Σου φαίνεται πως σβήνουμε, σ' ακούω να μουρμουρίζεις...
Μάθε να γρικάς τους ψιθύρους που κουβαλάνε απρόβλεπτοι αγέρηδες
και να θωρείς τις εικόνες πίσω από την επιφάνεια των εικόνων.
Little brother.
και οι άνθρωποι γίνονται αυτό που όλοι γύρω τους τούς έλεγαν πως δεν είναι
με το να κάνουν όλα όσα νόμιζαν πρωτίστως οι ίδιοι πως αδυνατούσαν...
Πάντα μας απωθούσαν χρυσόψαρα μέσα σε γυάλες,
little brother...
Κάποτε υπήρξαμε παιδιά.
Δεν αμφιβάλλουμε και γι'αυτό,
μέσα στο χάσμα με κορώνα που θέλουν να σουτάρουνε ψυχή και μυαλό...
Υπήρχαν εποχές που το κουκί γυρεύαμε και τ' αδράχτι.
Τις αναπολούμε με θλίψη.
Συχνά και με νοσταλγία.
Γιατί η ενηλικίωση δεν μας ξεγέλασε.
Γευτήκαμε τα δώρα της:
συμβάσεις, αλυσίδες, τείχη.
Πλέον και την παράνοια της ευγονικής της,
τους ειδικούς & τα υγειονομικά της εκτελεστικά αποσπάσματα...
Και στρέψαμε για πολλοστή φορά με σιχαμάρα το κεφάλι.
Από παλιά κρατάει η κόντρα μας
με τα παγόβουνα και τα παράσιτα της Ιστορίας...
Για τους "τυχοδιώκτες"
στο κατόπι μιας τρελαμένης για την ομοφωνία του πλήθους
αλλά τόσο πλανεύτρας και πόσο πολλά υποσχόμενης χίμαιρας,
ο μίτος της Αριάδνης μπλεκόταν άσχημα
κι ελκυόταν πιότερο από επώδυνες αναζητήσεις
Τουλάχιστον υπήρχε η κίνηση,
ακόμη και η φαινομενικά άσκοπη στα μάτια των "φρονίμων"...
Οι ασάλευτοι και φοβισμένοι, τα φρικιά της..."ασφάλειας",
είχαν, όπως το βλέπαμε, εξασφαλίσει από την αρχή
μία γωνιά στη νεκρική την κλίνη.
Ξέρω πως κοχλάζει μες στις φλέβες σου το αίμα,
ξέρω πως καταλαβαίνεις little brother...
Όσο για τους πειρατές,
μες στα λιμνάζοντα της ύπαρξης ύδατα,
τις πιο πολλές φορές τους τη δίνει
και καβαλάνε διόλου σπάνια, ολομόναχοι ή έστω σκόρπιοι,
μια ιδέα, μια σφαίρα, μια οβίδα, έναν "ευγενή σκοπό"...
Διόλου πάλι σπάνια και συχνά πρώιμα
καταλήγουν στην πυρά, στις αγχόνες, σε ανήλιαγα κελιά, σε μια τρύπα ,
με την αίσθηση του ανικανοποίητου ακόμη ζεστή στα πεσμένα κορμιά...
Συχνά που συνευρίσκονται οι όμοιοι στην "ιερή τρέλα"
και τα βάζουνε κάτω,
ξορκίζοντας με δικαιολογίες, με υποσχέσεις, με νέα σχέδια,
με γρυλλίσματα ή ουρλιαχτά,
όλες εκείνες τις αιτίες και κατάρες
που τους καθηλώνουν στις δαγκάνες του γραμμικού χρόνου,
μες στα πνιγηρά κελιά των κλειδοκράτορων και δεσμοφυλάκων του.
Και διάβολε, πόσο δύσκολο να συνηθίσεις την οσμή,
ολόγυρα αποκαρδιωτικά πολλές ανάσες που βρωμοκοπάνε...
Απ'την κακοσμία της γούρνας με τα στάσιμα νερά,
απ'την μπόχα του βολέματος της...ιδρυματοποίησης,
απ' την τύφλωση της στρατευμένης άγνοιας,
απ' την εθελούσια υποταγή του μαντρώματος,
απ' τον φανατισμό της εθελοτυφλίας,
από τα ομόηχα γαβγίσματα των σκυλιών των τηλε-Παβλόφ
από εκατομμύρια ρεψίματα α-νοησίας & υποκρισίας.
Καθόλου σπάνια και τα δικά μας...
Φτωχέ Μπωντλέρ!
Δεν μάθαμε ακόμη όπως πρότεινες
να μεθάμε απτόητοι ως το τέλος
είτε από ποίηση,
είτε από αρετή,
είτε από κρασί.
Είτε από την πανάρχαιας βουής Φωνή εντός...
Σου φαίνεται πως σβήνουμε,
little brother...
Προδομένοι κι αποκηρυγμένοι κι από χτεσινούς δήθεν συνοδοιπόρους,
στον απόηχο διασποράς φημών πως οι καιροί παραζόρισαν,
πως τα κεφάλια που σηκώνονται θα κόβονται, ποικιλοτρόπως.
Όπως λέμε δηλαδή "πρώτη φορά θα μας...ξανα-συμβεί!"
Στην πραγματικότητα δεν αλλάζουν οι καιροί,
little brother.
Aλλάζει μόνο η αντίληψή μας σε σχέση με αυτούς.
Πώς βλέπουμε κι εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας τώρα σε σχέση με το τότε...
Και λες πως σαν να μοιάζουμε πως ξεθωριάζουμε,
σαν να τρίβουνε οι οχτροί τα χέρια τους
γιάντα λενε πως σβήνουμε, τελειώσαν' όλα κι όλα θα ξαναρχινίσουν,
θα' ναι λένε μεγάλη η επανεκκίνηση των πολλών
από αυτούς που όλα τα λάθη του παρασιτικού τους πριν
θα φέρουν το σωστό του αύριο.
Είμαι περήφανος που δεν σε τούμπαρε η αρλουμπολογία,
little brother.
Ίσως και να σβήνουμε,
little brother;
Στεγνοί, διψασμένοι.
Άγνωστοι μέσα σε αγνώστους.
Κατηφείς, συκοφαντημένοι, ανολοκλήρωτοι, δαιμονοποιημένοι.
Μέσα στη νέα πανδημία ανάληψης ρόλων αυτοχειρίας
που κλειδώνουνε τη ζήση στο "Παιχνίδι της Σφαγής",
που προφήτεψε κι ο δάσκαλος Ιονέσκο.
Αλλά η δικιά μας η "κατάρα"
είναι πώς δεν βάζουμε μυαλό, αμ δε!...
...γιατί ποτέ δεν το χάσαμε,
little brother!
Ιστορία, δεν θα μας ξεφορτωθείς έτσι απλά!
Είσαι δικό μας γέννημα κι όχι ο δημιουργός μας...
Οπότε, ακόμη κι αν νιώθεις πως λυγίζεις
φρόντισε να μην σπάσεις little brother!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου