων, δεν αρκέστηκαν απλώς στο να δουν τα πράγματα να κινούνται στο διάστημα. Παρά το γεγονός ότι αγνοούν την αληθινή φύση αυτού που είδαν, κατέγραψαν όσα τους επέτρεπε ο χρόνος και ο εξοπλισμός που διέθεταν και, ως εκ τούτου, μας έδωσαν τη δυνατότητα να εντοπίσουμε το περιβάλλον των ΑΤΙΑ.

Όπως και με τις δικές μας παρατηρήσεις σήμερα, οποιαδήποτε μεμονωμένη παρατήρηση από έναν αστρονόμο θα μπορούσε να είναι ένα λάθος ή μια ψευδαίσθηση. Όμως, οι εκατοντάδες των παρατηρήσεων εμπλέκονται, και είναι δεκάδες οι σοβαροί κι αξιόπιστοι αστρονόμοι. Έχει παρατηρηθεί η διέλευση πολλών κυκλικών πραγμάτων από τους δίσκους του ήλιου και της σελήνης, και μερικών στο διάστημα, χωρίς ιστορικό πλαίσιο. Η κυκλικότητα συνεπάγεται σφαιρικά ή δισκοειδή σχήματα.

Έχουν παρατηρηθεί φώτα στο διάστημα, μερικά από αυτά κοντά στον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη και τη Σελήνη και μερικά ανάμεσα σε μας και αυτές τις ουράνιες σφαίρες, έτσι ώστε να μπορεί να βρίσκονται στην επιφάνειά τους. Στην περίπτωση της σελήνης, τα φώτα έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια.

Υπήρξαν σκιές στο φεγγάρι και στη γη που θα μπορούσαν να βρίσκονται εκεί μόνο από ελεγχόμενες επινοήσεις του διαστήματος. Η έλευση των μεγάλων κομητών και της κόκκινης κηλίδας του Δία στα τέλη της δεκαετίας του 1870, συνέπιπτε με τη μυστηριώδη εμφάνιση ενός νέου κρατήρα στο φεγγάρι ακριβώς στο μέγεθος του UFO που είδαν οι αστρονόμοι μεταξύ της Γης και της Σελήνης.

Οι αστρονόμοι έχουν δει δύο διαφορετικές κατηγορίες αντικειμένων: Τα σφαιρικά, που σίγουρα έχουν περιγραφεί και τα θολά, τα νεφελώδη. Και τα δύο έχει φανεί να βρίσκονται υπό έξυπνο έλεγχο και εμφανίζουν ακανόνιστες κινήσεις. Σε όλα, υπάρχουν χαρακτηριστικά που έχουν αντιστοιχίες μεταξύ των παρατηρήσεων που παρατίθενται από λαϊκούς παρατηρητές από το 1947. Ταυτόχρονες παρατηρήσεις από δύο ή περισσότερους παρατηρητές έχουν κατά καιρούς καθιερώσει τις- κατά προσέγγιση- αποστάσεις των UFO μέσα από τη μελέτη της παράλλαξης. (παράλλαξη είναι η μετατόπιση, συχνά μετρήσιμη, που προκαλείται από την εξέταση ενός αντικειμένου από δύο διαφορετικά σημεία, π.χ. σηκώστε ένα δάχτυλο και δείτε το πρώτα με το ένα μάτι και, στη συνέχεια με το άλλο, η μετάθεση σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, είναι η παράλλαξη).

Συνολικά, τα αστρονομικά στοιχεία για τα UFO, ενώ είναι λιγότερο ογκώδη από τα άλλα είδη, είναι καλύτερα θεμελιωμένα στα πραγματικά και ποσοτικά δεδομένα. Θα πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος. Εάν, στην πραγματικότητα, το επάγγελμα του αστρονόμου είναι να εξαναγκάζεται να είναι ο κύριος μάρτυρας υπεράσπισης, στην περίπτωση των UFO, τα μέλη θα υποστούν ένα πιο περίεργο είδος αμηχανίας, γιατί η διόλου αξιοζήλευτη θέση τους, είναι ότι, ήταν οι πιο δογματικοί και υποτιμητικοί.

Φαίνεται ατυχές το γεγονός ότι η αστρονομία, τη στιγμή που είναι ο ηγέτης στην έρευνα για την ποιοτική γνώση, προφανώς εκφυλίζεται σε αντίθεση με το πρωτοποριακό. Ωστόσο, η αστρονομία, ενώ είναι μία αυστηρά παρατηρητική και όχι μια πειραματική επιστήμη, είναι πρώτη στην άρνηση των αυθεντικών δεδομένων που παρατηρούνται τα οποία απειλούν έστω και στο παραμικρό, να ανατρέψουν το δικό της επιστημονικό «καλάθι μήλων».

Σε μια παρατηρησιακή επιστήμη, όπως η αστρονομία, οι νόμοι πρέπει να κατασκευάζονται από αναρίθμητες επανειλημμένες παρατηρήσεις και όχι, όπως είναι εν μέρει αλήθεια, στη φυσική και τη χημεία, βάσει της επανάληψης εργαστηριακού πειράματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως ο αστρονόμος γνωρίζει πολύ καλά, οι επανειλημμένες παρατηρήσεις πρέπει να γίνεται δεκτό ότι ισοδυναμούν με απόδειξη.

Πολλά από τα δόγματα της αστρονομίας είναι σε μια τέτοια κατηγορία. Για να πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα, η υποθετική ιστορία της ζωής των άστρων βασίζεται εξ ολοκλήρου στην λεγόμενη φασματική ακολουθία, βασισμένη αποκλειστικά σε φασματοσκοπικές παρατηρήσεις από χιλιάδες αστέρια και τη μετέπειτα ομαδοποίηση και την οργάνωση αυτών σε κάποια λογική δομή. Ακόμη και σε αυτή τη βαριά ακολουθία υπάρχουν ανακολουθίες, ή αστέρια με ιδιόμορφο φάσμα, της οποίας η πραγματική φύση είναι θέμα εικασίας, ακόμη και μετά από εκατό χρόνια φασματοσκοπίας. Ωστόσο, ο αστρονόμος είναι δύσκολο να αρνηθεί την ύπαρξη του προφανώς λαμπρού αστεριού, άσχετα από το πόσο απείθαρχα μπορεί να είναι τα κύματα φωτός του. !!!

