Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

«Σέρνεται κάτι χειρότερο από γρίπη»; (*)



Στην Κίνα οι εορτασμοί της 25ης Ιανουαρίου για το Νέο Έτος (έχουν το δικό τους ημερολόγιο αυτοί), ματαιώθηκαν από το φόβο του διαβόητου κοροναϊού –το ξέσπασμα του οποίου χαρακτηρίστηκε και ως «πανδημία» από τον Διεθνή Οργανισμό Υγείας (WHO). Πανδημία είναι η επιδημία λοιμώδους νόσου που εξαπλώνεται πολύ γρήγορα σε μια μεγάλη περιοχή και απειλεί το σύνολο του πληθυσμού.

«Πανδημία» (Pandemic) είναι και ο τίτλος μιας σειράς ντοκιμαντέρ που πρόβαλε το Netflix, με πρεμιέρα στις 22 Ιανουαρίου.

Α, ναι, το Νέο Κινεζικό Έτος είναι το Έτος του Αρουραίου (Year of the Rat). Και θυμάμαι ότι εκείνη η τρομερή πανδημία του Μαύρου Θανάτου τον 14ο αιώνα είχε ξεκινήσει από τους αρουραίους –και μάλλον κι αυτή από την Κίνα. Οι ψύλλοι τσιμπούσαν τους αρουραίους και μετά τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, πιθανόν ο ιός προήλθε από μολυσμένο φίδι ή νυχτερίδα. Και τι είναι η νυχτερίδα παρά ένα «ιπτάμενο ποντίκι» …

Ο «ασθενής μηδέν», δηλαδή το πρώτο κρούσμα της νόσου, τοποθετείται στο Βουχάν, μια πόλη με ιστορία 3.500 ετών, η οποία ήταν και προσωρινά η πρωτεύουσα της Κίνας το 1927 αλλά και η πολεμική πρωτεύουσα το 1937 επί δέκα μήνες. Το «κέντρο» της Κίνας δηλαδή, από μια άποψη.

Το πρώτο κρούσμα στην Αυστραλία ανακοινώθηκε ανήμερα την κινέζικη πρωτοχρονιά, στις 25 Ιανουαρίου από την υπουργό Υγείας Τζέννυ Μικάκος –η πρώτη γυναίκα ελληνικής καταγωγής που εκλέχθηκε στο αυστραλιανό κοινοβούλιο. Η Μικάκος είχε μάλιστα και γενέθλια την ίδια ακριβώς μέρα. Α, ναι, κι ήταν η παραμονή της Ημέρας της Αυστραλίας (26 Ιαν) κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τη δική μας 25η Μαρτίου.

Την ημέρα που έκανε πρεμιέρα το Pandemic, η ηθοποιός Γκουίνεθ Πάλτροου εμφανίστηκε στην εκπομπή Late Night και μίλησε –μεταξύ άλλων- για τη νέα της δουλειά που προβληθεί, πού; Στο Netflix. Πότε; Στις 24 Ιανουαρίου.

Α, ναι, η Πάλτροου πρωταγωνιστούσε στην ταινία Contagion (2011), η οποία αφορά βεβαίως το ξέσπασμα μιας επιδημίας με επίκεντρο την Κίνα και τη διάδοσή της σε όλο τον κόσμο. Η Πάλτροου υποδυόταν τον «ασθενή μηδέν». Η νόσος μεταδόθηκε στον άνθρωπο από μια μολυσμένη νυχτερίδα. Δείτε και το τελευταίο λεπτό της ταινίας, όπου αποκαλύπτεται πώς ξεκίνησε η πανδημία, εδώ:



Σε πολλούς πολιτισμούς οι νυχτερίδες είναι συνδεδεμένες με το σκότος, το δαιμονικό, τη μαγεία, τα βαμπίρ και το θάνατο.

Στο μεταξύ Οι δείκτες του –σχεδόν αποκλειστικά συμβολικού- «ρολογιού της Αποκάλυψης», που υπάρχει από το 1947 για να «επισημαίνει» το επικείμενο της απόλυτης καταστροφής του πλανήτη, απέχουν πλέον από τα μεσάνυχτα 100 δευτερόλεπτα, σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα που το χειρίζεται. Τον περασμένο χρόνο, το ρολόι έδειχνε δύο λεπτά πριν από τις 12. Οι δείκτες προχώρησαν κατά 20 δευτερόλεπτα.

To Νέο Έτος προβλέπεται ενδιαφέρον…
(*) Ο τίτλος είναι από ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας του Γιώργου Μπαλάνου από τη συλλογή του «Όλα τα Χρώματα των Ήλιων»

 Θανάσης Βέμπος

το δανειστήκαμε από το προσωπικό του ιστολόγιο
Κι από εμάς:
 Περί του μυστηριώδους κοροναϊού....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου