Οι τελευταίοι των ανθρώπων

 

Θέλει ασφάλεια ο λαός; Θα τη λάβει, όλη δική του και με το παραπάνω. Τόσο που θα θυμίζει το παραδομένο μακάρια στην αγκαλιά του Μορφέα μωρό, λέξη από την οποία προκύπτει και ο επιθετικός προσδιορισμός "μωρός". Αυτό που το πλάκωσε το  βαρύ κορμί της μη στοργικής κι απρόσεκτης μαμάς κι επήλθε το μοιραίο. Σαν την ώρα την κακιά, σαν ημι-υποχρεωτικής ιατρικής πράξης παρενέργεια. 

Θέλει να πάρει πίσω την ελευθερία που στερήθηκε ο λαός; Θα την έχει. Αλλά με δόσεις, με δελτίο, με κάθε αναγκαίο μέτρο. Από τους ενήλικες που ξέρουν καλύτερα απ' αυτόν το καλό του. Ο λαός, λένε οι γραμματικοί και οι γνωστικοί, είναι ανώριμος, είναι ασύδοτος. Η λευτεριά δεν είναι για ξόδεμα! Απαιτείται, λένε οι εμπειρογνώμονες, σύνεση στη διαχείρισή της, θέλει από πολύ κοντά συμβουλάτορες κι ελεγκτές.

Θέλει να δει άσπρη ημέρα ο λαός; Αλλά η ζωή από την άλλη δεν είναι γιομάτη χρώματα; Λευκό μας

είπαν πως είν' η απουσία χρωμάτων, σαν τη στολή του γιατρού στο μισθολόγιο εταιρείας, σαν των λευκών κελιών την κλεισούρα. Γι' αυτό και οι ημέρες του θα υιοθετηθούν από μια ομόφωνη, μια συνεργατική πολιτική διχρωμία ή και πολυχρωμία, ίσως σαν το ουράνιο τόξο της ΛΟΑΤ κοινότητας. Σιμώνουν νέες εκλογές και κάθε απόχρωση, πρόθυμη να συνεισφέρει στο μέγα έργο, θα λάβει συμφωνημένο μερίδιο. Το σφρίγος της εθνικής ενότητας, εν μέσω αλλότριων προκλήσεων και ιικών κρουσμάτων, είναι πάνω από τα θέλω τα επιπόλαια του λαού. Με την ευλογία, την άδεια, την εποπτεία, την επι-κυριαρχία των διαχρονικά σκιωδών δυνάμεων. Του παντεπόπτη οφθαλμού.

Το μέγα Τζακ Ποτ δεν γίνεται να παραμένει παγωμένο στην κατάψυξη. Θα λάμψει έξω, αντλώντας ενέργεια από έναν τεχνητό ήλιο. Η πλάση γκρεμίζεται για να οικοδομηθεί ξανά: "Πανδημίες">  Πανωλεθρία, οικονομική και ψυχική> Παγκόσμια κυβέρνηση> Πανθρησκεία> Παγκόσμιο νόμισμα> Παγκόσμιος Ιστός> Πανοπτική Φυλακή, on line.

Θέλησε ποτέ αληθινά να ξεστραβωθεί ο λαός; Να αποτινάξει από πάνω του την ιστορική ρετσινιά του κοπαδιού; Αλλά η έγερση περιλαμβάνει δυο ανοίγματα: των ματιών και του μυαλού. Κι ενίοτε, ένα κλείσιμο: της παλάμης που σφίγγει σε γροθιά. 

Πόσο μεθάς, πόσο δονείσαι, συγκλονίζεσαι καθόλου από ένα τέτοιο, αφορισμένο απ' τους ποιμένες των ποιμνίων, κάλεσμα: "Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ' όλους τους σωτήρες. Αυτή' ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή , όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος! Αντέχεις; "*    Λαέ..

Λαοί που η λευτεριά τους υπόκειται συνεχώς σε περιοριστικές υγειονομικές διατάξεις, που χωράει σε σύριγγες και εξαργυρώνεται με QR codes, είναι όχλος με μηχανική στα στήθια καρδιά και virtual συνείδηση. Ψωμοτύρι για τους επιδέξιους προγραμματιστές. Δεν είναι πια αναγνωρίσιμα ανθρώπινα πλάσματα, πρόκειται για τεχνητή μετάλλαξη. 

Οι τελευταίοι των ανθρώπων θα' ναι οι διωκόμενοι και απόβλητοι της επανεκκίνησης και οι παρίες των "ευτυχισμένων μετα-κοινωνιών". Κι αυτό ίσως τους κάνει και ήρωες..

Ο Ένοικος... 

* λόγια του στοχαστή και συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, ενός τεράστιου ανθρώπου.