Υπάρχει Νοημοσύνη στο Διάστημα: Η τεράστια ποσότητα υλικού από το παρελθόν, σε όλες τις κατηγορίες, δείχνει σαφώς ότι υπάρχει νοημοσύνη στο διάστημα! Η «νοημοσύνη» είναι το ζητούμενο της ανάλυσής μας. Χωρίς αυτή, οι σκέψεις μας είναι χωρίς νόημα. Με αυτή, το αποτέλεσμα των διατυπώσεών μας είναι αυτόματο.

«Η ιστορία της τρέλας»

(Δείτε κι από εμάς: Δυο λόγια περί τρέλας)

«Η ιστορία της τρέλας»

«Όλοι οι άνθρωποι είναι τόσο αναπόφευκτα τρελοί που, όποιος δεν είναι τρελός, είναι διπλά τρελός» Πασκάλ

Κι ακόμη ένα κείμενο του Ντοστογιέφσκι από το «Ημερολόγιο του Συγγραφέα»: «Ο καλύτερος τρόπος για να σιγουρευτείς ότι εσύ είσαι ο γνωστικός, δεν είναι το να κλείσεις μέσα το γείτονά σου»

Πρέπει να γραφτεί η ιστορία αυτής της «διπλής τρέλας». Πρέπει να προσπαθήσουμε, ψάχνοντας μέσα στην ιστορία, να συναντήσουμε το βαθμό μηδέν της ιστορίας της τρέλας, τη στιγμή που είναι ακόμη εμπειρία αδιαφοροποίητη.

Πατάμε σίγουρα σε άβολη περιοχή. Για να τη διασχίσουμε θα χρειαστεί να αρνηθούμε το βόλεμα που προσφέρουν οι καθιερωμένες αλήθειες, κι ούτε στιγμή να μην αφεθούμε να μας καθοδηγήσουν οι επιστημονικές γνώσεις μας για την τρέλα. Το καθοριστικό είναι η χειρονομία που διαχώρισε την τρέλα, κι όχι η επιστήμη που καθιερώθηκε, όταν πια είχε συντελεστεί ο διαχωρισμός.

Τότε, και τότε μοναχά, θα μπορέσει να φανεί η περιοχή εκείνη όπου ο τρελός κι ο γνωστικός, οι δυο χωρισμένοι τώρα πια άνθρωποι, είναι ακόμη αδιαχώριστοι και, σε μια γλώσσα πολύ πιο πηγαία, αδρή και πολύ πιο φρέσκια από τη γλώσσα της επιστήμης, λένε τα λόγια της ρήξης τους, λόγια που με τρόπο φευγαλέο μαρτυρούν ότι ακόμη μιλιούνται. Σ’ αυτόν τον διάλογο τρέλα και μη-τρέλα, λογική και μη-λογική αντιφάσκουνε συγκεχυμένα: πριν γεννηθούν, είναι αχώριστες. Κι όταν χωρίζονται, υπάρχουν η μία μόνο για την άλλη, η μία μόνο ως προς την άλλη.

 Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επικοινωνεί πια με τον τρελό: από τη μια στέκεται ο λογικός άνθρωπος, που για τα ζητήματα της τρέλας καθιστά υπεύθυνο το γιατρό κι έτσι αποκλείει κάθε άλλο δρόμο επαφής με την τρέλα, αφήνοντας ανοικτό μονάχα εκείνον που περνά μέσα από τον αφηρημένο χαρακτήρα της αρρώστιας.

Από την άλλη πλευρά, στέκεται ο άνθρωπος της τρέλας.

Οι πόρνες της "προόδου"

Τα "παραμύθια" οδηγούν στην αλήθεια! Και οι "ειδικοί" των κλειδοκράτορων της "στρούγκας" επιστρατεύονται για να διασφαλίσουν πως αυτά ποτέ δεν θα παρθούν στα σοβαρά.

Κι όλοι οι υποτακτικοί της εξαγορασμένης-και, πάμπολλες φορές, μισάνθρωπης-έρευνας και της μυωπικής, "κοντορεβυθούλας" διανόησης, δεξιώνονται σε νερόβραστες εκδηλώσεις, προς τιμή των πεπραγμένων και ειπωμένων τους, απ'αυτούς που αλέθουν τα πάντα, με αμπελοφιλοσοφικό κύρος και επιστημοσύνη και διαστρέβλωση της πραγματικής επιστήμης, σερβίροντάς τα στο αδαές, ξεζουμισμένο, αποστεωμένο κοινό. Πολιτισμοτεχνολογικά δηλητήρια και επιστημονικά εκτρώματα σε αστραφτερά πακέτα "ανάπτυξης" και "πνευματικότητας".

" Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες", είχε σημάνει το συναγερμό από παλιά η Κασσάνδρα. Μα ποιοι να την ακούσουν μες το "μύλο" της εθελοτυφλίας και τότε και τώρα.

Ένοχοι για προδοσία σε βάρος της ανθρωπότητας! Εκείνες οι πόρνες που τα κατεβάζουν χάριν ανταλλαγμάτων καριέρας και κύρους, σε εργαστήρια διαστρέβλωσης και αποσιώπησης στοιχείων και σε ακαδημαϊκά μπορντέλα, τους προαγωγούς τους κάνουν διπλά περήφανους. Διότι η περίφημη κοινή γνώμη συνδέει  την έννοια της προόδου με τη μεγαλειώδη εξαπάτηση και την "υψηλή πορνεία"!

Ο Μεσαίωνας ποτέ δεν έληξε. Και οι όποιες λιγοστές αναλαμπές είναι για να τον πεισμώνουν περισσότερο. Και οι όποιες κατακτήσεις της "πλέμπας" ξεπέφτουν, αργά ή γρήγορα, σε εκτάρια πάλι των μεγαλογαιοκτημόνων.

Κι όσοι απεχθάνονται την πορνεία, ζευγαρώνοντας το τάλαντο με το καθήκον; Σ'αυτούς που πρωτοπορούν με φάρο στην πορεία τους το φως της αλήθειας, την έντιμη έρευνα, τον ασυμβίβαστο οραματισμό, την πραγματική επιστήμη, την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν τη φύση (και τη φύση του ανθρώπου), το συλλογικό όφελος; Απλώς, τους ανταμείβουν μ'ένα καταιγισμό φτυαριών λάσπης, τους υπόσχονται σκοτεινά κελιά ως φίμωτρο, τους τάζουν μια σφαίρα στον κρόταφο ή ένα απρόσμενο σε βάρος τους ατύχημα.

Και δυο λόγια για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (ή αδιάφορους και σε μόνιμη κλινική καταστολή) σχετικά με όλα αυτά: για τους ανθρώπινους πληθυσμούς, τους οποίους άγει η "πρόοδος" και φέρει ο "εκσυγχρονισμός" και όλοι οι μηχανισμοί τους.
Κάθε άνθρωπος, είτε το ξέρει είτε όχι, αποτελεί ένα ολόκληρο σύμπαν, δομημένος με τα ίδια υλικά τα οποία συγκροτούν και το ίδιο το σύμπαν. Ένας μικρόκοσμος που καθρεφτίζει τον μακρόκοσμο μέσα στον οποίο υπάρχει. Σύμπαν= συν+πάντα: δηλ. τα πάντα και περισσότερο απ'αυτά!
Κι αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους είναι κι αυτά που τους χωρίζουν.

Mainstream, δημοφιλείς, φοβικές, παράλογες πεποιθήσεις. Αντιλήψεις-γεννήματα μιας κολοσσιαίας κοινωνικής μηχανικής σε ΟΛΕΣ τις πτυχές της ζωής, της σκέψης, της καθημερινότητας. Ιδεολογίες που στριμώχνουν άσχημα σε δόκανα ολοκληρωτισμού και εχθρικότητας. Που συχνά μασκαρεύονται με ελευθεριακούς εξωτερικούς μανδύες, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί η αληθινή τους φύση, τουλάχιστον στα μάτια των στοιχειωδώς έξυπνων ανθρώπων. Βαλτώδη τέλματα απύθμενης βλακείας. Εφαλτήρια που οδηγούν στη σαγήνη της φρίκης και την κτηνωδία.

Αν τα παραπάνω ("ετούτα όλα" κι "Ο κόσμος μας" για να θυμηθούμε και δυο ποιήματα του ανιχνευτή, που προσπαθεί να περιγράψει με το δικό του τρόπο την τραγική κατάσταση) εξακολουθούν να μένουν ως έχουν, αλλάζοντας μορφές και ορισμούς αλλά με αναλλοίωτο τον πυρήνα τους, τότε αυτό με μια επιεική λέξη σημαίνει:

Στατικότητα.

Και με δυο άλλες λέξεις, που δε χαρίζονται ούτε στο ελάχιστο σε κάθε βολική αυταπάτη:

Αντιεξέλιξη (κι) Αφανισμός!
 

Ο Ένοικος...

"...Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα."

Κική Δημουλά - ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ (απόσπασμα)

Κυνηγέ,
υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά.
Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι.

Λυτρώσου.
Όλων μας σχεδόν τα πετάγματα
κάποια τα βρήκε αζύγιαστη
ή ζυγιασμένη σφαίρα.

Ηρέμησε λοιπόν.
Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς
μα δε σκοτώνω άστρα.

Υπολόγισε τώρα τι φτερά ταπείνωσε
ενός κλουβιού το ύψος ότι τάχα
κελαηδούσαν γήινα καθημερινά
λες και η ανάγκη υπέργεια να κελαηδήσεις
δεν είναι γήινη καθημερινή.

Κυνηγέ,
υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά.
Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι.

Λυτρώσου.
Όλων μας σχεδόν τα πετάγματα
κάποια τα βρήκε αζύγιαστη
ή ζυγιασμένη σφαίρα.

Ηρέμησε λοιπόν.
Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς
μα δε σκοτώνω άστρα.

(Δείτε κι αυτό το πολύ καλό βιντεάκι που φτιάχτηκε με οδηγό την έμπνευση που προσφέρουν οι παραπάνω στίχοι: http://youtu.be/7J7ZbSbVkB8 )

" ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ "

{ Συνδέστε το παρακάτω και με αυτές τις αναρτήσεις μας στο antidras:
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Σε κατοχή μέχρι το 2052"
και το παρακάτω, όπου επισημαίνονται κάποιες απλές όσο και αυτονόητες αλήθειες, οι οποίες άπτονται τόσο των Οικονομικών όσο και Κοινωνικών Επιστημών και απονομιμοποιούν κι απογυμνώνουν από κάθε περιεχόμενο και ουσία ευρέως διαδεδομένες (με τη βοήθεια και των μιντιακών εργαλείων) αυθαιρεσίες που οδηγούν την κοινωνία σε βαριά ανθρωπιστική κρίση και καταστροφή: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα!" }

• ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

 

Από Kίνημα Πολιτών για τη Σεισάχθεια 

ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ 

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ 

ΓΕΝΙΚΗ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 

 

Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Καταμεσής του Αυγούστου, με τα διαμερίσματα να έχουν μετατραπεί σε φυλακές, καθώς εκατομμύρια Έλληνες προς δόξα της τουριστικής ανάπτυξης κάνουν διακοπές στα μπαλκόνια τους, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι παίζουν με τις αντοχές μας. Μετά το αίσχος του ΕΝΦΙΑ, το νέο σούπερ χαράτσι για τα ακίνητα, χιλιάδες επαγγελματίες, έμποροι και βιοτέχνες οφειλέτες του ΟΑΕΕ, πήραν στα χέρια τους τα ραβασάκια του Κέντρου Είσπραξης Ανεξόφλητων Οφειλών που τους απειλούν και πάλι με κατασχέσεις και ποινικές διώξεις. Φαίνεται ότι ο γολγοθάς που οι ξένοι δυνάστες και οι ντόπιοι συνεργάτες τους έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό δεν έχει τέλος.
Από τους 770 χιλ. ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ οι 659 χιλ. έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ύψους 9,1 δις ευρώ. Μαζί με τους 441 χιλ. οφειλέτες του ΙΚΑ, τους 183 χιλ. του ΟΓΑ και τους 50 χιλ. του ΤΣΜΕΔΕ, πάνω από 1,3 εκατ. άνθρωποι οφείλουν στα Ασφαλιστικά Ταμεία ένα βουνό από χρέη που ξεπερνούν τα 20 δις ευρώ. Τα χρέη αυξάνονται με μεγάλη ταχύτητα καθώς οι ασφαλισμένοι επαγγελματίες τσακισμένοι από την οικονομική ύφεση και την κυβερνητική φοροεπιδρομή, αδυνατούν να πληρώσουν τις συνδρομές τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχει τρομακτικές ευθύνες γι’αυτή την καταστροφή. Παρά το ανθρωποκυνηγητό όμως χρήματα δεν μαζεύονται, τα Ταμεία βουλιάζουν και σχεδιάζουν νέες περικοπές στις συντάξεις. Πώς να πληρώσει όμως ο μαγαζάτορας και ο επαγγελματίας 500 ευρώ κάθε μήνα στον ΟΑΕΕ όταν το 50% του τζίρου του πηγαίνει αυτομάτως στην Εφορία; Οι επαγγελματικές τους ενώσεις πρέπει να οργανώσουν μαζική διαμαρτυρία στο Σύνταγμα όπου θα καούν τα ραβασάκια της ντροπής. Ίσως με αυτόν τον τρόπο οι κυβερνώντες και τα ξένα αφεντικά τους να λάβουν το μήνυμα ότι δεν έχουν να πάρουν τίποτα παραπάνω. Οι έλληνες πολίτες δεν αντέχουν άλλο!

Μέσα στο κλίμα της συνεχιζόμενης εξοντωτικής ύφεσης και της διαλυτικής ανεργίας, τα χρέη των πολιτών και των επιχειρήσεων αυξάνονται ταχύτατα. Από το 2009 μέχρι σήμερα τον Αύγουστο του 2014 οι πολίτες που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές σε Ασφαλιστικά Ταμεία, Δημόσιο και Τράπεζες έχουν τριπλασιαστεί. Συνολικά 3,5 με 4 εκατ. άτομα έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και αν υπολογίσουμε και τα μέλη των οικογενειών τους τότε φτάνουν στα 7,5 με 8 εκατ. ανθρώπους. Τα ¾ δηλαδή του πληθυσμού της χώρας μας είναι πιασμένοι στο μεγάλο δίχτυ που έχουν ρίξει οι ξένοι δανειστές και οι κυβερνητικοί συνεργάτες τους. Η κυβέρνηση νομίζει πως έχει βρει την λύση καθώς οι πλειστηριασμοί είναι ελεύθεροι και οι κατασχέσεις χρημάτων γίνονται ηλεκτρονικά χωρίς καν να ειδοποιηθεί ο πολίτης. Λεφτά όμως δεν υπάρχουν, ο κόσμος έχει εξαντλήσει κάθε ικμάδα κόπων και αποταμίευσης.

Εργαζόμενε, επαγγελματία
Κλείσε τα αυτιά σου στους Σαμαράδες και στους Βενιζέλους, με οποιαδήποτε μάσκα και αν σου μιλούν. Είναι άνθρωποι των Γερμανών, των Αμερικάνων και του μεγάλου πλούτου που συνεχίζουν να θησαυρίζουν από τη δυστυχία σου. *Να διαγραφούν τα χρέη των πολιτών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, που οφείλονται στην οικονομική καταστροφή, στην φοροληστεία και στα χαράτσια των τελευταίων 5 ετών. * Απαίτησε ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ πλήρη και γενική. *Παύση πληρωμών στους ξένους δανειστές και διαγραφή του δημόσιου χρέους. *Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, με εθνικοποίηση των Τραπεζών και κοινωνικό έλεγχο. * Τιμωρία των ενόχων. *Οργανώσου στις γειτονιές στα κινήματα για την αποτροπή των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών. *Φτάνουν οι αυτοκτονίες, διώξε τους ξένους δυνάστες, γκρέμισε την τραπεζοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. 

 

 

Το παραπάνω κείμενο μας το έστειλε με mail αναγνώστης που το βρήκε ΕΔΩ

Η σημασιολογία των λέξεων "τέλος" και "φόρος"

Ο πλούτος εξασφαλίζεται με την αρπαγή της λείας, με την άρση, το σήκωμα της λείας. Όσο πιο πολλή λεία μπορεί να σηκώσει ένας επιδομέας ήρωας τόσο πιο πλούσιος θα γίνει. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η λέξη τέλος είναι η λεία που μπορεί να σηκώσει κάποιος. Η λέξη επιβιώνει σήμερα στο τέλος ακινήτων και στα τέλη κυκλοφορίας και δηλώνει τον φόρο, ο οποίος φόρος είναι αυτό που μπορεί να σηκώσει κάποιος και να μεταφέρει. Ούτε είναι τυχαίο ότι ο φώρ (<φέρω, σηκώνω και κουβαλάω) είναι ο κλέφτης!


Απόσπασμα από το άρθρο  από τη λατρεία του βάρους στην άρση βαρών
της Ανώτατης Σχολής Κακών Τεχνών

Russia and China in the Balance of the Middle East: Syria and other countries

(Συνδέστε το με αυτό: "Ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ πιέζουν για ταυτόχρονη επίθεση κατά της Ρωσίας και της Κίνας")

 
Russia and China in the Balance of the Middle East: Syria and other countries

 

by Imad Fawzi Shueibi

Since the collapse of the Soviet Union, the world has been searching for a new geopolitical balance. All the various models have failed, starting with the unipolar world order of the New American Century. What emerges is not the result of an ideology, but a tectonic shift in the global balance of power, observes geopolitician Imad Fawzi Shueib. The double Russian and Chinese veto related to the Syrian crisis marks the dawn of this new world configuration, which is still groping to find its own operating rules in a complete break with past models.

With the Russian-Chinese joint/double veto as regards Syria, the French –Anglo-Saxon shock was not taken as a transient contingency in international strategies. Such a veto was intended to be a message sent by the emerging economies; China, Russia and its satellite Eurasian states, in addition to states of the Shanghai Treaty, to the European and American flagging economies that it is high time for the crystallization of a new world order after the dominance of two phases over the international system in the aftermath of the collapse of the USSR; unipolarity (1991-2006) and non-polarity (2006-2011). These are not actual world systems due to absence of international game rules and discord between the phase of unipolarity and a multinational global economy in the first phase, and to the inability of the phase of non-polarity to substantially be a international system.

International apportionment, according to the current conflict balances, looks like labors of a new Yalta whereby Russia and China occupy, internationally, the first and second positions, whereas the United States of America, France and Britain step backward to occupy later positions. On the other hand, India, Brazil, and some eastern Asian countries gain more political weight, at a time when Germany longs to free itself from the American occupation militarily, and the European one politically, by jumping into the wagon-band of humanitarian considerations and the rejection of multiculturalism. In other words, Germany wants to share the United States of America and France in the Humanitarian Considerations, but, it, at the same time, wants to oppose its philosophical basis represented by Multiculturalism in an attempt to break free from the Post-World War II legacy. Yet, Berlin secretly whispers to Moscow that it feels embarrassed and in need of an exit strategy due to the French – Anglo-Saxon embroilment in the region’s affairs because Germany did not have, as regards oil, any share whatsoever in the Libyan cake.

In this context, the tendency to attack Syria does not seem to suggest any promising economic or political benefits/gains to the Germanic bloc (Germany, Czech, Austria, Switzerland), or to the economically falling Europe. Hence, the French attack is no more than a geostrategic rashness that could achieve nothing in Libya nor is it likely to achieve anything elsewhere. Thus, it is an act that could be called "the last minute breath" which is a conceivable conduct of a super power that wants to fill in a vacuum in a historic moment, be it in or out of history context. This is because super powers have the right to do what they deem appropriate in an attempt to save their face or to improve their negotiation position with the advent of the instant of international apportionment.

Η Ανωτερότητα των Ζώων Έναντι των Ανθρώπων

Η Ανωτερότητα των Ζώων Έναντι των Ανθρώπων

1. Η ποιότητα επικοινωνίας των ζώων με εκπροσώπους ενός άλλου είδους (τους ανθρώπους) είναι ανώτερη, επειδή είναι κυρίως τηλεπαθητική, υπερβαίνει τον έναρθρο λόγο, ο οποίος συχνά λειτουργεί παραπλανητικά. Μπορούμε να ξεγελάσουμε εύκολα έναν άνθρωπο, δύσκολα όμως ένα ζώο!

2. Στα ζώα με τα οποία έχουμε στενή σχέση συμβίωσης, βγαίνουν αυθόρμητα ιδιότητες τις οποίες ο άνθρωπος χρειάζεται ειδική προσπάθεια για να τις αναπτύξει, δίχως μάλιστα να το πετυχαίνει πάντα: αλληλοκατανόηση, αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμός, αγάπη.

3. Το ζώο που έχει μια ιδιαίτερη σχέση με έναν άνθρωπο δεν θα προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη του. Οι άνθρωποι πάντα!

4. Ορισμένα ζώα, όπως οι σκύλοι, φτάνουν μέχρι την αυτοθυσία για να σώσουν από θανάσιμο κίνδυνο τον εκπρόσωπο ενός άλλου είδους, τον άνθρωπο. Πόσοι άνθρωποι το κάνουν αυτό για τους ομοίους τους;

5. Τα ζώα σκοτώνουν άλλα ζώα μόνο για να τραφούν, σπανιότερα για να αμυνθούν ή για να προστατέψουν τα μικρά τους. Οι φόνοι μεταξύ ζώων του ίδιου είδους είναι ελάχιστοι. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, που σκοτώνουν ζώα για διασκέδαση ή που μπορεί να αλληλοσκοτωθούν ακόμη και για …ποδοσφαιρικές διαφορές!

6. Τα ζώα, σε πολλές περιπτώσεις, υιοθετούν και μεγαλώνουν μικρά άλλου είδους, δίχως την παραμικρή υστεροβουλία και σε αντίθεση με τα ίδια τους τα ένστικτα, όπως η απίστευτη περίπτωση της λέαινας που υιοθετούσε μικρές ορφανές αντιλόπες!

7. Τα ζώα επιδεικνύουν μια θαυμαστή στωικότητα στα θέματα των ασθενειών και του επικείμενου θανάτου τους: σε αντίθεση με τους ανθρώπους, δεν διαμαρτύρονται ποτέ!

8. Τα ζώα, που υποτίθεται ότι βασίζονται στα ένστικτα και στερούνται λογικής, συχνά δρουν πολύ πιο λογικά από τον άνθρωπο, ο οποίος παραλογίζεται συστηματικά, προσπαθώντας μάλιστα να εκλογικεύσει την τρέλα του!


Συμπέρασμα: Τα ζώα αποτελούν μια ανώτερη μορφή εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, και όχι το αντίθετο!


Το είδαμε στο edw hellas

Ο Λευκός και ο Μαύρος Θεός..

 Από το δεύτερο μέρος του βίντεο:

" Ο Μαύρος Θεός μιλάει για τη Γη κι εκείνους που κατοικούν πάνω της και μέσα της.
  Ο Λευκός Θεός μιλάει για τον Ουρανό και για εκείνους που ζουν πάνω απ'το κεφάλι μας.
  Ο Μαύρος Θεός βοηθά να είσαι κοντά στις ρίζες σου.
  Ο Λευκός Θεός καλεί στο δρόμο.
  Ο Μαύρος Θεός δεν αφήνει να ξεχάσεις. Ο Λευκός Θεός αποκαλύπτει το μέλλον.
  Ο Μαύρος Θεός είναι μέσα σου. Ο Λευκός Θεός είναι γύρω σου.
  Ο Μαύρος Θεός είμαι Εγώ.
  Ο Λευκός Θεός... είμαι Εγώ.
  Ο κόσμος ταλαντεύεται αλλά είναι ισορροπημένος.
  Δεν υπάρχει ηρεμία σε τίποτα. Ο χρόνος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Ο έξω κόσμος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Η κάθε ηρεμία είναι ασταθής.
  Αυτός που ξέρει να κρατάει ισορροπίες
  βρισκόμενος είτε αριστερά είτε δεξιά, είτε πάνω είτε κάτω, είτε μέσα είτε έξω
...μόνο αυτός μπορεί να κυβερνάει τον κόσμο. Να είναι ο αυτοκράτορας του Μαύρου και του Λευκού Θεού.
 Η χαρά πάντα μετατρέπεται σε θλίψη.
 Τα δάκρυα πάντα μετατρέπονται σε γέλιο.
 Το απαλό με τον χρόνο γίνεται τραχύ.
 Η φιλία μετατρέπεται σε αγάπη.
 Η αγάπη μετατρέπεται σε συνήθεια. Συνήθεια σε μίσος. Μίσος σε ηρεμία. Ηρεμία σε περιέργεια. Η περιέργεια σε μια φιλία.
Ο Μαύρος Θεός μετατρέπεται σε Λευκό Θεό. Ο Λευκός Θεός μετατρέπεται σε Μαύρο Θεό.
Όταν ο Μαύρος Θεός έρχεται στο φως, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω.
Όταν ο Λευκός Θεός βυθίζεται στο σκοτάδι, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω,
Όταν ο Μαύρος Θεός κοιτάει τον Λευκό Θεό κι ο Λευκός τον Μαύρο...
...όλα γύρω χρωματίζονται.
Όταν ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός γίνονται Ένα, τότε αποκαλύπτεται το Εγώ.
Συνείδηση είναι ο Λευκός Θεός. Το σώμα είναι ο Μαύρος Θεός.
Εγώ είμαι ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός.
Εγώ είμαι αυτός που θυμάται τι γινόταν και σκέφτεται για το τι θα γίνει.
Εγώ είμαι αυτός που δεν είναι ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον.
Εγώ είμαι το τώρα. Όλος ο κόσμος είναι το αιώνιο τώρα.
Εγώ είμαι το κέντρο αυτού του κόσμου.
Εγώ είμαι το κέντρο της δικής μου πραγματικότητας. "

 

...Και κάποιες σκέψεις μου με αφορμή αυτό το πολύ καλό βίντεο:

" Η υπερβολική χαρά κλαίει. Η υπερβολική θλίψη γελάει." ΓΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΛΕΗΚ

Ελευθερία ίσως είναι η ισορροπία μιας ολοκληρωμένης ύπαρξης. Που όταν κρυσταλλωθεί σε αυτή, διαχέεται και προς τα έξω, ψηλαφίζοντας τα κύτταρα ενός κόσμου παραδομένου στην ανισορροπία, την υπερβολή, την πλάνη, την προκατάληψη, την αυτ-απάτη.
Και το "καλό" και "κακό" αποτελούν συμπληρωματικές ποιότητες αυτού που αποκαλείται εαυτός. Ο εξισορροπητικός παρεμβατικός παράγοντας σε αυτό το δίπολο είναι ίσως η συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο αντίθετους πόλους.
(Ίσως εννοούσε κι αυτό ο ελληνικής καταγωγής φιλόσοφος Γ.Ι. Γκουρτζίεφ όταν συνιστούσε σαν "προσευχή", κάτι σαν μάντρα, ετούτα τα λόγια: "αγία Κατάφαση, αγία Άρνηση, αγία Συμφιλίωση, μετουσιωθείτε στην ουσία μου για το Είναι μου")
Και ο διαχωρισμός της διάνοιας του πνεύματος από την ευαίσθητη συνείδηση του σώματος αποτελεί καταστροφική και εκφυλιστική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα. Και για τη συγκρότηση κοινωνιών, ιεραρχικά δομημένων...
Κι ο γραμμικός χρόνος είναι μια τεράστια ψευδαίσθηση. "Ο χρόνος είναι άχρονος και κάθε ύπαρξη αποτελεί το ρολόι". Και η πραγματικότητα είναι εύπλαστη. Ας γίνουμε οι καλλιτέχνες στον καμβά της, με τις μπογιές και τα πινέλα στο χέρι (και την καρδιά)...


" Ο θεός μου είναι ο Εαυτός μου! Δεν πιστεύω σε άλλον εαυτό εκτός από τον ίδιο μου το Θεό"
ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ

"μην τα λες αυτά, είναι επικίνδυνα πράγματα!": οι θεμελιώδεις ιστορικοί μύθοι της σιωνιστικής υπόστασης και πολιτικής

Θα  παραθέσουμε στο τέλος της ανάρτησης ένα πολύ καλό βίντεο, που βάζει τα πράγματα στην ιστορική τους θέση γύρω από την κατασκευασμένη ιστορία αυτού που σήμερα αποκαλείται "Ισραήλ".
 Να επισημάνουμε κι εμείς ότι στις φλέβες των σημερινών Εβραίων ΔΕΝ ΚΥΛΑΕΙ ΣΤΑΓΟΝΑ ΒΙΒΛΙΚΟΥ "ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΥ" ΑΙΜΑΤΟΣ! Αντίθετα, η καταγωγή τους έχει μεγάλη σχέση με την αυτοκρατορία της Δυτικής Στέπας του τουρκικού /τουρανικού φύλου των Χαζάρων, κατά τον 7ο-10ο αιώνα -πάνω σε αυτή την ιστορική αλήθεια δείτε τι έχει να πει και το βίντεο- οι οποίοι είχαν εξιουδαϊστεί μαζικά.

 Κι αλήθεια: Το κράτος του Ισραήλ από ποιους νομιμοποιείται να αυθαιρετεί και να ευτελίζει πλήρως το όποιο "Διεθνές Δίκαιο"-ή Άδικο, σε αυτή την παγκόσμια ζούγκλα κυριαρχίας του δίκαιου του ισχυρότερου- να παραβιάζει συνθήκες, να προκαλεί τους πάντες, να δολοφονεί μαζικά; Κι όταν ασκηθεί το παραμικρό ίχνος κριτικής σε βάρος του, να ουρλιάζουν οι παγκόσμιοι "ελεγκτές" της σκέψης και πληροφορίας και της κατάπτυστης πολιτικής ορθότητας περί..."αντισημιτισμού"; Που αποτελεί την πιο σάπια και δύσοσμη καραμέλα της εποχής μας!
 Μα φυσικά νομιμοποιείται το Ισραήλ να λέει και να κάνει ό,τι κι όποτε γουστάρει, από την "αγιοποίηση" του τραβηγμένου σαν λάστιχο "ολοκαυτώματος"! ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΟΤΙ ΠΕΘΑΝΑΝ 6 εκ. ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ, ΟΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΙ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΞΗΣ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΘΑΛΑΜΩΝ ΑΕΡΙΩΝ! ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΗΤΟΥ ΝΤΑΧΑΟΥ! Οι Εβραίοι κρατούμενοι που πέθαναν στο φοβερό Άουσβιτς-Μπιρκενάου δεν πρέπει σύμφωνα με υπολογισμούς να ξεπερνούν τα 2,5εκ. και με αιτία τις κακουχίες της καταναγκαστικής εργασίας, την στιγμή που οι σλάβικοι πληθυσμοί είχαν ίσως πάνω από 17 εκ. άμαχους και μη νεκρούς  και την πληθώρα θανάτων αθώων ανθρώπων και χωρίς ουσιαστική αιτία και με τις ολέθριες ραδιενεργές συνέπειες των επόμενων χρόνων σε  Χιροσίμα και Ναγκασάκι-εδώ δεν έχουμε γενοκτονία; Ειδήμονες, ερευνητές και ιστορικοί της εποχής κι όχι μόνο, εξετάζοντας τα πραγματικά στοιχεία, κατέληγαν σε 1εκ. Εβραίους νεκρούς στο  Άουσβιτς κι όχι 4εκ. που επικράτησε επίσημα, κάτι που επισημαίνεται και στο πολύ καλό έργο του Ραούλ Χίλμπεργκ "Ο Αφανισμός των Εβραίων της Ευρώπης".
Διαβάζουμε και στην antipliroforisi για το παραμύθι των "θαλάμων αερίων" :

O Ιπποκρατης και η "τρελα" του Δημοκριτου....

΄Ηδη από την αρχαιότητα η προσωπικότητα του Δημόκριτου συνοδεύεται από διάφορες παραδόσεις, όχι πάντα κολακευτικές για τον μεγάλο ατομιστή φιλόσοφο: μία απ” αυτές, που τον θέλει να τρελαίνεται προς το τέλος της ζωής του, έχει καταγραφεί με λεπτομέρειες στα Ψευδεπίγραφα κείμενα του Ιπποκράτη, μια σειρά επιστολών με μυθιστορηματική πλοκή που συντάσσονται, σύμφωνα με τους ειδικούς, την εποχή του Τιβέριου. Προφανώς τα κείμενα αυτά δεν αναφέρονται σε καμία ιστορική πραγματικότητα· αυτό που ενδιαφέρει τον συντάκτη τους είναι η καταγραφή μιας τόσο φανταστικής όσο και διδακτικής συνάντησης του φιλοσόφου ­ που η πόλη του τον θεωρεί τρελό ­ με τον μεγάλο γιατρό.

Σύμφωνα με τη δέκατη επιστολή, η Βουλή και ο Δήμος των Αβδήρων, κρίνοντας ότι η πόλη τους βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, εξαιτίας της αρρώστιας που έπληξε το διάσημο τέκνο της, καλούν τον Ιπποκράτη να εξετάσει τον ασθενή και να τον γιατρέψει. Οι ανήσυχοι άρχοντες περιγράφουν με ακρίβεια στον γιατρό τα συμπτώματα της ασθένειας του φιλοσόφου, διακινδυνεύοντας μάλιστα μια πρώτη διάγνωση, σύμφωνα με την οποία η αρρώστια του Δημόκριτου οφείλεται στη μεγάλη του σοφία: «Παραμελώντας τα πάντα και πριν απ” όλα τον εαυτό του, άγρυπνος μέρα και νύχτα, γελάει και με τα μικρά και με τα μεγάλα, πιστεύοντας ότι ολόκληρη η ζωή είναι τίποτα. Ο ένας παντρεύεται, ο άλλος εμπορεύεται, ο τρίτος ρητορεύει· άλλος άρχει, εκπροσωπεί, ψηφίζει, αρρωσταίνει, πληγώνεται, πεθαίνει. Κι αυτός γελάει με όλα, βλέποντας τους μεν κατηφείς και σκυθρωπούς, τους δε καταχαρούμενους (…) σηκώνεται συχνά τη νύχτα και, μόνος του, σιγοτραγουδάει».

Ο Ιπποκράτης, πιστός στον όρκο του, αποδέχεται την πρόσκληση και σπεύδει στα Αβδηρα. Προηγουμένως όμως, στις επιστολές δώδεκα και δεκατρία που ο γιατρός γράφει σε δύο άλλα πρόσωπα, φροντίζει να πάρει τις αποστάσεις του από τη διάγνωση των αβδηριτών προεστών: δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι ο Δημόκριτος είναι τρελός· αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι μάλλον «υπερβολική ψυχική ευρωστία». Εξάλλου, επισημαίνει ο γιατρός, δεν είναι μόνο οι τρελοί αυτοί που αναζητούν τις σπηλιές και την ηρεμία· είναι και αυτοί που παρατηρούν τα ανθρώπινα πράγματα και επιθυμούν την αταραξία. Επισφραγίζεται έτσι, και μάλιστα από υπεύθυνο στόμα, η αμφίσημη συμπεριφορά που μοιράζονται συχνά οι σοφοί και οι τρελοί.

Η επιστολή δεκαεπτά περιγράφει τη συνάντηση του τρελού και του γιατρού, στην οποία προφανώς τείνει το σύνολο της μικρής αυτής μυθιστορίας. Ο Ιπποκράτης φτάνει στο σπίτι του Δημόκριτου που βρίσκεται κοντά στα τείχη της πόλης και αντικρίζει τον φιλόσοφο, «μόνο του, καθισμένο σε μια πέτρα κάτω από έναν πυκνό πλάτανο, μ” ένα χειρόγραφο στα γόνατα, λιπόσαρκο, κατάχλωμο, με μακριά γένια». Τι γράφεις; τον ρωτάει ο γιατρός. Γράφω για την τρέλα, απαντάει ο τρελός. Υστερα από τη σύντομη έκθεση του περιεχομένου της πραγματείας, ο Ιπποκράτης, εκφράζοντας τον θαυμασμό του, συμπληρώνει: Είσαι ευδαίμων, Δημόκριτε, που απολαμβάνεις τόση ηρεμία· σε μένα αυτό δεν επιτρέπεται. Και γιατί, Ιπποκράτη, δεν επιτρέπεται; ρωτάει ο φιλόσοφος. «Γιατί τα κτήματα, το σπίτι, τα παιδιά, τα δάνεια, οι αρρώστιες, οι θάνατοι, οι υπηρέτες, οι γάμοι κι όλα τα υπόλοιπα μου αφαιρούν την ευκαιρία να συμμετέχω στην ηρεμία».

Με την απάντηση αυτή ο φιλόσοφος ξεσπάει σε τρανταχτό γέλιο. Γιατί γελάς; τον ρωτάει ο συνομιλητής του. Και τότε ο Δημόκριτος σοβαρεύει και απαντάει: Μ” ένα μόνο πράγμα γελάω, με τους ανθρώπους που τους λείπει το μυαλό, που τους λείπουν τα ορθά έργα, που είναι νήπιοι στα σχέδιά τους, που υποφέρουν μάταια καταβάλλοντας τεράστιους κόπους χωρίς καμιά ωφέλεια, που τρέχουν στα πέρατα της γης με οδηγό τις άμετρες επιθυμίες τους, που δεν σταματούν ποτέ να κυνηγούν το χρυσάφι, θέλοντας να αποκτήσουν όλο και περισσότερο, ανησυχώντας μήπως και τους λείψει. Αλλοι αγοράζουν σκυλιά, άλλοι αγοράζουν άλογα· σπεύδουν να παντρευτούν γυναίκες που αμέσως στη συνέχεια τις περιφρονούν· ερωτεύονται κι αμέσως μετά μισούν· θέλουν παιδιά και στη συνέχεια τα εγκαταλείπουν.

«Σε τι διαφέρει αυτή η κενή και αλόγιστη σπουδή από την τρέλα;» ρωτάει ο Δημόκριτος τον Ιπποκράτη, προτείνοντάς του ένα επικίνδυνο πνευματικό πείραμα. Σκέψου, του λέει, να είχαμε τη δυνατότητα να ξεσκεπάσουμε όλα τα σπίτια και να μπορούσαμε να δούμε, χωρίς κανένα εμπόδιο, τι γίνεται στο εσωτερικό τους. Θα βλέπαμε άλλους να κλαίνε κι άλλους να γελούν· άλλους να τρώνε κι άλλους να πεινούν. Αλλους να βασανίζουν τους οικείους των, άλλους να παρασκευάζουν δηλητήρια κι άλλους να μηχανεύονται κατηγορίες εναντίον των φίλων τους. Αλλοι συλλέγουν έπιπλα, άλλοι αγάλματα κι άλλοι πίνακες: ο καθένας με την τρέλα του. Αλλά όλοι είναι παράφρονες από ματαιοδοξία: «Θερσίται δ” εισί του βίου πάντες». Γι” αυτό γελάω, γιατρέ.

Το διαβάσαμε στον ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙ

Η λέσχη των ισχυρών του Ambrosetti, ο Τσίπρας και ο «όρκος» εχεμύθειας

(Σχόλιο δικό μας: έχει οποιαδήποτε σχέση αυτή η ταλαίπωρη "δημοκρατία" με μυστικές συναντήσεις και όρκους εχεμύθειας; Και ειδικά όταν πρόκειται για αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα ή ακόμη κι έμμεσα το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών; Και ο περίφημος "λαός" και η υπηρέτηση της "βούλησής του" πώς κουμπώνει σε αυτές τις σκοτεινές και υπόγειες διεργασίες; )

 

Γράφει η Βασιλική Σιούτη

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι στην κυβέρνηση θορυβήθηκαν. Η οικονομική ελίτ το είδε ως ένα βήμα «ωρίμανσης» και η αριστερή πτέρυγα του κόμματος ανησυχεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για συμβιβασμούς.  Το βέβαιο είναι ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Ambrosetti House θα προκαλέσει κι άλλο θόρυβο τα επόμενα 24ωρα.

Είναι γεγονός ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο περίφημο Forum Ambrosetti προκαλεί τη δυσαρέσκεια αρκετών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ώρα προσπαθούν να την κρατήσουν εντός των τειχών, αλλά στο εσωτερικό του κόμματος έχει προκληθεί αναστάτωση εδώ και δύο μέρες. Η αποδοχή της πρόσκλησης από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασε απαρατήρητη ούτε από το πολιτικο-οικονομικό σύστημα της χώρας. Αντιθέτως,  προκάλεσε αίσθηση και αρκετά σχόλια,  σε διαφορετικό κλίμα, όμως,  από αυτά που προκάλεσε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.  Οι περισσότεροι από αυτούς ερμήνευσαν την παρουσία του σε ένα τέτοιο κλαμπ ως ένα βήμα που τον φέρνει πιο κοντά στην αυλή της εξουσίας, γεγονός που άλλους ανησυχεί και άλλους καθησυχάζει. 

 

Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο Forum Ambrosetti  στο οποίο θα συμμετάσχει αύριο (σημείωση: Κυριακή 7/9) ο Αλέξης Τσίπρας και γιατί  γίνεται τόσος θόρυβος; 

 

Πρόκειται για μία ετήσια συνάντηση στη Βίλα Ντ’ Έστε, στο Κόμο της Ιταλίας, στην  οποία παραβρίσκονται κάθε χρόνο  εκπρόσωποι της διεθνούς επιχειρηματικής, πολιτικής και οικονομικής ελίτ και κατά την οποία οι συζητήσεις γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, με την αποδοχή του όρου της εχεμύθειας. 

Παρότι στην Ελλάδα το φόρουμ αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό και κανείς μέχρι τώρα δεν είχε ασχοληθεί μαζί του, κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως μία λέσχη τύπου Μπίλντεμπεργκ,  με παρόμοια χαρακτηριστικά.

 

Στον ΣΥΡΙΖΑ πολλά μέλη, κυρίως από την αριστερή πτέρυγα,  ενοχλήθηκαν με  την απουσία του προέδρου τους από τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, αλλά περισσότερο επειδή αυτή συνδυάστηκε με την παρουσία του «σε  μία λέσχη της διεθνούς ελίτ αποδεχόμενος τους όρους της».

Συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν εχθές τις αντιδράσεις αυτές από υπερβολικές έως και ανόητες και υποστήριζαν ότι «η πρόσκληση ήταν τιμητική» και δείχνει ότι η διεθνής πολιτικοοικονομική ελίτ αναγνωρίζει και υπολογίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως ηγέτη. «Σημασία δεν έχει που πας, αλλά τι λες εκεί που πας» έλεγαν. 

 

«Κανείς δεν ξέρει τι θα πει» ισχυρίζεται ωστόσο η άλλη πλευρά,  που διατυπώνει αντιρρήσεις, καθώς όπως λέει, σε όλες αυτές τις λέσχες ισχύει ο περίφημος κανόνας «Chatham House Rule», ένα σύστημα εχεμύθειας όσων συμμετέχουν σε αυτά τα κλαμπ των ισχυρών. 

 

Όποιος παίρνει μέρος σε φόρουμ υπό το καθεστώς του Chatham House Rule, μπορεί να αξιοποιήσει όσα θα ακούσει εκεί, αλλά δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει ποιος είπε τί και ο λόγος που εφαρμόζεται αυτός ο κανόνας, λένε,  είναι για να ενθαρρύνεται η ελεύθερη έκφραση των απόψεων –ειδικά των πολιτικών,  χωρίς το φόβο των διαρροών και των αντιδράσεων που ενδεχομένως να προκαλούσαν αυτές, εαν γίνονταν γνωστές. Ο κανόνας αυτός αποτελεί κάτι σαν «συμβόλαιο» με το οποίο οι συμμετέχοντες δεσμεύονται να μην αποκαλύψουν όσα θα συζητηθούν στις ιδιωτικές συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν. Η αποδοχή του  Chatham House Rule είναι απαραίτητος όρος για να συμμετάσχει κανείς σε αυτά τα κλαμπ.